Ο Κώστας Φαλελάκης σε συνέντευξή του στο 7 Μέρες Tv και στον Γιάννη Βίτσα, μίλησε για την κοινή πορεία με τον Μηνά Χατζησάββα επί 25 συναπτά έτη, αλλά και για τις παρενοχλήσεις στον χώρο του θεάτρου.
Δεν έπεσα από τα σύννεφα. Είχα ακούσει πολλά εξ αυτών από φήμες, από συναδέλφους. Ήρθε η ώρα να δουν το φως της δημοσιότητας. Καλά κάνουν και βγαίνουν, έστω και τώρα λόγω της Μπεκατώρου και του κινήματος του metoo είναι πρόσφορο το έδαφος. Οι παθόντες μιλούν και εμείς στεκόμαστε δίπλα τους με αγάπη.
Προσωπικά όχι. Έχω υπάρξει, όμως, μάρτυρας τέτοιων περιστατικών με πρωταγωνιστές κάποιους από τους καταγγελλόμενους και θύματα άλλους συναδέλφους. Η λεκτική βία στο θέατρο κατάλοιπο μίας προηγούμενης γενιάς, η οποία αντιλαμβανόταν την αγένεια και την αλαζονεία ως στοιχεία δημιουργικότητας. Οπότε, υπήρχε μια ανοχή πάνω σε αυτό. Η νέα γενιά, όμως, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της και καλά κάνει.
Δεν έτυχε. Θεωρώ ότι συνετέλεσε σε αυτό και η σχέση μου με τον Μηνά Χατζησάββα που ήταν γνωστή. Ήταν ένα πρόσωπο που έχαιρε καθολικής εκτίμησης και αυτό το γεγονός ενδεχομένως να με «προστάτευσε» από τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Την 1η Απρίλη, αν ζούσε, θα κλείναμε τριάντα χρόνια κοινής διαδρομής με τον Μηνά. Γνωριστήκαμε την Κυριακή των Βαΐων του ’91, σε μία παράσταση που είχα πάει να δω. Πλέον είναι μια φωτεινή εικόνα που θα με καθοδηγεί για την υπόλοιπη ζωή μου. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που έζησα αυτό το φως.