Η Μέμα Σταθοπούλου ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Υπήρξε αθλήτρια της Παναχαϊκής και όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει γυμνάστρια. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ταινία του ελληνικού κινηματογράφου το 1964. Πολλοί δεν δίσταζαν να την παρομοιάζουν με την Μπριζίτ Μπαρντό. Εκείνη δεν δίστασε να τα παρατήσει όλα και να αφοσιωθεί στο ρόλο της μητέρας.
Η Δήμητρα (Μέμα) Σταθοπούλου, γεννήθηκε στην Πάτρα το 1942 και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και το χορό. Στα 18 της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αντί για τη Γυμναστική Ακαδημία προτίμησε να ακολουθήσει τον καλλιτεχνικό δρόμο. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Σχολή του Πέλου Κατσέλη και τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ο πατέρας της είχε σπουδάσει μαθηματικός, αλλά διατηρούσε κατάστημα με ντεπόζιτα και είδη φύλαξης (κουτιά, δοχεία) στην Πάτρα. Ήταν αριστερός και είχε κυνηγηθεί για τις απόψεις του, αλλά γλίτωσε τις συλλήψεις και την εξορία.
«Ο πατέρας μας ο Γιώργος ήταν ένας φιλελεύθερος άνθρωπος, και οι δύο γονείς μας ήταν έτσι, προχωρημένοι για την εποχή, μας στήριζαν πολύ στα θέλω μας», ανέφερε ο αδελφός της ηθοποιού όταν ρωτήθηκε για την αντίδραση των γονιών τους.
Η Σταθοπούλου σπούδασε στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Αλλά και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1964 έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο στην παράσταση «Δικέφαλος Αετός», όπου εμφανίστηκε πλάι στον Δημήτρη Χορν. Αυτή ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή της καριέρας της, όπως έχει δηλώσει.
Ήταν αθλήτρια της Παναχαικής στο άλμα εις ύψος και ήθελε να γίνει γυμνάστρια. Έκανε καριέρα στο σινεμά, αλλά την διέκοψε σύντομα για να αφοσιωθεί στα παιδιά της. Από τον γάμο της με τον Θάνο Λειβαδίτη απέκτησε δύο παιδιά, τον Κώστα και την Ελένη. Η κόρη της σκοτώθηκε το 2005 σε τροχαίο δυστύχημα με μηχανή, σε ηλικία μόλις 24 ετών. Εκείνη είχε φύγει πρόωρα από την ζωή μετά από μάχη με ανίατη ασθένεια στις 17 Οκτωβρίου του 1999.
Η Μέμα Σταθοπούλου έγινε ηθοποιός με την ίδια ευκολία που τα παράτησε όλα για να γίνει μαμά. Η εντυπωσιακή παρουσία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, που κάποιοι παρομοίασαν ακόμα και με το απόλυτο θηλυκό Μπριζίτ Μπαρντό, είχε τη στόφα της σταρ, παρά το γεγονός ότι το σταριλίκι δεν το αγάπησε ποτέ. Παρά μόνο την ηθοποιία, κάτι που θα ξανάκανε ευχαρίστως, όπως έλεγε, στη ζωή της.
Είναι γνωστή ως το «σκληρό» θηλυκό του σινεμά, λόγω του παρουσιαστικού της, του έντονου βλέμματός της, αλλά και εξαιτίας ορισμένων ρόλων που ερμήνευσε, όπου βασάνιζε βάσει σεναρίου τους άντρες συμπρωταγωνιστές της.
Μεγάλες επιτυχίες υπήρξαν οι ταινίες «Επιστροφή» (1965), «Ο Νικητής» (1965), «Με ιδρώτα και δάκρυα» (1965), «Η παραστρατημένη» (1966), «Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω» (1967), «Το κορίτσι της οργής» (1967), «Του χωρισμού το τρένο» (1967), «Ένας μάγκας στα σαλόνια» (1969), «Ένας άφραγκος Ωνάσης» (1969), «Φουκαράδες και Λεφτάδες» (1970), «Ο τρελός της πλατείας Αγάμων» (1970), «Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση» (1971) κ.ά.
Η ηθοποιός εκτός από το ταλέντο της, ξεχώρισε και με την ομορφιά και το καλλίγραμμο σώμα της. Η συνάδελφός της με την οποία έχουν παίξει μαζί σε ταινίες, Δέσποινα Στυλιανοπούλου, την έχει χαρακτηρίσει «Ελληνίδα Σάρον Στόουν».
Η Μέμα, το βαφτιστικό της όνομα ήταν Δήμητρα Σταθοπούλου κατάφερε να γίνει γνωστή και το πρόσωπο της να είναι αναγνωρίσιμο μέχρι σήμερα, παρόλο που η κινηματογραφική της καριέρα διήρκεσε μόλις 8 χρόνια.
Λίγο πριν από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70, η Μέμα Σταθοπούλου εγκατέλειψε το χώρο του θεάματος, μετά το γάμο της με τον βιομήχανο Δημήτρη Μαρούση, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.
Η Σταθοπούλου αγαπούσε πολύ την υποκριτική και όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή της, αν της δινόταν η ευκαιρία να επιλέξει για δεύτερη φορά, πάλι το ίδιο επάγγελμα θα διάλεγε. Ήθελε όμως να είναι προσηλωμένη μητέρα και σύζυγος.
Η Μέμα Σταθοπούλου πέθανε στην Πάτρα στις 17 Οκτωβρίου 1999, ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο.
Την επομένη, ένα βροχερό απόγευμα, τελέστηκε η κηδεία της στο κοιμητήριο της Πάτρας και πλάι στον κόσμο που έσπευσε για το ύστατο χαίρε ήταν και ο Θάνος Λειβαδίτης, θυμίζοντας σε όλους το ανεπανάληπτο ζευγάρι του ελληνικού μελό.