Μέχρι πριν από κάποιες δεκαετίες ο κολπικός τοκετός αποτελούσε το αναπόφευκτο αποτέλεσμα κάθε εγκυμοσύνης με πολύ υψηλά ποσοστά μητρικής αλλά και νεογνικής θνησιμότητας. Η εξέλιξη της ιατρικής, όμως, έδωσε στις γυναίκες την επιλογή της καισαρικής τομής.
Η καισαρική τομή θεωρείται ασφαλής και σε μερικές περιπτώσεις σωτήρια για γυναίκες και μωρά, ακολουθείται ωστώσο από μια σειρά κινδύνους συγκριτικά με τον φυσιολογικό τοκετό καθώς αποτελεί σοβαρό ανοιχτό χειρουργείο.
Κάποιοι από αυτούς είναι αιμορραγία, επιμόλυνση του τραύματος, αντιδράσεις στην αναισθησία και μετεγχειρητικός πόνος για τη νέα μητέρα, ενώ τα μωρά που γεννιούνται με καισαρική τομή έχουν αυξημένες πιθανότητες να αναπτύξουν αναπνευστική δυσχέρεια αμέσως μετά τη γέννησή τους ή και αργότερα στη ζωή τους, π.χ. άσθμα.
Οι ενδείξεις της καισαρικής τομής είναι όλες αυτές οι περιπτώσεις στις οποίες ο φυσιολογικός τοκετός αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τη νέα μητέρα ή το έμβρυο.
Ο τοκετός σήμερα θεωρείται ένα ιατρικό συμβάν. Τα προγεννητικά ραντεβού, οι ιατρικές εξετάσεις και επεμβάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι απαραίτητες από τους μέλλοντες γονείς.
Η άποψη που επικρατεί είναι πως η συμμόρφωση με το σύστημα θα τους οδηγήσει σε ένα υγιές μωρό, ενώ η μη συμμόρφωση συνεπάγεται πως η μητέρα είναι διατεθειμένη να ρισκάρει τη ζωή ή την υγεία τη δική της και του αγέννητου παιδιού της.
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, λοιπόν, των υποψήφιων γονέων δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συναινέσουν χωρίς αντιρρήσεις και χωρίς ερωτήσεις στο πρότυπο φροντίδας που παρέχεται από το εκάστοτε μαιευτήριο.
Μέτρα, λοιπόν, και θεραπείες που σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν ένα μικρό ποσοστό μητέρων και βρεφών, εφαρμόζονται σήμερα στη συντριπτική πλειονότητα.
Στην καισαρική ενδέχεται να υπάρχει ακατάσχετη η αιμορραγία και η ανάγκη μετάγγισης, ο χειρουργικός τραυματισμός, οι επιπλοκές που σχετίζονται με την αναισθησία και η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση.
Επιπλέον, εάν έχετε σκοπό να μεγαλώσετε την οικογένειά σας, θα πρέπει να γνωρίζετε πως ο αριθμός των καισαρικών τομών αυξάνει τους κινδύνους για προβλήματα σε μελλοντικές εγκυμοσύνες, όπως είναι η εμφύτευση του πλακούντα στο σημείο της τομής, μια πολύ σοβαρή επιπλοκή που έχει δυσμενή αποτελέσματα τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο.
Ταυτόχρονα η καισαρική τομή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για προβλήματα που συνδέονται με το ανοσοποιητικό, όπως είναι οι αλλεργίες και το άσθμα, ακόμα και ο διαβήτης τύπου 1.
Η πλειονότητα των νέων μαμάδων έχουν στο ιστορικό τους μια αναίτια καισαρική, στην οποία μπορεί να οδήγησαν μια σειρά από αναίτιες παρεμβάσεις ή μια πολύ αρνητική εμπειρία τοκετού.
Αρκετοί θεωρούν ότι όσες γυναίκες γεννούν με καισαρική έχουν μια πολύ πιο εύκολη «δουλειά», δεν κουράζονται και δεν πονάνε. Ωστόσο, η αλήθεια απέχει πολύ απ’ αυτό που πιστεύουν. Γι’ αυτό, η Raye Lee, μια μαμά που γέννησε με καισαρική αποφάσισε να μας «ξυπνήσει» με μια φωτογραφία της μετά την επέμβαση, που συνοδεύεται από ένα κείμενο στο οποίο μας εξηγεί πώς πραγματικά είναι να κάνεις καισαρική.
« “Α, καισαρική ε; Άρα δεν γέννησες φυσιολογικά. Πρέπει να ήταν πιο εύκολο για σένα”
Σίγουρα! Μπήκα εκτάκτως για καισαρική γιατί με βόλευε. Ήταν πολύ άνετα να κάθομαι για 38 ώρες στην αίθουσα τοκετού μέχρι που το μωρό μου δεν άντεξε τις διαστολές και η καρδιά του σταμάτησε.
Στην αρχή οι γιατροί μου είπαν ότι δεν υπήρχε λόγος να κάνω καισαρική. Μετά, μου ανακοίνωσαν ότι ήταν η μοναδική λύση. Φυσικά, δεν υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας. Τι κι αν δεν είχα άλλη επιλογή για να σώσω το μωρό μου; Εξάλλου, η επέμβαση είναι πανεύκολη, σχεδόν αμελητέα.
Λάθος! Φυσικά, τα σχόλια αυτά είναι ειρωνικά!
Ήταν ό,τι πιο επίπονο έχω βιώσει στη ζωή μου. Πλέον ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που έχουν αυτή τη χαρακτηριστική ουλή χαμηλά στην κοιλιά που αποδεικνύει ότι με «έκοψαν» για να φέρω στον κόσμο το παιδί μου και ότι έζησα για να σας γράψω σήμερα την ιστορία μου (κι όμως, μπορεί να πεθάνεις από την επέμβαση).
Το να βγαίνει απ’ το σώμα σου ένα μωρό μέσα από μια τομή 5 εκατοστών, που έχει κοπεί, ανοίξει και έχει «σκίσει» το λίπος, τους μύες και τα όργανά σου (που τα βλέπεις στο τραπεζάκι δίπλα σου γιατί οι γιατροί συνεχίζουν να σε «κόβουν» μέχρι να φτάσουν στο μωρό) είναι μια πολύ διαφορετική εμπειρία απ’ αυτή που φανταζόμουν για τον τρόπο με τον οποίο θα έφερνα στον κόσμο τον γιο μου.
Δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Ούτε τώρα είναι.
Χρησιμοποιούμε τους μύες της κοιλιάς σχεδόν για κάθε μας κίνηση, ακόμα και για να κάτσουμε. Φανταστείτε, λοιπόν, πώς είναι να μην μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις γιατί πολύ απλά ο γιατρός τους «έκοψε». Φανταστείτε πώς είναι να είσαι σ’ αυτή την κατάσταση για έξι εβδομάδες, μέχρι το σώμα σου να επουλώσει τις πληγές φυσιολογικά.
Όταν η νοσοκόμα σε ρώτησε αν μπορείς να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι και ο πόνος ήταν αφόρητος γιατί σου «άνοιξαν» το σώμα και μετά σε έραψαν, καταλαβαίνεις πόσο ειρωνικό είναι να σου λένε ότι επέλεξες τον εύκολο δρόμο.
Ένα πράγμα ξέρω σίγουρα: ότι είμαι πολύ δυνατή. Όχι για μένα, αλλά για τον γιο μου. Αν χρειαζόταν, θα ξαναπερνούσα την ίδια διαδικασία κάθε μέρα για να είμαι σίγουρη ότι θα μπορώ να τον δω να χαμογελάει.»