Ο Γιώργος Μακρής, γεννήθηκε στη Γερμανία από γονείς μετανάστες. Ο ίδιος, έχει μια μικρότερη αδελφή ενώ αποφάσισε ήδη από το σχολείο πως επιθυμεί να ασχοληθεί με την υποκριτική. Αγαπά την επιθεώρηση και την κωμωδία, είναι αυτοδημιούργητος και προσπαθεί με ό,τι μέσα διαθέτει να κάνει παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα.
Της: Έπη Τρίμη
Τροφή του είναι το χειροκρότημα του κοινού ενώ έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα όπως ο Χάρρυ Κλυν, ο Μάρκος Σεφερλή και ο Γιώργος Βασιλείου. «Η Λάμψη», «Καλημέρα Ζωή», «Δυο Ξένοι», «Άλλη το πρωί άλλη το Βράδυ», «Κορίτσια ο Μαρκούλης» και «Ο Ιος του Πατέρα» είναι ορισμένες από τις πετυχημένες σειρές από τις οποίες έχει αφήσει το στίγμα του.
« Ο Γιώργος Βασιλείου, έφυγε νωρίς. Κοντά σε αυτό το χρονικό διάστημα είχα χάσει και εγώ τον αγαπημένο μου Πατέρα και το έχω κάπως συνδυάσει. Σεβασμός, ευγνωμοσύνη, ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια ακόμα φράση… Μου λείπεις… Δε θα ήθελα να πω κάτι παραπάνω, διότι δύσκολα βγαίνουν λόγια από τα χείλη ενώ στην καρδιά υπάρχουν πολλές λέξεις, φράσεις, είπε σε συνέντευξή του στο vesper.gr.
«Εγώ προσωπικά δε έχω κάνει μόνο κωμωδίες, στην Ελληνική τηλεόραση οι περισσότεροι ρόλοι που έχω ερμηνεύσει είναι ακριβώς το αντίθετο, του σκληρού, του κακού, δραματικοί ρόλοι. Ο ηθοποιός ερμηνεύει, όχι μόνο ένα είδος έργων αλλά ό,τι του προσφερθεί τονίζει στην ιστοσελίδα vesper.gr. Αν έχεις ταλέντο το αποτέλεσμα θα το δείξει. Αν δε έχεις ταλέντο μπορεί να γίνεις και πρωταγωνιστής σε κάποιο σίριαλ στο οποίο σε έχει τοποθετήσει κάποιος σε θέση κλειδί».
«Είχα όμορφα παιδικά χρόνια, με μια μητέρα και έναν πατέρα να δουλεύουν για να μη λείψει τίποτα τόσο σε εμένα όσο και στην αδερφή μου. Νοσταλγώ και κάθε φορά δακρύζω όταν θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και τις στιγμές που η οικογένειά μου ήταν μαζεμένη στο τραπέζι. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή το 2017. Ελπίζω να μας βλέπει από εκεί που είναι, να με βοηθά και να διώχνει από δίπλα μου τους κακόψυχους ανθρώπους! Προσπαθώ και θα συνεχίσω να προσπαθώ να πετύχω τα όνειρά μου. Αν πετύχω εγώ, θα ηρεμήσει η ψυχούλα του πατέρα μου», αναφέρει στην Espresso.
Το «1822, one year later» είναι μια κοινωνικοπολιτική σάτιρα με έναν και μόνο σκοπό, να χαρίσει άφθονο γέλιο. Και τα κατάφερε – ξεκινήσαμε, και το κοινό που το είδε το αγάπησε. Μια σάτιρα αληθινή, πρωτότυπη.
Παρουσιάζει το σήμερα μέσα από το πέρασμα της Ιστορίας της ελληνικής οικογένειας, με όλες τις δυσκολίες, τα προβλήματα, αλλά και τις χαρές αυτής. Τρεις πολεμιστές του 1821 διηγούνται την τότε εποχή των Ελλήνων με όλα τα προβλήματα που ακόμα και σήμερα βιώνουμε, μεταφέρουν τα «θέλω» τους, τα «πιστεύω» τους σε τρεις Κρητικούς ταβερνιάρηδες και θαμώνες, οι οποίοι με τη σειρά τους συναντούν τρεις Τούρκους σε ελληνικό έδαφος, οι οποίοι αγανακτούν με όσα τούς βρίσκουν στη χώρα μας, εξηγεί στην Espresso.
Φυσικά, δεν αποφεύγουμε το αρχαιότερο επάγγελμα, που η ανάγκη έχει οδηγήσει τους τρεις ήρωες να ασκήσουν. Και δεν είναι μόνο αυτές οι συναντήσεις – έχουμε συναντήσεις με την παραδοσιακή μουσική από Κρήτη, Πόντο, Ήπειρος, που ξεσηκώνει ήρωες και θεατή. Παρουσιάζουμε μια μοναδική σπονδυλωτή κωμωδία – επιθεώρηση – σάτιρα, η οποία ταξιδεύει μέσα από το πέρασμα των χρόνων. Ευτράπελα και απίθανοι ήρωες (υπαρκτοί και της φαντασίας), σε συνδυασμό με την υπέροχη μουσική, αλλά και με τους πραγματικά ονειρεμένους χρωματισμούς της σκηνής θα ταξιδέψουν τον θεατή αβίαστα για δύο ώρες στα μονοπάτια του γέλιου, παραμερίζοντας κάθε προβληματισμό και γαληνεύοντας μέσα από το γέλιο την ψυχή.
Με πολύ σκληρότητα και απόλυτη άποψη μίλησε ο κατά κύριο λόγο θεατρικός ηθοποιός Γιώργος Μακρής, όταν ρωτήθηκε στην εκπομπή «Πρωινό» για τις κακοποιητικές συμπεριφορές στο θέατρο, που αποκαλύφθηκαν τους προηγούμενους μήνες και συγκλόνισαν τόσο τη θεατρική οικογένεια όσο και την ελληνική κοινωνία.
Ο ίδιος είπε συγκεκριμένα: «Με όλα αυτά τα γεγονότα στο θέατρο τα οποία άκουσα από τους δημοσιογράφους. Θα μου πεις δεν γνώριζες τίποτα, το τι κάνει ο καθένας στο υπνοδωμάτιό του δεν το γνώριζα. Αν γνώριζα ότι κάποιοι από τον χώρο μου βίαζαν, δε θα έμενα άπραγος. Θα τους τιμωρούσα εγώ παραδειγματικά». Στη συνέχεια ο ηθοποιός δήλωσε: «Όταν κάποιος κλέψει γιατί πεινάει, μπορείς να του το συγχωρέσεις μετά από καιρό. Όταν όμως είσαι παιδεραστής ή βιαστείς πρέπει να εκτελείσαι, δεν το αφήνεις. Αν όντως αποδειχτεί ότι κάποιος είναι».
Όσον αφορά στη θεατρική παράσταση που έκανε ο Δημήτρης Λιγνάδης στις φυλακές Τριπόλεως, ο Γιώργος Μακρής σημείωσε πως «από ό,τι έμαθα επιχορηγήθηκε με τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου. Τα λεφτά δικά μου δεν είναι; Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να δίνεις τα λεφτά σου εκεί; Να ρωτήσω και το πιο απλό, αν στη θέση του/της ηθοποιού ήταν ο γιος, η κόρη ή κάποιος άλλος, θα έδινες τα χρήματα; Οι παραγωγοί δε φταίνε; Δεν γνώριζαν ότι τους έκαναν παράπονα οι ηθοποιοί; Δεν δέχομαι να μην μιλάει κάποιος επειδή θα έμενε άνεργος. Να πήγαινε, να καθαρίσει τουαλέτες όπως το έχω κάνει εγώ».