Ο Μανώλης Κονταρός σε συνέντευξή του στην εκπομπή “Mega Καλημέρα” και στον Κώστα Τσουρό, μίλησε για τη ζωή του μετά το σοβαρό ατύχημα, το οποίο παραλίγο να του στερήσει τη ζωή.
Όπως υπογράμμισε για τον χαρακτήρα του «κάθε άνθρωπος όταν αγαπά πρέπει να είναι ο εαυτός του. Προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι αυτό που είμαι και να μην προσποιούμαι κάτι άλλο».
Όσον αφορά την αγάπη του για τη μουσική και το τραγούδι, ο Μανώλης Κονταρός επεσήμανε «ο πατέρας μου ήταν γνώστης του ριζίτικου τραγουδιού, έτσι, και μέσα από τις παρέες, αγάπησα την παράδοσή μας, χόρευα κιόλας. Μου άρεσε πολύ ο χορός. Στερούμαι το χορό τώρα και μου λείπει πολύ. Η μαντινάδα είναι τρόπος έκφρασης, ο καθένας αντλεί την έμπνευσή του από το τι νιώθει».
Σχετικά με τα παιδιά του, ο τραγουδιστής τόνισε «και στα 4 παιδιά μου αρέσει το τραγούδι, μόνο ο μεγάλος μου γιος έπαιζε λίγο μαντολίνο, αλλά όχι για να ασχοληθεί επαγγελματικά. Η μικρή μου κόρη είναι 12 ετών και είναι ζιζάνιο, της αρέσει να τραγουδάει».
Αναφερόμενος στο ατύχημα που είχε, το οποίο τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι, ο Μανώλης Κονταρός τόνισε «11 χρόνια μετά το ατύχημά μου, σκέφτομαι πως ήμουν άλλη μια φορά τυχερός, αφού παρέμεινα στη ζωή. Θυμάμαι τα πάντα από το ατύχημα. Τις πρώτες ημέρες μετά το ατύχημα ψιλοέπεσα, αλλά μετά όλα καλά. Ο κάθε άνθρωπος όταν συμβεί κάτι λέει “γιατί;”, αλλά το να καθόμαστε πάνω στο πρόβλημα δεν ωφελεί. Προχωράμε μπροστά».
Και συμπληρώνει «είμαι μόνιμα σε ένα Γολγοθά μετά το ατύχημα που τον ανεβαίνω κάθε μέρα. Στο νοσοκομείο στη Γερμανία έρχονταν συνέχεια φίλοι μου από την Ελλάδα, μετέτρεπαν το δωμάτιο σε ταβερνάκι. Έφερναν μουσικά όργανα και κάναμε παρέα, με έκαναν χαρούμενο».
Τέλος, αναφερόμενος στον πατέρα του, κατέληξε «πέρυσι έχασα τον πατέρα μου, έτσι είναι η ροή της ζωής. Μου λείπει, αλλά με συνοδεύουν πολλά πράγματα και οι συμβουλές του. Ο πατέρας μου μού έλεγε αν θέλω να με σέβονται οι συνάνθρωποί μου, να τους σέβομαι», ενώ εξήγησε ότι το επώνυμό του είναι Κονταράκης, όχι Κονταρός.