Η Κατερίνα Κόκοτα βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του Δημήτρη Κόκοτα, ο οποίος παραμένει διασωληνωμένος στο νοσοκομείο Γεννηματάς.
Αναφερόμενη στην κατάσταση της υγείας του Δημήτρη Κόκοτα, η σύζυγός του μίλησε στο Πρωινό Σουσού, σήμερα, Δευτέρα και υπογράμμισε «δεν έχει αλλάξει κάτι προς το παρόν όσο αφορά στην κατάσταση της υγείας του Δημήτρη. Περιμένουμε με υπομονή, μαζί με τους γιατρούς. Κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά και ότι οι ασθενείς σε τέτοιες περιπτώσεις θεραπεύονται με τον ύπνο και την καταστολή. Αλλά κάθε ασθενής έχει τους δικούς του χρόνους. Δεν μπορεί να γίνει καμία πρόβλεψη από τους γιατρούς. Οι εξετάσεις που είχαν γίνει, όπως οι αξονικές μας, είπαν πως ήταν καθαρές. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν μας έχουν πει κάτι παραπάνω».
Όσον αφορά τη ψυχολογία της, η Κατερίνα Κόκοτα επεσήμανε «δεν μπορώ να σας περιγράψω την ψυχολογία μου. Προσπαθώ να βάλω τη λογική μπροστά. Προσπαθώ, γιατί έτσι πρέπει. Και για το παιδί και για τον Δημήτρη. Αν εγώ πέσω, διαλύθηκαν όλα».
Ο Δημήτρης Κόκοτας, παρά τα πολλά χρόνια που έχει παντρευτεί την Κατερίνα και την κόρη που έχουν αποκτήσει μαζί, προτιμά να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από το κέντρο της δημοσιότητας και σπάνια κάνει δημόσιες εμφανίσεις με την οικογένειά του.
Πρόσφατα, σχολιάζοντας τη σχέση της κόρης του με τη μνήμη του πατέρα του, του αείμνηστου Σταμάτη Κόκοτα, ο γνωστός τραγουδιστής αποκάλυψε: «Και στο παιδί μου της λέω “κάνε ό,τι θέλεις” όσον αφορά πράγματα που έχουν να κάνουν με τον παππού και τη γιαγιά γιατί μου λέει “ο παππούς δεν θα το δει αυτό” και της λέω παιδί μου εκεί που είναι ο παππούς τα βλέπει όλα. Την αγαπούσε πολύ την κόρη μου».
Ο ίδιος μιλάει για τις γυναίκες της ζωής του και αποκαλύπτει καθημερινές στιγμές μαζί τους που για εκείνον είναι πολύτιμες.
Είχε έρθει να πάρει αυτόγραφο για τη μικρή της αδελφή και έτσι γνωριστήκαμε. Της έδωσα το αυτόγραφο και της ζήτησα το τηλέφωνό της, γιατί μου άρεσε πολύ και ήθελα να την ξαναδώ. Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας; Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας, με την πρώτη ματιά, και είναι ακόμη.
Περνάμε όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε με το παιδί. Το πιο σημαντικό πράγμα, πιστεύω, που κάνουμε μαζί της είναι ότι συζητάμε και παίζουμε πάντα ένα παιχνίδι, όπου κάνει τη δασκάλα και εμείς τους μαθητές. Έτσι η Ριάνα έμαθε από το νηπιαγωγείο όλα τα μαθήματα.
Εννοείται ότι θέλουμε να κάνουμε και άλλο παιδί. Ο Θεός σού τα δίνει, όμως, όταν θέλει Εκείνος.