Η Μαλβίνα Κάραλη, που “έφυγε” σε ηλικία 50 ετών, πριν από 23 χρόνια ακριβώς, νικημένη από τον καρκίνο, θα ήταν σήμερα 73 ετών, αν ζούσε.
Η δημοσιογράφος ήταν γεννημένη στο Ισραήλ, στις 3 Φεβρουαρίου 1952 και έφυγε από τη ζωή από καρκίνο, στην Αθήνα, στις 7 Ιουνίου 2002 και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία Σακκά και ήταν Εβραϊκής καταγωγής Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια.
Πατριός της ήταν ο τραπεζίτης Σακκάς, ενώ ο Ψαριανός παππούς της Γιώργης Σακκάς, ήταν ναύαρχος του τότε Βασιλικού Ναυτικού και η μητέρα της η Χάννα/Χιόνα ήταν δασκάλα, το γένος Ιωάννη Χαρίτου, την οποία γνώρισε ο πατέρας της σε μετάθεσή του από την “Τράπεζα της Ελλάδος” στην Πύλο το 1950.
Είχε δύο αδελφούς, τον Γιώργη-Αλκίνοο και τον μικρότερο Γιάννη Σακκά και σύμφωνα με τον αδελφό της Γιώργο-Αλκίνοο, με τον οποίο δεν διατηρούσε σχέσεις, φοίτησε μόνο ένα έτος στο Αρσακείο, εξαιτίας του απείθαρχου πνεύματός της.
Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά. Ο πρώτος γάμος της ήταν με τον βιβλιοχαρτοπώλη Βαγγέλη Κάραλη, ο δεύτερος με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος στα περιοδικά Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλικ και 01.
Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ («Οι Νότες και τα Λόγια» 1988-1989, «Μαγειρική Τέχνη» μαζί με τον Δημήτρη Ποταμιάνο 1992-1993) και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven («Mea Culpa» 1992-1993, «Η πόλις εάλω», 1993), ΑΝΤ1 («Το Έγκλημα της Δευτέρας/Τρίτης» 1993-1994, «Όσο υπάρχουν Έλληνες» 1994), STAR («Βίοι Αγίων» 1995, «Μαλβίνα Ρίχτεν» 1999), ΣΚΑΪ («Μαλβίνα Live» 1995-1997, «Αρνάκι με κους-κους», 1996), MEGA («Μαλβίνα Hostess» 1997-1998), EXTRA («MalviNight» 2001), κ.ά.
Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven), Μαλβίνα Live (ΣΚΑΪ), Μαλβίνα Hostess (MEGA), Μαλβίνα Ρίχτεν (STAR). Ο χαρακτήρας αυτών των τηλεοπτικών σόου, που συνήθως προβάλλονταν πριν ή μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ήταν επιθεωρησιακός.
Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.
Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη, 1989), «Τα κορίτσια στη σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη, 1991), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη, 2000), «Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» (εκδ. Κάκτος, 1996), συλλογή κειμένων από τη στήλη της «Επ’ αυτοφόρω» στο περιοδικό «Γυναίκα» από την περίοδο 1989 έως 1996 καθώς και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας» («Συνταγές για κόρες ακαμάτρες», εκδ. Αστάρτη 1999, «Μαλβινέζικα», εκδ. Αστάρτη, 1999, «Συνταγές για κουζίνα αποψάτη», εκδ. Αστάρτη, 2000, «Πιάτα της απάτης», εκδ. Αστάρτη, 2000, «Συνταγές κατάλληλες για όλους», εκδ. Αστάρτη, 2001). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι», εκδ. Αστάρτη, 1997).
Το βιβλίο “Σαββατογεννημένη” (εκδ. Τσαγκαρουσιάνος, 2005 – με κείμενά της από το περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής), κυκλοφόρησε μετά το θάνατό της.
Όπως είχε υπογραμμίσει η ξαδέρφη της, Βίκυ Σιδηροπούλου, στην εκπομπή του Σάκη Ρουβά Idols «κάποια στιγμή έχασα τα ίχνη της. Τα ξαναβρήκα όταν πήγε στο Αρσάκειο και μου έπεσαν τ’ αυτιά λίγο, γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η Μαλβίνα με αυτόν τον χαρακτήρα που είχε, θα μπορούσε να ζήσει σε ένα παρθεναγωγείο της εποχής. Γιατί ήταν εσώκλειστη. Μέχρι που στο τέλος το έσκασε, καθώς είχε ερωτευτεί τρελά μια προσωπικότητα της εποχής και όχι μόνο, τον Σταύρο Ξαρχάκο».
