Ο Κωνσταντίνος Αγγελίδης συνεχίζει να δίνει σκληρή μάχη για την αποκατάσταση της υγείας του, μετά το τροχαίο ατύχημα που είχε στη Βουλιαγμένης, τα ξημερώματα της 24ης Δεκεμβρίου 2017.
Στο πλευρό του βρίσκεται πάντα η σύζυγός του Εβελίνα Βαρσάμη, η οποία πριν από λίγες ώρες, με μία νεώτερη δημοσίευσή της στο Facebook επιβεβαίωνε για πολλοστή φορά ότι κι εκείνη εξακολουθεί με θηριώδη αντοχή να δίνει τον δικό της άνισο αγώνα συμπαράστασης και υποστήριξης πλάι του.
Συγκεκριμένα, νωρίς χθες το πρωί, εκείνος βρέθηκε για μια ακόμη φορά στο χειρουργικό τραπέζι, καθώς κρίθηκε απαραίτητο να υποβληθεί ξανά σε μία πολύ λεπτή χειρουργική επέμβαση κρανιοπλαστικής στο ΚΑΤ, ώστε να του τοποθετηθεί μόσχευμα στο κεφάλι. Η συγκεκριμένη επέμβαση είχε επαναληφθεί και πριν κάποιους μήνες, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό.
«Σήμερα Κωνσταντίνε μου θέλω να βάλεις τα δυνατά σου… ξέρω ότι είσαι πολύ δυνατός» μοιράστηκε στο Facebook η Εβελίνα Βαρσάμη χθες, λίγο πριν ο νευροχειρουργός Κώστας Βλάχος ξεκινήσει την κρίσιμη επέμβαση που διήρκεσε τελικά 3,5 ώρες.
«Ο Κωνσταντίνος ήταν δυνατός, συνεργάσιμος και με τη βοήθεια του Κώστα Βλάχου και των συνεργατών του το αποτέλεσμα δείχνει να μας δικαιώνει. Μια δύσκολη επέμβαση που έπρεπε να γίνει και είναι η πρώτη από τις υπόλοιπες τρεις που ακολουθούν» εξήγησε η Εβελίνα Βαρσάμη στο newspistol.gr. «Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και αναμένουμε βελτίωση, ειδικά με την επέμβαση που έκανε τώρα ο Κωνσταντίνος. Μετά ακολουθεί μια πλαστική στο μέτωπο γιατί είχε σπάσει το κρανίο, μια εγχείρηση στα μάτια γιατί πειράχτηκε το οπτικό νεύρο και τέλος άλλη μια επέμβαση στο χέρι του που είχαν μπει λάμες και είχε ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των κινήσεων του».
Όλα ξεκίνησαν πριν 2,5 χρόνια, τα ξημερώματα της Παραμονής Χριστουγέννων του 2017. Ο παρουσιαστής και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων που επέστρεφε από το μαγαζί όπου εργαζόταν με προορισμό το σπίτι του στη Βάρη, είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα με τη μηχανή του στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Ο οδηγός ενός λεωφορείου των αστικών συγκοινωνιών προσπάθησε αιφνιδιαστικά να διασχίσει τη λεωφόρο, με αποτέλεσμα η μηχανή στην οποία επέβαινε ο άτυχος Κωνσταντίνος να «καρφωθεί» στο όχημα και να τραυματιστεί σοβαρά.
Σύμφωνα με την έκθεση του πραγματογνώμονα: «Το λεωφορείο βρέθηκε σταματημένο στο αριστερό μέρος της Λεωφόρου Βουλιαγμένης, γεγονός που δείχνει ότι κινήθηκε από τη δεξιά λωρίδα προς την αριστερή με σκοπό να στρίψει αριστερά στον δρόμο, όπου ήταν το προκαθορισμένο δρομολόγιό του. Έτσι, φαίνεται πως έκλεισε τον δρόμο στη μηχανή, η οποία πήγαινε κανονικά στην πορεία της, με τον παρουσιαστή να προσπαθεί να κάνει ελιγμό για να αποφύγει τη σύγκρουση, χωρίς όμως να τα καταφέρνει».
Η σύζυγός του Εβελίνα Βαρσάμη, πέντε μήνες μετά το μοιραίο τροχαίο, περιέγραφε συγκλονισμένη στην Τατιάνα Στεφανίδου πώς έμαθε από το τηλέφωνο ανήμερα της Παραμονής των Χριστουγέννων την τραγική είδηση.
