Συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί εκτάκτως σήμερα με τα «Νέα Σαββατοκύριακο» παραχώρησε η πρώτη Ελληνίδα MasterChef, Μαργαρίτα Νικολαΐδη.
Η Μαργαρίτα μίλησε μίλησε και για τον σύντροφό της Χρήστο αλλά και για τα επαγγελματικά της σχέδια.
Η αγάπη σου για τη μαγειρική πώς προέκυψε;
Από 14 ετών μου άρεσε να ανακατεύομαι με την κουζίνα, να δοκιμάζω νέες γεύσεις, να πειραματίζομαι. Οπότε όταν έφτασε η ώρα που τελείωνα το σχολείο και έπρεπε να δώσω εξετάσεις, είπα ότι θα πάω σε μια σχολή μαγειρικής.
Στο σπίτι μαγειρεύεις εσύ ή ο σύντροφός σου Χρήστος Καλομοίρης ο οποίος είναι ζαχαροπλάστης;
Και οι δύο. Ο Χρήστος φτιάχνει κυρίως γλυκά, προφιτερόλ, μπανόφι, cheesecake. Εκείνου του αρέσουν πολύ τα λαδερά, οπότε μέσα στην εβδομάδα θα του φτιάξω οπωσδήποτε φασολάκια ή μπριάμ.
Είναι αλήθεια πως όταν έφυγες από το σπίτι του MasterChef ο σύντροφός σου σου έκανε πρόταση γάμου;
Δεν έχει γίνει πρόταση γάμου. Ο σύντροφός μου μου έκανε δώρο ένα δαχτυλίδι ως επιβράβευση όλων αυτών που κατάφερα. Είμαστε μαζί, είμαστε καλά, αλλά έχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας για να παντρευτούμε. Είτε παντρευτούμε τώρα είτε σε δύο χρόνια, αυτό που έχει σημασία είναι ότι αγαπιόμαστε και θέλουμε να είμαστε μαζί.
Ξαφνιάστηκες όταν σου έκανε δώρο ένα δαχτυλίδι;
Ναι, γιατί δεν ήταν κάτι που το περίμενα. Ήταν έκπληξη για εμένα. Στην αρχή ντράπηκα λίγο, αλλά χάρηκα με την κίνησή του αυτή. Ήταν σαν να μου έφερε μια ωραία ανθοδέσμη.
Θα ήσουν αρνητική σε μια πρόταση γάμου;
Σε καμία περίπτωση. Αλλά δεν βιαζόμαστε να παντρευτούμε. Έτσι κι αλλιώς, με τον Χρήστο ζούμε σαν παντρεμένοι. Συγκατοικούμε εδώ και δύο χρόνια, κάνουμε τα πάντα μαζί, οπότε το μόνο που λείπει είναι το μυστήριο. Δεν θα αλλάξει κάτι όταν ανέβουμε τα σκαλιά της εκκλησίας.
Ζήλεψε ο Χρήστος που έμενες σε ένα σπίτι με άλλους συμπαίκτες;
Δεν ένιωσα ούτε για μια στιγμή ότι ζήλεψε, το αντίθετο. Με στήριξε όσο κανένας άλλος και μου έδινε θάρρος για να προχωρήσω. Σε αυτά τα δέκα λεπτά που είχαμε τη δυνατότητα να επικοινωνούμε με κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο ένιωθα ότι ήταν δίπλα μου και με τη βοήθειά του έπαιρνα κουράγιο για να συνεχίσω. Ούτε ανταγωνιστικά το είδε ποτέ. Ήταν σαν να είμαστε μαζί σε όλο αυτό.
Πώς αντέδρασες όταν τον είδες ύστερα από πέντε μήνες που ήσασταν χωριστά;
Δυστυχώς δεν μείναμε για πολύ καιρό μαζί γιατί ο Χρήστος έπρεπε να πάει στη Μύκονο, μια και εργάζεται εκεί. Μόνο δύο εβδομάδες ήμασταν μαζί κι ακόμα κι αυτές δεν μείναμε μόνοι μας, γιατί το σπίτι ήταν γεμάτο κόσμο που ήθελε να με δει. Περιμένω πώς και πώς να τελειώσω κάποιες υποχρεώσεις που έχω στην Αθήνα και να πάω στη Μύκονο να τον βρω.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σου είπε όταν τέλειωσε το παιχνίδι;
Δεν χρειαζόταν να πούμε πολλά. Με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπε ότι με αγαπάει πολύ.
Γνωρίζοντάς τον ένιωσες ότι αυτός θα είναι ο άντρας της ζωής σου;
Με τον Χρήστο γνωριστήκαμε όταν δουλεύαμε μαζί σε ένα ξενοδοχείο στη Μύκονο. Εκείνος ήταν στο ζαχαροπλαστείο κι εγώ στην κουζίνα. Ομολογώ ότι δεν είχα φανταστεί ότι θα φτάναμε τόσο μακριά, αλλά είναι καλοδεχούμενο αυτό που συνέβη. Είναι καλόκαρδος, θέλει να βοηθάει όλο τον κόσμο χωρίς να φαίνεται κι αυτά είναι στοιχεία που μου αρέσουν πολύ. Επίσης, δεν είναι εγωιστής, είναι πολύ υπομονετικός και με… αντέχει! (Γελάει.)
Εκείνος δεν θέλησε να δηλώσει συμμετοχή στο MasterChef;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Είναι πολύ ντροπαλός και δεν νομίζω ότι θα τον ενδιέφερε να λάβει μέρος σε ένα τέτοιο παιχνίδι.
Ποιο θα ήθελες να είναι το επόμενο βήμα σου μετά το MasterChef;
Δεν θα έλεγα όχι σε μια τηλεοπτική πρόταση που να μου ταιριάζει και να με κάνει να νιώθω άνετα. Αλλά δεν θα αφήσω την κουζίνα για την τηλεόραση. Αν δηλαδή μπορεί να συνδυαστεί με τη δουλειά μου, έχει καλώς. Αυτό είναι το επάγγελμα που επέλεξα να κάνω και έχω πολλά ακόμη να μάθω. Με ρωτάνε αν θα επενδύσω τα χρήματα που κέρδισα για να φτιάξω ένα δικό μου εστιατόριο ή ζαχαροπλαστείο. Αυτό είναι κάτι που το σκέφτομαι, αλλά όχι για τώρα. Θέλω να εξελιχθώ, να ταξιδέψω και να συνεργαστώ με σεφ από όλο τον κόσμο, όπως ο Φρέντρικ Μπερσέλιους, που είχε έρθει στον τελικό του MasterChef, να αποκτήσω ακόμα μεγαλύτερη εμπειρία. Ύστερα βλέπουμε…
