Μπορεί η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου στο Survivor 5 να είναι στην ομάδα των Διάσημων, έχει αποδείξει όμως πως είναι μια πραγματική μαχήτρια στη ζωή, μετά τη σκληρή μάχη που έδωσε απέναντι στον καρκίνο.
Η επιχειρηματίας έγινε γνωστή στο κοινό μέσα από τη συμμετοχή της στο My style rocks, πριν από περίπου 8 χρόνια έδωσε σκληρή μάχη με τον καρκίνο και κατάφερε να τον νικήσει, κάτι που έχει εξομολογηθεί και μέσα στο παιχνίδι. Η ίδια έχει μιλήσει δημόσια για τη μάχη που έδωσε, αλλά και πως έμαθε για την ασθένεια.
Σε παλαιότερη συνέντευξη της η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου είχε αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο και συγκεκριμένα από “λέμφωμα Hodgkin”.
Η ίδια είχε δηλώσει: «Ήταν μια Πρωτοχρονιά που μου επιφύλασσε μια άσχημη έκπληξη. Ανήμερα της γιορτής, μου βρέθηκα στο νοσοκομείο, μετά από έντονες ζαλάδες. Δεν αισθανόμουν καλά τον τελευταίο καιρό. Ήμουν σαν αυτοκίνητο που δεν έχει βενζίνη. Παρουσιάζονταν πόνοι σε διάφορα σημεία του σώματός μου, είχα φαγούρα στο δέρμα, ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια, κουραζόμουν εύκολα, είχα χάσει πολλά κιλά. Ήξερα ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στον οργανισμό μου. Παρ’ όλα αυτά δεν σταμάτησα ποτέ τη γυμναστική και την υγιεινή διατροφή.
Μετά από μια σειρά απαραίτητων ιατρικών εξετάσεων είχε φτάσει η στιγμή της διάγνωσης. Οι γιατροί δεν μου έλεγαν από τι ακριβώς έπασχα γιατί έπρεπε να βεβαιωθούν 100%. Και έτσι πρέπει. Εγώ όμως διαισθανόμουν ότι είχα καρκίνο… Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας, είχα κάνει αφαίρεση όγκου από τον λαιμό, μου εξήγησαν ότι βρισκόμουν στο τρίτο προχωρημένο στάδιο του λεμφώματος Hodgkin. Αφού με καθησύχασαν, μου είπαν ότι ήταν απαραίτητο να προετοιμαστώ για τη θεραπεία. Στο άκουσμα της ασθένειας έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Με κυρίευσε ο τρόμος και έκλαιγα συνέχεια.
Οι γιατροί τόνισαν ότι πρέπει να ενισχύσω το ανοσοποιητικό μου γιατί σε δύο εβδομάδες θα έδινα τη μεγαλύτερη μου μάχη και εγώ σκεφτόμουν τι θα γίνει με το μαγαζί μου, τότε διατηρούσα κομμωτήριο, και την καθημερινότητά μου. Είχα πανικοβληθεί. Δέκα ημέρες μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου.
Στις 4 Φεβρουαρίου, την ημέρα των γενεθλίων μου, έκανα την πρώτη χημειοθεραπεία. Μετά από έξι κύκλους οι οποίοι ολοκληρώθηκαν τον περασμένο Ιούνιο, ακολούθησε σειρά ακτινοβολιών για τους επόμενους δυο μήνες. Στις αρχές του Σεπτέμβρη οι γιατροί μου ανακοίνωσαν τα ευχάριστα νέα. Ήμουν καλά. Μάλιστα μου έλεγαν ότι είχα γρήγορη ανάρρωση επειδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας είχα καλή ψυχολογία και αισιόδοξη στάση».
Το λέμφωμα του Χότζκιν, γνωστό ως νόσος του Χότζκιν, είναι σοβαρή ασθένεια του λεμφικού συστήματος, που προκαλεί καρκίνο σε όλο το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού. Συγκεκριμένα προσβάλλει όλες τις ηλικίες, κυρίως όμως μεταξύ 20-40 ετών, καθώς και μεγαλύτερους των 55 ετών.
Το λέμφωμα του Χότζκιν χαρακτηρίζεται από την ομαλή εξάπλωση της νόσου από μία ομάδα λεμφαδένων στην άλλη και από την ανάπτυξη συστηματικών συμπτωμάτων με προχωρημένη νόσο. Όταν τα κύτταρα Χότζκιν εξετάζονται μικροσκοπικά, πολυπύρηνα κύτταρα Ρηντ-Στέρνμπεργκ (ή κύτταρα Reed-Sternberg, συντ. RS κύτταρα) αποτελούν το χαρακτηριστικό ιστοπαθολογικό εύρημα.
Το λέμφωμα Χότζκιν μπορεί να υποστεί κατεργασία με θεραπεία ακτινοβολίας, χημειοθεραπεία ή μεταμόσχευση αιμοποιητικών βλαστικών κυττάρων, με την επιλογή της θεραπείας ανάλογα με την ηλικία και το φύλο του ασθενούς και το στάδιο, όγκο, και ιστολογικό υπότυπο της νόσου. Η εμφάνιση της νόσου εμφανίζει δύο κορυφές: η πρώτη στην αρχή της ενηλικίωσης (15-35 ετών) και η δεύτερη σε άτομα άνω των 55 ετών.
Η συνολική 5ετής επιβίωση για το 2001-2007 από 17 SEER γεωγραφικές περιοχές ήταν 83,9%. Δεδομένου ότι πολλοί ασθενείς είναι νέοι, συχνά ζουν 40 χρόνια ή περισσότερο μετά τη θεραπεία. Ωστόσο, λίγες μελέτες ακολουθούν τους ασθενείς για διάστημα 25 ετών, και οι μελέτες αυτές έχουν παλαιότερες θεραπείες με περισσότερο απειλητικές για τη ζωή παρενέργειες. Δεν υπάρχουν επαρκή διαθέσιμα στοιχεία για τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα των νεότερων θεραπειών, λιγότερο τοξικά σχήματα και αυτές που περιορίζουν την έκθεση σε ακτινοβολία.
Θεραπείες ακτινοβολίας, καθώς και ορισμένα φάρμακα χημειοθεραπείας, θέτουν τον κίνδυνο της πρόκλησης δυνητικά θανατηφόρων δευτερευουσών μορφών καρκίνου, καρδιακών παθήσεων και πνευμονικής νόσου 40 ή περισσότερα χρόνια αργότερα. Σύγχρονες θεραπείες ελαχιστοποιούν σημαντικά τις πιθανότητες αυτών των καθυστερημένων επιπτώσεων.
Ασθενείς με ιστορικό λοιμώδους μονοπυρήνωσης εξαιτίας του ιού Έπσταϊν-Μπαρ (Epstein-Barr) μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος Χότζκιν (ΛΧ), αλλά η ακριβής συμβολή του ιού Έπσταϊν-Μπαρ παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη.