Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, σε σπάνια συνέντευξή του μιλάει για όλα όσα αγαπάει σε αυτή τη ζωή και φυσικά ανάμεσά τους είναι ο χρόνος που περνάει στο προσωπικό του ησυχαστήριο, το σπίτι του στο Πήλιο αλλά και η σύζυγός του, Λίνα Πρίντζου.
Ο γνωστός πρωταγωνιστής, δεν έκρυψε ότι κάποια στιγμή απέκτησε, έστω και για λίγο, έπαρση, όμως φρόντισε σύντομα να «γειωθεί» ενώ αναφέρθηκε και σε όλα εκείνα που τον κάνουν ευτυχισμένο εκτός επαγγελματικού χώρου που όμως παραδέχεται ότι είναι το αλατοπίπερο της ζωής…
«Νομίζω όχι σοβαρά. Η αναγνώριση ήρθε σχετικά νωρίς. Ήμουν 29 χρόνων στα “Εγκλήματα”. Είναι ωραίο συναίσθημα να σε σταματούν στον δρόμο, να σου μιλάνε. Και κάπου εκεί που είχα αρχίσει να παίρνω τα πάνω μου, συνειδητοποίησα ότι καμιά φορά αυτό δεν θα είναι και τόσο ευχάριστο. Για παράδειγμα, όταν είχα τις κακές μου, κάπως δεν μπορούσα να το διαχειριστώ και κλεινόμουν σπίτι. Έλεγα: “Δεν θα πάω στο περίπτερο, γιατί δεν έχω διάθεση να χαμογελάσω σήμερα”. Σταδιακά κατάλαβα ότι η επιτυχία που επιζητά ο ηθοποιός έχει να κάνει με την αποδοχή του κόσμου και με την αναγνωρισιμότητα. Οπότε ήταν καθαρά δικό μου θέμα να το διαχειριστώ. Οι άνθρωποι που έρχονται να σου μιλήσουν σε πλησιάζουν για να μοιραστούν τη χαρά τους, οπότε εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα, ακόμα και αν έχεις τις μαύρες σου, ακόμα και αν βιάζεσαι, να μην τους μιλήσεις. Τώρα, υπάρχουν και κάποιοι λίγοι αγενείς. Δηλαδή, αν σε ένα ουζερί με δεις με τη γαρίδα στο χέρι, πασαλειμμένο, τη στιγμή που πάω να τη δαγκώσω, μάλλον δεν είναι κατάλληλη στιγμή να βγάλουμε φωτογραφία. Πάντως, δεν θέλω να στενοχωρήσω κανέναν. Πάντα θα μιλήσω, ακόμα και στον αγενή, ίσως εκεί με λίγο περισσότερο χιούμορ».
Υπήρξαν χρόνια που βάλατε πρώτα τη ζωή σας και μετά τη δουλειά σας;
«Νομίζω ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου έβαζα πάνω από όλα τη δουλειά μου, τα τελευταία χρόνια κάπως εξισορρόπησα. Εργαζόμουν χειμώνα-καλοκαίρι χωρίς δισταγμό, θέατρο, περιοδείες. Είχα ξεχάσει να ζω. Δεν έκανα διακοπές πάνω από τέσσερις ημέρες. Σωματικά είχα καταπονηθεί. Το 2017, μετά από δέκα συνεχόμενα χρόνια, κατέβασα ρολά. Είπα αυτό το καλοκαίρι δεν θα δουλέψω. Και ως εκ θαύματος η Γη δεν σταμάτησε, (γέλια). Συνέχισε να κινείται και εγώ ένιωσα ευτυχής, γιατί επιτέλους μπορούσα να απολαύσω το σπίτι που φτιάξαμε στο Πήλιο. Ήρθα σε επαφή με τη γη εκεί που πετούσα μόνο στον ουρανό, φύτεψα ντομάτες, λαχανικά και είχα μια άλλη ζωή να γεννιέται».
Σε αυτή την απόφασή σας έπαιξε ρόλο και η σύζυγός σας, η Λίνα;
«Απόλυτα. Η Λίνα με κρατάει προσγειωμένο. Μου δημιούργησε τις προϋποθέσεις να μην αγχώνομαι αν δεν καταφέρω κάτι στη δουλειά. Γιατί υπάρχει και κάτι πιο ουσιαστικό, που λέγεται ζωή, και είναι αυτό που είναι γύρω μας. Η δουλειά είναι το αλατοπίπερο της ζωής μας, αυτή που τη νοστιμεύει. Και μπορεί εγώ να το θέλω το φαγητό μου πάντα αλατισμένο, αλλά καμιά φορά είναι το ίδιο νόστιμο και ανάλατο».
