Μαρία Μπεκατώρου: Η γνωστή παρουσιάστρια παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “Real” και τη δημοσιογράφο Πολυξένη Καραμίχα, όπου μίλησε, μεταξύ άλλων, για τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο του θεάματος, αλλά και για τον σύζυγό της, Αντώνη Αλεβιζόπουλο.
– Ερώτηση δημοσιογράφου: Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε όλοι με ανοιχτό το στόμα αυτά που συμβαίνουν. Μιλώ για τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση και λεκτική βία στον καλλιτεχνικό χώρο. Έχεις παρακολουθήσει το θέμα; Πώς αισθάνεσαι με όλα αυτά που ακούς;
Μαρία Μπεκατώρου: Και να μην θέλω να το παρακολουθήσω, αυτό δεν γίνεται. Είναι τέτοιος ο βομβαρδισμός αποκαλύψεων, που δεν μπορείς να μην ασχοληθείς. Όμως, με ενδιαφέρει το θέμα ως κοινωνικό φαινόμενο. Θα πω δυο πράγματα για το πώς το βλέπω εγώ όλο αυτό, όπως το λέω και στους φίλους μου.
Είναι πολύ σοβαρό θέμα και πιστεύω πως πρέπει να πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης. Αυτό πιστεύω ότι θέλουν και οι άνθρωποι που έκαναν τις καταγγελίες. Για εμένα καλώς έχει ξεκινήσει όλο αυτό, γιατί σπάνε αποστήματα. Ο δρόμος που άνοιξαν οι άνθρωποι που μίλησαν είναι σημαντικός, γιατί πλέον υπάρχει φόβος και όλοι αυτοί που έκαναν αυτό το μεγάλο κακό δεν θα το επαναλάβουν. Έχω κλάψει πάρα πολύ και έχω πονέσει βαθιά με αυτά που ακούω αυτές τις ημέρες.
Μ. Μπεκατώρου: Ναι, το έχω αισθανθεί αυτό που λες. Μου έχει συμβεί να πιστέψουν ότι είμαι αδύναμη. Και να είμαι, όμως, σε αδύναμη φάση, πάντα δίνω τόπο στην οργή και αφήνω τα πράγματα να φτάσουν οριακά, ώστε να είμαι 100% σίγουρη και να αντιδράσω. Περνάω δύσκολα στη φάση της αναμονής. Όμως, πια το έχω εκλογικεύσει και δεν με ζορίζει.
Μ. Μπεκατώρου: Όταν είχα κάνει εκείνη την αναφορά, η Άννα Δρούζα, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: “Γεια σου, κορίτσι μου, είμαι η Άννα Δρούζα. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι αν έχει γίνει αυτό και μπορεί να πέρασαν τα χρόνια, αλλά σου ζητώ συγγνώμη”.
Μ. Μπεκατώρου: Δικαιολογημένη δεν είναι η αλλοίωση της πραγματικότητας από την τηλεόραση, αλλά συμβαίνει, είναι αναμενόμενο θα έλεγα. Όλο αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα. Από τους στόχους, το επίπεδο ματαιοδοξίας που βρίσκεται ο καθένας, από τον κοινωνικό και επαγγελματικό περίγυρο του, από το πώς ανέβηκε τα “σκαλοπάτια” (ένα – ένα… πέντε – πέντε;). Επίσης, από την ανατροφή, τα παιδικά του χρόνια, τα απωθημένα του.
Μ. Μπεκατώρου: Δεν είμαι ο άνθρωπος των εκπλήξεων. Μου αρέσουν πολύ τα σόου για να διασκεδάζει ο κόσμος. Μου αρέσουν τα παιχνίδια και το κατάλαβα από το “Still Standing”. Ίσως να μου άρεσε και ένα ωραίο ταξιδιωτικό και μέχρι εκεί.
Μ. Μπεκατώρου: Όχι, όχι. Αν και μου αρέσει να κάνω συνεντεύξεις, ο τρόπος που γίνονται πια οι συνεντεύξεις δεν μου ταιριάζει. Έχουν την “αγωνία” της αναπαραγωγής. Εγώ είμαι της παλιάς σχολής οπότε δεν ξέρω αν υπάρχει ενδιαφέρον.
Μ. Μπεκατώρου: Δεν με τρομάζει. Όμως, θα ήθελα – όσα χρόνια με θέλει ο κόσμος – να κάνω πράγματα στην τηλεόραση.
Μ. Μπεκατώρου: Πάρα πολλά πράγματα. Τα ποτά και τα φαγητά με φίλους, τα ταξίδια, η ανεμελιά. Θέλω η ζωή μας να γίνει λίγο πιο ανέμελη, με πνίγει πλέον αυτό.
Μ. Μπεκατώρου: Γενικά, δεν είναι και άνθρωπος που εκφράζεται πολύ, αλλά ξέρω πόσο με εκτιμά ως επαγγελματία, γιατί βλέπει πόσο πολύ δουλεύω. Όσες φορές με κρίνει, το κάνει πολύ αυστηρά, όμως ξέρω και μου το λέει ότι με θαυμάζει γι’ αυτό που είμαι.
Μ. Μπεκατώρου: Δικαιοσύνη και αγάπη.