Η Μαίρη Χρονοπούλου σε συνέντευξή της στο «Πρώτο Θέμα» και τον Δημήτρη Δανίκα, μίλησε για το κίνημα #MeToo, την παρενόχληση στον χώρο του θεάτρου και τις καταγγελίες στον καλλιτεχνικό χώρο.
Αυτό που είπε η Σίρλεϊ ΜακΛέιν, ότι «όποια πρωταγωνίστρια σας πει ότι δεν πήγε με τον σκηνοθέτη ή με τον συμπρωταγωνιστή της, σας λέει ψέματα», ισχύει στην Ελλάδα;
Όχι. Για μένα όχι. Δεν ξέρω το σύστημα πώς είναι στην Αμερική, πάντως εδώ όχι.
Αυτό που συμβαίνει με το #MeToo, τελευταία, τι γνώμη έχεις;
Κάθομαι και αναρωτιέμαι μήπως ήμουνα πάρα πάρα πολύ άσχημη. Δεν με παρενόχλησε άνθρωπος εμένα στη ζωή μου. Κανένας. Ρώτησα και φιλενάδες μου, νόστιμα κορίτσια. Ρώτησα τη Νόρα Βαλσάμη. Η Χέλμη έχει πει ένα καλό, “τι διάολο, ήμασταν τόσο άσχημες;”. Δεν ξέρω τη λέξη “παρενόχληση”.
Όλες αυτές οι καταγγελίες που έχουν ακουστεί τελευταία σε έχουν απασχολήσει καθόλου;
Κοίτα, ποτέ δεν ξέρεις πού είναι το ψέμα και πού η αλήθεια. Πού η υπερβολή και πού η υποβολή. Εμένα αν μου συνέβαινε κάτι θα χάλαγα τον κόσμο από την πρώτη στιγμή. Να περίμενα μετά από 20 χρόνια να το θυμηθώ;
Κάνοντας έναν απολογισμό τι κράτησες απ’ όλα αυτά τα χρόνια;
Ήταν μια ωραία ζωή. Γεμάτη ζωή, αν μη τι άλλο. Και με ψιλοστενοχωρεί ότι την αποχαιρετώ σιγά-σιγά. Όχι για το τέλος, την τελική μετάβαση που δεν φοβάμαι καθόλου, αλλά αποχαιρετάς την ενέργεια της ζωής σου, την εναργή ζωή που λέμε, δεν την έχουμε πια όλοι εμείς οι παλιοί. Αυτό είναι λιγάκι οδυνηρό.
Δεν υπήρξαν κάποια πράγματα που δεν θες να θυμάσαι καθόλου; Όλα ευχάριστα ήταν;
Ήταν μια ζωή όπως όλες οι ζωές, με ευκολίες και δυσκολίες. Όχι με δυσάρεστα ή ευχάριστα.
Όπως; Με ποια δυσκολία;
Η δυσκολία να βγάλεις καλύτερα έναν ρόλο, να μην πετύχεις έναν ρόλο, να μην πάρεις τα λεφτά σου μερικές φορές.