Η Σοφία Καρβέλα μας γυρίζει πίσω στην ημέρα που ξεκίνησε αποτοξίνωση.
Εκτός από μία επιτυχημένη σχεδιάστρια μόδας και στιλίστρια είναι μία νικήτρια της ίδιας της ζωής. Έχει μιλήσει ανοιχτά για το πώς κατάφερε να νικήσει τον εθισμό της στο αλκοόλ, μετά την είσοδό της σε κλινική αποτοξίνωσης. Η ημέρα που έχει λόγο να γιορτάζει είναι η 9η Σεπτεμβρίου, όταν βρήκε το κουράγιο να ξεκινήσει την αποτοξίνωσή της που διήρκεσε για έναν μήνα. Η ίδια μας γύρισε σε αυτή την ημέρα, με μία ανάρτησή της στο Instagram.
“Η αποτοξίνωσή μου ξεκίνησε στις 9/9 /08. Μία ημέρα μετά τα γενέθλια του μπαμπά μου. Ο σκύλος μου, η μαμά και ένας φίλος με οδήγησαν στο κέντρο αποτοξίνωσης. Έβρεχε και δεν ήθελα να πάω. Είπα δεν είμαι έτοιμη για αυτό. Ας το κάνουμε τη Δευτέρα. Δεν είχα ιδέα τι σήμαινε αυτή η ημέρα για εμένα. Η μαμά μου μου είπε ”ας επισκεφτούμε το μέρος να δούμε πώς είναι και επιστρέφουμε σπίτι”. Κατέληξα να μένω εκεί 33 ημέρες. Θυμάμαι τον σκύλο μου να γραντζουνά τη γυάλινη πόρτα γιατί η είσοδος επιτρεπόταν μόνο στους εθισμένους. Μπορώ να γίνω σαρκαστική για τον εθισμό μου στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ αλλά σήμερα νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι παρέμεινα ζωντανή και νηφάλια. Αν παλεύεις σε νιώθω πολύ”, έγραψε μεταξύ άλλων, η Σοφία Καρβέλα.
H Άννα Βίσση βρέθηκε στην εκπομπή του Τάσου Τρύφωνος «Τετ Α Τετ» του Alpha Κύπρου και μίλησε για την δύσκολη περίοδο κατά την οποία η κόρη της, Σοφία Καρβέλα, χρειάστηκε να μπει σε κέντρο απεξάρτησης από το αλκόολ.
«Πάλεψε με έναν δαίμονα. Έτυχε να ήμουν στην Αμερική τότε, που και να μην τύχαινε, θα πήγαινα, αλλά ο καθένας περνάει εθισμούς. Ποιος άνθρωπος δεν εθίζεται σε κάτι; Νομίζουμε πάντα ότι το να καταφύγουμε σε κάτι κακό θα μας λύσει τα άλλα μας προβλήματα. Είχα και εγώ κάτι μικροπροβληματάκια αλλά εντάξει, μικρά. Σήμερα τηλεφωνηθήκαμε και μια δυο φορές μου μίλησε έτσι απότομα. Να καταλάβεις, ότι τώρα που σου μιλάω έτσι εγώ εσένα, που το μετανιώνω, έτσι μου μιλάει κάθε μέρα εμένα ο Νίκος και τώρα καταλαβαίνω πως είναι να σου μιλάει το παιδί σου έτσι και να το συγχωρείς μου είπε. Γιατί την συγχωρώ. Όχι γιατί είμαι απλά μάνα της. Βγαίνω λίγο από τον τίτλο μάνα και βλέπω ότι είναι ένα παιδί που έχει δυσκολευτεί, έχει ξεπεράσει πράγματα, δυνάμωσε και αυτή τη στιγμή είναι κάπου που είναι πραγματικά απασχολημένη, έχει εκνευρισμούς, έχει υπευθυνότητα να μεγαλώσει δυο παιδιά στην Αμερική και την καταλαβαίνω».