Ο Βαγγέλης Περρής βρέθηκε καλεσμένος στην Αννίτα Πάνια, όπου και αναφέρθηκε στον επί χρόνια συνεργάτη του Θέμο Αναστασιάδη, ο οποίος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή.
«Με τον Θέμο δέσαμε από την αρχή. Όλα έγιναν με δική του πρωτοβουλία. Απλώς γνωριζόμασταν και κάναμε πλάκα γιατί είχαμε κοινά ενδιαφέροντα – κυρίως ποδοσφαιρικά – και κάποια στιγμή μου λέει, “ρε συ, δεν έρχεσαι αυτά που λέμε να τα πούμε και στο ραδιόφωνο;”, από το ραδιόφωνο ξεκινήσαμε…» είπε ο Βαγγέλης Περρής.
Βαγγέλης Περρής: Η συνεργασία με τον Θέμο Αναστασιάδη και η διαφωνία για την Μπαλατσινού
«Το “Όλα” κράτησε 16 χρόνια… Ήταν όλα τέλεια μέχρι που τελειώσανε… Ο Θέμος διατήρησε πάντα τον διαφορετικό τρόπο να σκέφτεται τα πράγματα… Ποτέ δεν είχαμε σύγκρουση γιατί μας άφηνε να κάνουμε την τρέλα μας. Με τον Θέμο συγκρουστήκαμε μια φορά γιατί είχαμε καλεσμένη τη Τζένη Μπαλατσινού, εκεί κάτι στράβωσε και συγκρουστήκαμε. Δεν είχε σχέση με τη Τζένη, είχε σχέση με τον Πέτρο Κωστόπουλο που τότε ήταν ζευγάρι. Εγώ έλεγα ότι αφού της έχουμε πει ότι θα έρθει δε μπορούμε να την ακυρώσουμε, εκείνος έλεγε ότι θα την ακυρώσουμε και του είπα ότι αφού αυτό θέλει, τότε εγώ φεύγω. Τελικά ήρθε η Τζένη και όλα μια χαρά… Η Τζένη δε το ξέρει αυτό νομίζω, τώρα θα το μάθει» πρόσθεσε ο Βαγγέλης Περρής.
Η συγκλονιστική δήλωση του Βαγγέλη Περρή για τον Θέμο
Στη συνέχεια, και αφού προβλήθηκε ένα βίντεο με πράματα που ο ίδιος έχει γράψει για τον Θέμο Αναστασιάδη με έντονη τη συναισθηματική φόρτιση ο Βαγγέλης Περρής δήλωσε:
«Ο Θέμος φυσικά και μου λείπει. Τον βλέπω στον ύπνο μου. Υπάρχουν τρία πρόσωπα που με επισκέπτονται στον ύπνο μου. Ένα από αυτά είναι ο Θέμος… Μάλλον με βόλεψε συναισθηματικά που δεν ήμασταν μαζί την τελευταία σεζόν. Ήξερα ότι θα φύγει, ερχόντουσαν τα νέα που κάθε φορά ήταν πιο ανησυχητικά αλλά δε τα παίρνεις και πολύ υπόψιν. Γι’ αυτό λέω ότι με βόλεψε, αν το είχα μπροστά μου θα ήταν πολύ διαφορετικό.
Έλεγα ότι εντάξει θα περάσει και αυτό, είχαν περάσει και διάφορα άλλα που είχαν τελειώσει οπότε έλεγα ότι και αυτό είναι τέτοιο. Ηθελημένη ψευδαίσθηση αλλά δεν ήταν. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι “κοίτα, αυτό θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του τώρα, θα έγραφα, θα έλεγε, θα γελούσαμε”…. Είναι ένα κενό που δε συμπληρώνεται».