«Εκείνο το βράδυ τον είχε μάλιστα η εκπομπή “Στην υγειά μας” του Σπύρου Παπαδόπουλου. Ο Κωνσταντίνος χαροπάλευε στην Εντατική και το βράδυ τον είχε να χορεύει, να είναι κεφάτος και να δίνει τις καλύτερες ευχές του…».
Η ίδια εξήγησε ότι μίλησαν στο τηλέφωνο τελευταία φορά πριν το ατύχημα γύρω στη 1 τα ξημερώματα: «Ήταν πολύ χαρούμενος ευδιάθετος, μια χαρά!».
Ενώ νωρίτερα, γύρω στις 9 το βράδυ, είχαν και πάλι τηλεφωνηθεί καθώς εκείνη μαζί με τον γιο τους, Αλέξανδρο, είχαν διανυκτερεύσει στο σπίτι των γονιών της, στο κέντρο της Αθήνας.
«Θέλεις μόλις τελειώσω τη δουλειά να αφήσεις τον μικρό στους γονείς σου και να έρθω να σε πάρω να πάμε στον Ρέμο;» της πρότεινε εκείνος, αλλά η Εβελίνα του είπε καλύτερα να ξεκουραστεί και να έρθει την επομένη να τους πάρει να πάνε χριστουγεννιάτικη βόλτα. «Θα έρθω πρωί πρωί» υποσχέθηκε εκείνος.
«Το πρωί σηκωθήκαμε με τον Αλέξανδρο να πάμε να πούμε τα κάλαντα» περιέγραφε η Εβελίνα. «Ήμασταν μες στην τρελή χαρά. Ντρεπόταν λίγο ο μικρός και του έλεγα ‘’Έλα, μην ντρέπεσαι, πάμε’’.
Ξεκινάμε, μαζεύουμε λεφτά και γύρω στις 10:30 χτυπάει το τηλέφωνο.
Άγνωστο νούμερο. Εγώ συνήθως άγνωστα νούμερα δεν τα σηκώνω. Δεν ξέρω τι έγινε εκείνη τη στιγμή και σήκωσα το τηλέφωνο.
Ήταν από την Τροχαία Ελληνικού. Εκείνη τη στιγμή πάγωσα.
Μου λέει η κοπέλα: “Είχε ένα ατύχημα ο σύζυγός σας”. Πριν προλάβει να τελειώσει της λέω: ‘’Ζει;’’. Μου λέει: “Ζει. Είναι στο Ασκληπιείο της Βούλας, χειρουργείται στο κεφάλι και μετά θα μπει στην Εντατική”. Κλείσαμε το τηλέφωνο. Ο μικρός δίπλα μου… Με έπιασε εσωτερικό τρέμουλο και ένα πνιχτό κλάμα, για να μη με δει το παιδί.
Ήταν δίπλα μου το παιδί και δεν ήθελα να καταλάβει τίποτα… Μόνο το ‘’ζει’’ είπα. Αλλά δεν το συνδύασε. Είναι και μικρούλης, 6,5 χρόνων. Παρ’ όλα ταύτα, συνεχίσαμε τα κάλαντα, γιατί του είχα υποσχεθεί ότι θα πάμε και σε δυο άλλους φίλους μας. Αλλά εγώ μέσα μου, έκλαιγε η ψυχή μου».
Η πρώτη φορά που είδε τον σύζυγό της μετά το τροχαίο, δεν μπορούσε να να πιστέψει ότι θα μπορούσε να πεθάνει.
«Φτάσαμε 11:30, μαζεύτηκε κόσμος και περιμέναμε πότε θα τελειώσει το χειρουργείο. Ο κ. Φραγκάκης εξαιρετικός νευροχειρουργός βγήκε στις 17:00 και μας είπε: ‘’Εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε, από εκεί και πέρα είναι στον Θεό’’.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο Κωνσταντίνος θα μπορούσε να πεθάνει.
Μπήκα μέσα. Ήταν τόσο ήρεμος. Το πρόσωπό του δεν είχε τίποτα, άθικτο δεν είχε χτυπήσει. Μόνο στο κεφάλι είχε γάζες, κάτι ράμματα στο σαγόνι και ήταν διασωληνωμένος.
Του μίλησα, δεν θυμάμαι πόση ώρα μας άφησαν μέσα.
