Ο Γιώργος Δουρής άφησε υποκριτικά το στίγμα του στο σήριαλ «Σοφία ορθή» δίπλα στη Σοφία Αλιμπέρτη και μια πλειάδα άλλων ταλαντούχων ηθοποιών. Ωστόσο, εδώ και πολλά χρόνια εγκατέλειψε την καριέρα του ηθοποιού καθώς κουράστηκε δεδομένου ότι οι συνθήκες για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ευνόησαν τους ανθρώπους του θεάματος τόσο λόγω της κρίσης όσο και σήμερα εξαιτίας της πανδημίας.
Της: Έπη Τρίμη
Έτσι, ο Γιώργος Δουρής δεν έκατσε να κλαίει κάτω από το «χυμένο γάλα» αλλά αποφάσισε να βρει τον δρόμο του ως ταξιτζής. Άλλωστε, καμία τίμια εργασία δεν αποτελεί ντροπή και αυτό πρέπει να το υπογραμμίσουμε.
Γενέτειρά του αποτελεί το πανέμορφο νησί της Ικαρίας αλλά εκείνος ζει και βιοπορίζεται στην Αθήνα δίπλα στην οικογένειά του.
Όπως ήδη είπαμε ο Γιώργος Δουρής ήταν διορατικός και ήξερε πως το επάγγελμα του ηθοποιού περνάει διακυμάνσεις καθώς κανείς πλην ελαχίστων περιπτώσεων δύναται να βιοποριστεί ή και να ευημερήσει χωρίς άλλους πόρους. Το 2013 είχε πει συγκεκριμένα: « Άμα έχεις οικογένεια δεν μπορείς να κάνεις το ψώνιο σου στο θέατρο. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάθονται σε έναν καναπέ, φωνάζουν και κατηγορούν τους πολιτικούς, τη Μέρκελ, γενικά όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους. Εγώ έχω φτάσει μέχρι και 13 ώρες μέσα στο ταξί σε μία μέρα. Αυτή είναι η άμυνά μου για να αντιμετωπίσω την κρίση».
Ο Γιώργος Δουρής δεν έκρυψε όταν είχε μιλήσει πριν λίγα χρόνια πως βίωσε ρατσισμό λόγω της συνειδητής επιλογής να γίνει ταξιτζής. Ο ίδιος είχε δηλώσει σχετικά: «Είναι πολλοί οι επώνυμοι ηθοποιοί που πεινάνε και παίρνουν λεφτά από το Σωματείο των Ηθοποιών για να ζήσουν. Κι έχουν και το κόμπλεξ ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο εκτός από θέατρο. Εγώ είχα σπουδάσει ηθοποιός και καπετάνιος, δεν ήξερα να κάνω κάτι άλλο, οπότε το ταξί ήταν το μόνο που είχα για να επιβιώσω και να μην ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Για μένα μεγαλύτερη ντροπή είναι να χρωστάς, να σε κυνηγάνε και να μην έχεις να ταΐσεις την οικογένειά σου, παρά να δουλεύεις, ακόμα και στο ταξί».
«Ο άλλος μπορεί να μην έχει σπίτι να μείνει και αντί να θέλει να γίνει καλύτερος από σένα, χαίρεται μόλις εσύ γίνεις σαν κι αυτόν. Ο ηθοποιός το 2013 είχε προσθέσει: «Όσοι με γνωρίζουν στο ταξί μου λένε την ίδια κουβέντα: “εσύ ταξιτζής; Τα παράτησες;”. Αν με έβλεπαν σε άλλη δουλειά δεν θα μου το έλεγαν αυτό. Ακούω και τα “πού είσαι, χάθηκες, ήσουν ταλαντούχος”, αλλά ακόμα κι αυτό είναι άσχημο, γιατί σου το λένε σαν να έχεις πεθάνει. Ο ηθοποιός μέχρι να πεθάνει βιολογικά, παραμένει ηθοποιός. Ο καλλιτεχνικός χώρος είναι παρέες και οικογένειες. Εγώ όταν ξεκίνησα έκανα μεγάλη επιτυχία με την πρώτη μου συμμετοχή στα “Τρία Κακά της Μοίρας Μου”, αλλά δεν ανήκα σε αυτό τον κύκλο γι’ αυτό έμεινα και στην απέξω. Δεν το κατηγορώ, γιατί κι εγώ έχω δουλέψει με μέσον στο παρελθόν. Η αδελφή μου είναι παντρεμένη με τον Γιώργο Κωνσταντίνου, στο “Σοφία Ορθή” με μέσο έπαιζα. Τώρα όμως γίνονται πολύ λιγότερες δουλειές και οι περισσότερες δεν σε πληρώνουν. Οπότε αν δεν φτιάξουν τα πράγματα, στο ταξί είναι καλύτερα από το θέατρο».
Εκείνο που δεν του λείπει καθόλου είναι η ανηθικότητα του χώρου. «Στο ταξί έχω συναντήσει πολύ σπουδαιότερους ανθρώπους από ό,τι στο θέατρο. Είναι ένας χώρος που σηκώνεσαι από το τραπέζι και μόλις γυρίσεις την πλάτη σε θάβουν αυτοί που πριν σου έλεγαν πόσο καλός είσαι. Ενώ στο ταξί ακούς και μια καλή κουβέντα. Στο θέατρο γυρνάνε τα κρεβάτια και γίνονται αντρικές πόρνες για να δουλέψουν», είχε δηλώσει ο Γιώργος Δουρής στη Μαριάννας Σπανού