Ο Βασίλης Αυλωνίτης γλίτωσε απόπειρα δολοφονίας του στο θέατρο από παρακρατικούς, σε ένα μακάβριο παιχνίδι που επιφύλασσε η μοίρα.
Ο αξεπέραστος Βασίλης Αυλωνίτης, γεννήθηκε την 1η μέρα του 1904, στο φτωχικό Θησείο. Θεωρείται ένας από τους εμβληματικότερους ηθοποιούς της γενιάς του. Το ταλέντο του ήταν αστείρευτο και έμφυτο. Δεν το σπούδασε. Σε καμία περίπτωση. Φτωχόπαιδο ήταν, δεν τελείωσε καν το δημοτικό, καθώς έπρεπε να βγει στο μεροκάματο για να βοηθήσει τη (φουκαριάρα) τη μάνα του, καθώς ο πατέρας του, τους είχε παρατήσει.
Ο Βασίλης Αυλωνίτης έκανε πολλές δουλειές: Έφτιαχνε τσάντες, έραβε πορτοφόλια, κουβαλούσε μπαούλα. Όταν απολύθηκε από το στρατό, έπιασε δουλειά στο θέατρο «Έντεν» στο Θησείο, ως βοηθός στα σκηνικά. Τα βράδια, πήγαινε με τους ηθοποιούς ταβερνάκι εκεί κοντά και πάνω στο τσακίρ κέφι διασκέδαζε την παρέα αλλά και τους θαμώνες. Αυτά έβλεπαν οι ηθοποιοί και ένα βράδυ του 1924, τον σπρώξανε για «πλάκα» και βγήκε στη σκηνή. Στην αρχή τα ’χασε, αλλά όταν συνήλθε κι άρχισε να χορεύει, κουνώντας τα χέρια και τα πόδια του κωμικά και κάνοντας διάφορες γκριμάτσες, ο κόσμος τον λάτρεψε και ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Αυτό ήταν…
Ο Βασίλης Αυλωνίτης, ξεκίνησε τις παραστάσεις στο θέατρο με μεγάλη επιτυχία, εν μέσω μάλιστα της ταραχώδους δεκαετίες του 1930, όταν ο εθνικός διχασμός κυριαρχούσε στην κοινωνία. Οι άνθρωποι της επιθεώρησης βέβαια αντλούσαν την θεματολογία τους από την πολιτική και τότε ήταν ο καιρός που είχε ξεσπάσει το «σκάνδαλο της νοθευμένης κινίνης». Σε αυτό εμπλέκονταν και στελέχη της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ο 27χρονος τότε Βασίλης Αυλωνίτης λαμβάνει μέρος στην παράσταση η «Κατεργάρα» στο καινούριο θέατρο «Περοκέ», όπου σατιρίζεται η πολιτική κατάσταση στη χώρα και το «σκάνδαλο της νοθευμένης κινίνης». Η παράσταση γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και κάθε βράδυ το θέατρο είναι γεμάτο, για να δει ο κόσμος και το περίφημο σατυρικό σκετς, «από τους υπουργούς βγήκαν τα κολοκύθια». Δεν άρεσε βέβαια σε όλους και αυτό που είχαν στο μυαλό τους για να το σταματήσουν ήταν μόνο ο θάνατος.
Το βράδυ της 22ας Αυγούστου του ’31, το «Περοκέ» είναι γεμάτο και τη στιγμή που βγαίνει ο Βασίλης Αυλωνίτης και οι συνεργάτες του στη σκηνή για το περίφημο σκετς για τους Υπουργούς, τέσσερις άντρες από τις μπροστινές θέσεις επιτίθενται στους ηθοποιούς, με τον έναν από αυτούς να κρατά πιστόλι.
Ξεκάθαρος στόχος ήταν ο Βασίλης Αυλωνίτης, που όταν είδε το όπλο ασυναίσθητα έκανε βήματα πίσω. Θέλετε η τύχη, η μοίρα… Όπως πήγαινε πίσω, σκόνταψε την ώρα που ο παρακρατικός με το όπλο τον πυροβόλησε. Πέφτοντας, ο Βασίλης Αυλωνίτης απέφυγε τη σφαίρα, αλλά τη δέχθηκε μοιραία ο τεχνικός Παναγιώτης Μωραΐτης. Ο 35χρονος δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή και λίγο αργότερα, μέσα σε αίματα και πανικό άφησε την τελευταία του πνοή.
«Τι φταίω εγώ ρε παιδιά;». Σύμφωνα με τις τότε μαρτυρίες, αυτό ήταν το μόνο που είχε προλάβει να πει ο Βασίλης Αυλωνίτης στη θέα του πιστολιού. Ο σπουδαίος ηθοποιός, για χρόνια «κουβαλούσε» το βάρος του θανάτου του συνεργάτη του. Θεώρησε τον εαυτό του κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνο για τον άδικο χαμό του Παναγιώτη Μωραΐτη και δυσκολεύτηκε πολύ να ξεπεράσει αυτό το συναίσθημα ενοχής. Για χρόνια μάλιστα έμεινε μακριά από το θέατρο.