Την ημέρα που το τανκ ισοπέδωνε την πύλη του Πολυτεχνείου, η Μαλβίνα ανέβαινε στην ταράτσα του σπιτιού της, υψώνοντας μια μαύρη σημαία και φωνάζοντας δυνατά: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία».
Για τη Μαλβίνα Κάραλη, ο Λάκης Λαζόιπουλος είχε επισημάνει «τη διάβαζα στα περιοδικά και τη γνώρισα λίγο πριν κάνει την εκπομπή στην τηλεόραση. Βρεθήκαμε τυχαία σε μία συνάντηση. Ήθελα πάντα να τη γνωρίσω και πήγα κατευθείαν πάνω της. Αμέσως κολλήσαμε, ήταν κι εκείνη θερμή με εμένα. Είχε τεράστια εσωτερική δύναμη και τσαμπουκά αληθινό. Ένιωθα ότι μπορούμε να κεντήσουμε πάνω στο χιούμορ μαζί. Ένιωσα ότι είμαστε δυο παίκτες. Καταλάβαινες από τα κείμενά της ότι έχει χιούμορ, το γεγονός ότι οπτικοποίησε τη σάτιρα και μιλούσε η ίδια στο κοινό, ήταν κάτι νέο» και συμπλήρωσε «ο πρώτος που σήκωσε ανάστημα στη χώρα, ήταν γυναίκα και το τονίζω Η εξουσία δεν έχει κανένα χιούμορ και ποτέ δεν είχε. Της στοίχισε αυτό. Εκείνη ήταν αντισημιτική ας το πούμε, οπότε το σύστημα αυτό αντέδρασε και νομίζω ήταν η αιτία της απομάκρυνσής της. Ήταν μια γυναίκα με τεράστια δύναμη και τεράστια αντοχή. Σε αυτή τη δουλειά πρέπει να μάθεις να μην πληγώνεσαι κι εκείνη δεν το είχε μάθει αυτό».
Από την πλευρά του, ο Γιώργος Χρονάς σημείωσε για τη Μαλβίνα Κάραλη ότι «κατά σύμπτωση ήμουν και στην τελευταία της εκπομπή, πριν φύγει για τη Νέα Υόρκη. Ήρθαν δύο κορίτσια και την έβαφαν στην κουζίνα του σπιτιού μου, όπου έγινε το γύρισμα και είπε είμαι άρρωστη και θα φύγω στην Αμερική. Τής έλεγαν δεν έχεις τίποτα, θα συνέλθεις και θα γυρίσεις καλά. Η Λούλα Αναγνωστάκη μού είπε ότι γύρισε χωρίς νεφρά, της είχαν ρίξει πολλή ραδιενέργεια για να την κάνουν καλά και μάλλον τής τα ακύρωσαν. Είχε έρθει σπίτι μου να κάνουμε εκπομπή για τον Άγιο Βαλεντίνο».
«Τα τελευταία κείμενα της, είναι πολύ σημαντικά, περιέγραφε την αρρώστια της, το μαύρο άστρο. Πίστευε στην ομορφιά, δεν της άρεσε η ασκήμια, αυτό έβριζε την ασκήμια στην ψυχή των ανθρώπων» κατέληξε ο Γιώργος Χρονάς.
Η Μαλβίνα Κάραλη, εκτός από μία πετυχημένη δημοσιογράφος, είχε αποκτήσει τρία παιδιά, δύο κόρες και έναν γιο, στα οποία έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία.
Οι κόρες της ασχολούνται με το διαδίκτυο και έχουν πάρει το ταλέντο της μητέρας τους στην αρθρογραφία, γράφοντας στον ιστότοπο doctv.gr.
Ο γιος της, Μίνως Κάραλης, ασχολείται με την εστίαση και δουλεύει ως barista, ενώ έχει αποκτήσει τη δική του οικογένεια.