Ο Γιάννης Δρίτσας, που υποδύθηκε τον Σπύρο Πετρούλια στην πετυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 “Θα βρεις τον δάσκαλό σου”, έχει απομακρυνθεί από την τηλεόραση και ασχολείται μόνο με το θέατρο.
Ο Σπύρος Πετρούλιας, ήταν ο καθηγητής του σκανδαλιάρικου σχολείου, που διατηρούσε σχέση με τη μαθήτρια Άσπα Καλογήρου, την οποία υποδυόταν η Σύλβια Δεληκούρα.
Ο ηθοποιός, που έχει αποσυρθεί από την τηλεόραση, αλλά συνεχίζει στο θέατρο, έχει αποκτήσει έναν γιο, ενώ το στυλ του είναι διαφορετικό από τότε.
Η καριέρα του Γιάννη Δρίτσα
Ο Γιάννης Δρίτσας έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο στο έργο «Suburbia» του Μπογκόζιαν στο θέατρο Φούρνος, με σκηνοθέτη την Ελένη Σκότη, τη σεζόν 1998-1999, ενώ στην τηλεόραση εμφανίστηκε τη σεζόν 1999-2000, πρωταγωνιστώντας στη καθημερινή σειρά του Mega “Για μια θέση στον ήλιο”.
Τη σεζόν 2003-2004, ο Γιάννης Δρίτσας επέστρεψε τηλεοπτικά, παίζοντας στην κωμική σειρά “Αμαρτίες γονέων” μαζί με τη Χρυσούλα Διαβάτη και τον Κώστα Βουτσά, ενώ την ίδια περίοδο εμφανίστηκε στις σειρές “Η Νταντά” και “Επτά Θανάσιμες Πεθερές”.
Ακολούθησε ο ρόλος του Λάμπη στο πρώτο κύκλο της σειράς “Βέρα στο δεξί”, ενώ από το 2005 μέχρι το 2007, υποδύθηκε τον Σπύρο Πετρούλια στην κωμική σειρά του ANT1 “Θα βρεις το δάσκαλό σου”.
Τη σεζόν 2007-2008, ο Γιάννης Δρίτσας πρωταγωνίστησε στην καθημερινή σειρά του ANT1 “Έρωτας”, ενώ έκανε guest εμφανίσεις στη σειρά “Φίλα το βάτραχό σου”.
Τη σεζόν 2008-2009 εμφανίστηκε στη σειρά “Λόλα”, ενώ υπήρξε συμπαρουσιαστής της Βίκυς Καγιά στην εκπομπή “Πρωινός καφές”.
Από το 2011 μέχρι το 2013, ο Γιάννης Δρίτσας υποδύθηκε τον καθηγητή Γρηγόρη Γιατράκο στην καθημερινή σειρά του Mega “Κλεμμένα Όνειρα”.
Ο Γιάννης Δρίτσας είχε ένα σοκαριστικό τροχαίο
Εκείνη την περίοδο μάλιστα ο ηθοποιός είχε πέσει θύμα τροχαίου και αναγκάστηκε να φύγει από το σίριαλ.
Όπως είχε υπογραμμίσει ο Γιάννης Δρίτσας για το τροχαίο ατύχημα που είχε «έφυγα από το σίριαλ με βίαιο τρόπο. Είχα τροχαίο. Ήταν σοβαρό, αλλά εγώ είχα πάθει ελάχιστη ζημιά. Είχα συντριπτικό κάταγμα φτέρνας, το οποίο δεν μου επέτρεπε να κάνω πάρα πολλά πράγματα. Δεν μπορούσα να περπατήσω καταρχήν για πολύ καιρό. Για να αρχίσω να περπατάω κανονικά χρειάστηκαν πολλοί μήνες. Είχα φύγει από το γύρισμα και πήγαινα προς το σπίτι μου. Κι ενώ πηγαίνω με τη μηχανή σιγά-σιγά γιατί ψιλόβρεχε κιόλας, βλέπω ξαφνικά ένα τζιπ από το αντίθετο ρεύμα να έρχεται κατά πάνω μου. Και δεν μπορούσα να αντιδράσω. Το τζιπ πέρασε πάνω από την διαχωριστική νησίδα και έπεσε πάνω μου. Τα συγκεκριμένα κλάσματα δευτερολέπτου ήταν μια εμπειρία πάρα πολύ δυνατή. Αυτό που συνέβη εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν πολύ έντονο. Πήγα και ήρθα. Ξαφνικά γίνεται η πρόσκρουση και το επόμενο πράγμα που συμβαίνει είναι εγώ να είμαι στον αέρα, γιατί έφυγα και προσγειώθηκα κάποια μέτρα μακριά και καθώς «πετάω» λέω: “σκέφτομαι, άρα υπάρχω ακόμα”. Πέρασαν όλα από μπροστά μου».