Προσπάθησα να μην με ακούει να κλαίω. Μου είχαν πιει ότι ακούνε, καταλαβαίνουν… Του είπα “Αγάπη μου κάνε υπομονή, είσαι πολύ δυνατός, θα τα καταφέρεις”. Ήθελα να μείνω όλη το βράδυ, αλλά μου είπαν ότι δεν υπάρχει λόγος. Γύρισα στο σπίτι των γονιών μου αργά το βράδυ, αλλά δεν κοιμήθηκα γιατί φοβόμουν μη χτυπήσει το τηλέφωνο και μου πούνε το κακό».
Στον Αλέξανδρο, τον γιο τους, η Εβελίνα δεν είχε πει την αλήθεια, αλλά ότι έχει χτυπήσει μια φίλη της και πρέπει να πάει να τη δει.
Στις 28 Δεκεμβρίου, την ημέρα των γενεθλίων της, η Εβελίνα πήγε στους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβηττό. Της υπέδειξαν ότι είναι ένας ιερέας εκεί που έχει το χάρισμα. Αργότερα ξαναπήγε με την αδελφή του συζύγου της, Αλεξάνδρα και είχε μαζί της ένα σκουφάκι του Κωνσταντίνου για να το σταυρώσει ο ιερέας.
«Μην ανησυχείς» της είπε ο πατήρ Δημήτριος. «Δεν πρόκειται να πεθάνει, θα περπατήσει, θα είναι όπως ήταν. Αυτό δείχνει ο Τίμιος Σταυρός».
Μια μέρα πριν βγει από την Εντατική ο Κωνσταντίνος, παθαίνει βαριά λοίμωξη στο κεντρικό νευρικό σύστημα, στο κεφάλι. Τον διασωληνώνουν, του κάνουν τραχειοστομία για την ασφάλειά του αλλά οι λοιμώξεις εξακολουθούν.
«Επειδή είναι δυνατός το πάλεψε πάρα πολύ. Πέρασε πάρα πολλά στην Εντατική. Ενδοκαρδίτιδα, μικρόβιο στο αίμα… Εγώ παρακαλούσα κι έλεγα “Θεέ μου, πότε θα βγούμε από αυτή την πόρτα;”» ανέφερε η Εβελίνα.
Όταν πλέον, ύστερα από 54 μέρες βγήκε φοβερά αδυνατισμένος από την Εντατική και μεταφέρθηκε σε δωμάτιο, οι λοιμώξεις συνεχίζονταν. Είχε υψηλότατο πυρετό και έπαιρνε 9 αντιβιώσεις την ημέρα.
Η βασανιστική καθημερινότητά του συνεχίστηκε από τον Απρίλιο του 2018 σε Κέντρο Αποθεραπείας & Αποκατάστασης όπου ξεκίνησε να μαθαίνει από την αρχή να μιλά, να τρέφεται και να περπατά.
Στο Κέντρο Αποκατάστασης, σχεδόν ένα χρόνο από το μοιραίο ατύχημα, ο μικρός Αλέξανδρος συνάντησε τον μπαμπά του ξανά, ανήμερα των 45ων γενεθλίων του.
«Μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος που κουβαλούσα μέσα μου για το πώς θα το πάρει ο Αλέξανδρος. Ευτυχώς όλα κύλησαν τέλεια» ανέφερε η Εβελίνα Βαρσάμη στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου.
«Όλον αυτό το χρόνο μιλούσα στον Αλέξανδρο για το πώς είναι ο μπαμπάς, τι μπορεί να κάνει, τι δεν μπορεί να κάνει. Του έδειχνα φωτογραφίες, βιντεάκια. Είχε εικόνα του, απλά δεν τον είχε δει και έπρεπε να κανονίσουμε αυτή τη συνάντηση.
Μίλησα με τις ψυχολόγους και μου είπαν πώς να διαχειριστούμε την κατάσταση. Διοργανώσαμε ένα φοβερό πάρτι, είχαμε μπαλόνια, μουσική.
Είχε τέτοια αγωνία και λαχτάρα και ήταν τόσο πολύ χαρούμενος που εμένα μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου. Στην εικόνα αυτή έλεγα θα καταρρεύσω, αλλά μου έδωσε τόση δύναμη ο μικρός, που όλα πήγαν περίφημα».
«Ο Κωνσταντίνος όταν τον είδε να βγαίνει από το ασανσέρ, χαμογέλασε διάπλατα. Το χαμόγελο του δεν θα το ξεχάσω. Αυτή την εικόνα δε θα την ξεχάσω. Έτρεξε ο Αλέξανδρος, έπεσε πάνω του, τον αγκάλιαζε, τον φίλαγε, του έλεγε: ‘’Μπαμπά μου σε αγαπώ πάρα πολύ’’. Προσπαθούσε και ο Κωνσταντίνος να τον χαϊδέψει. Μετά αφού έγινε η πρώτη επαφή με τα χέρια, για ένα λεπτό κοιταζόντουσαν στα μάτια…».
Το ποσό των 2.904.000 ευρώ ως αποζημίωση για το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που του προκάλεσε αναπηρία σε ποσοστό 90%, διεκδικεί ο Κωνσταντίνος Αγγελίδης και η σύζυγός του Εβελίνα Βαρσάμη.
«Σε γενικές γραμμές έχω γίνει “φυτό”. Αδυνατώ να σταθώ όρθιος χωρίς υποβοήθηση. Αδυνατώ να περπατήσω. Αδυνατώ να κινήσω πλήρως το αριστερό μου χέρι. Έχω πλήρη αδυναμία επικοινωνίας εκτός από την ανταπόκρισή μου σε κάποια νέα νεύματα από οικεία πρόσωπα. Δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν μπορώ να τραφώ…
Απ΄ όλα τα παραπάνω συνεπάγεται ότι έχω καταστεί ανάπηρος, με πλήρη αδυναμία μετακίνησης, αυτοσυντήρησης και επικοινωνίας με το περιβάλλον. Σύμφωνα με την απόφαση της επιτροπής αναπηρίας του Ι.Κ.Α. (ΚΕΠΑ) διαγνώστηκα με ποσοστό αναπηρίας 90%» αναφέρεται μεταξύ άλλων στην αγωγή αποζημίωσης κατά του οδηγού του λεωφορείου, των Οδικών Συγκοινωνιών (πρώην ΕΘΕΛ ΑΕ) και της ασφαλιστικής εταιρείας που είχε ασφαλίσει το συγκεκριμένο λεωφορείο.
Τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με τη μητέρα του, η οποία ήταν σε κώμα για 14 χρόνια ύστερα από τροχαίο, είχε αποκαλύψει ο Κωνσταντίνος Αγγελίδης παλαιότερα στην εκπομπή “Μίλα” της Τατιάνας Στεφανίδου.
«Κατά τη διάρκεια των διακοπών της στην Κέρκυρα, έπεσε από ένα μηχανάκι και χτύπησε το κεφάλι της. Η έλλειψη γιατρών και η 20ωρη καθυστέρηση στο να μεταφερθεί σε νοσοκομείο της Αθήνας είχαν ως συνέπεια να νεκρωθούν όλα τα κύτταρα του εγκεφάλου της… Επί έξι μήνες ήταν στην Εντατική, υποστηριζόμενη από ιατρικά μηχανήματα, και για τα επόμενα 14 χρόνια παρέμεινε στο σπίτι σε κωματώδη κατάσταση» είχε αναφέρει.
«Δεν είχε επικοινωνία με το περιβάλλον, απλώς κάποιες στιγμές αισθανόμασταν ότι ίσως μας καταλαβαίνει. Πολύ συχνά, την πήγαινα στη θάλασσα, γιατί ένιωθα ότι της έκανε καλό… Μέσα από δικές μου γνωριμίες, τόσο στην Αμερική όσο και στην Γερμανία, μίλησα με πάρα πολλούς γιατρούς. Όλοι μου ανέφεραν ότι η επιστήμη δεν είχε φτάσει ακόμη στη δυνατότητα μεταμόσχευσης εγκεφάλου και πως μόνο ο Θεός μπορούσε να αποφασίσει για το μέλλον της. Είχε πλήρη αναπηρία».
Μάλιστα ο Κωνσταντίνος είχε παραδεχθεί ότι όλη αυτή την περίοδο, της μιλούσε: «Πολλές φορές. Και πίστευα ότι, κοιτώντας τη στα μάτια, της έδινα ερεθίσματα για να μπορέσει να επανέλθει. Χωρίς να το ξέρω, αισθανόμουν ότι ένιωθε όσα τις έλεγα…».