O Γιάννης Παπαμιχαήλ γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1969 και είναι γιος των διάσημων Αλίκη Βουγιουκλάκη και Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Έχει σπουδάσει στην Ελβετία οικονομικά, ενώ στην Αμερική έκανε μουσικές σπουδές.
Της: Έπη Τρίμη
Ασχολούμενος με τη μεγάλη αγάπη του, τη μουσική, ο Γιάννης Παπαμιχαήλ έφτιαξε αρχικά ένα μοντέρνο συγκρότημα -τα «Αχτύπητα φιλέτα»- το οποίο είχε και τη συμπαράσταση του Βλάση Μπονάτσου. Δημιούργησε το δικό του στούντιο και μαζί με άλλους φίλους του, προσπάθησε να κάνει διάφορες μουσικές δουλειές. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να διακριθεί στον χώρο της μουσικής. Έχει ασχοληθεί επίσης και με τη σκηνοθεσία.
Είχα φτάσει στο σημείο να ξυπνάω και αντί για καφέ να κάνω κοκαΐνη
Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ είχε το θάρρος να μιλήσει σε εφημερίδα το 2019 για τον αγώνα που είναι διατεθειμένος να κάνει με όλες του τις δυνάμεις για την καταπολέμηση της μάστιγας του λευκού θανάτου.
«Είχα φτάσει στο σημείο να ξυπνάω και αντί για καφέ να κάνω κοκαΐνη», εξομολογείται ο Γιάννης Παπαμιχαήλ και μιλά για την μάχη του να απεξαρτηθεί από τις ουσίες. Παράλληλα, μιλά για την σχέση του με τους γονείς του, την διαθήκη του πατέρα του και τον νέο του έρωτα.
Ο γιος της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ βυθίστηκε στον κόσμο των ναρκωτικών το 1996, μετά τον θάνατο της μητέρας του. «Δεν μπορούσα να αντέξω την πίεση από τον χαμό της», λέει και αποκαλύπτει πως είχε δοκιμάσει ουσίες την περίοδο που σπούδαζε στην Αμερική.
Ο πατέρας του γνώριζε το πρόβλημα αλλά -όπως αναφέρει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ – δεν ένιωσε την στήριξή του. «Άγγιξα την απόλυτη μοναξιά, ένιωσα την απόλυτη εγκατάλειψη», ξεσπά και προσθέτει πως πάντα επεδίωκε να έχει καλές σχέσεις με τον πατέρα του αλλά ήταν δύο διαφορετικοί χαρακτήρες που ο ένας δεν μπορούσε να πλησιάσει τον άλλο.
Μετά από αρκετές περιπέτειες με την υγεία του, ο Γιάννης Παπαμιχαήλ αποφάσισε να σταματήσει τα ναρκωτικά. «Είπα φτάνει και αυτή την φορά το εννοούσα», τονίζει, ενώ αποκαλύπτει πως μέχρι σήμερα πηγαίνει σε ψυχολόγο.
Δεν έχω προβλήματα υγείας και θα τσακίσω όποιον λέει ανυπόστατα πράγματα για μένα
«Υπάρχει η σαπίλα του 10% η οποία εμμένει να με χτυπά… Έχω αποφασίσει όμως ότι enough is enough. Από εδώ και στο εξής θα πέφτουν αγωγές. Έχω μια ομάδα 20 ατόμων που θα γνώριζαν αν είχα το παραμικρό πρόβλημα υγείας», είπε ο Γιάννης Παπαμιχαήλ το 2019.
Δεν θα έρθει ένας “καφετζής” να μου καταστρέψει το image
Και κατόπιν πρόσθεσε: «Έγραψαν ότι φλερτάρω με τον θάνατο, ότι έχω χάσει τα λογικά μου, είπαν ότι είμαι τρελός και ανισόρροπος. Αυτό πρέπει να σταματήσει, θα τους τσακίσω. Δεν θα έρθει ένας “καφετζής” να μου καταστρέψει το image. Είμαι σε έξαλλη κατάσταση, είπε ο Γιάννης Παπαμιχαήλ. Δεν είπαν ποιος είμαι, με φωτογράφισαν. Στο Internet όμως είπαν το όνομά μου, με τη μορφή χρηστών. Δεν ήταν χρήστες όμως, ήταν μέσα από την εφημερίδα, κάνανε τεράστιο λάθος, το βρήκα μέσα από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος πως ήταν από την εφημερίδα. Αυτό πρέπει να σταματήσει, θα τους τσακίσω. Έγραψαν χίλιες δυο μπούρδες και βλακείες».
Το 2008 ένα μεγάλο μέρος των δημοσιογράφων με σταυρώσανε
Στη συνέχεια τόνισε ο Γιάννης Παπαμιχαήλ : «Το 2008 ένα μεγάλο μέρος των δημοσιογράφων με σταυρώσανε. Όταν αθωώθηκα το 2013 κανείς δεν το έγραψε. Η εφημερίδα δεν ανέφερε κάτι και μου κοτσάρει πως άρχισα ξανά τα ναρκωτικά. Βγαίνουν αυτοί οι αλήτες, αυτό είναι το πιο μαλακό που μπορώ να πω για να τους χαρακτηρίσω. Γράφοντας έτσι αυτό το κείμενο αφήνει αιχμές ότι πεθάνω, μα να γράφουν “φλερτάρω με το θάνατο”; Είναι μ@μ@κιες. Συγγνώμη για τις εκφράσεις που χρησιμοποιώ. Θα πάω σε αυτόν τον λεχρίτη στην εφημερίδα όλες τις εξετάσεις μου, ακόμα και τις αιματολογικές και τις τοξικολογικές. Είμαι 45 χρονών, δεν μπορώ να απολογούμαι συνεχώς. Είμαι στην καλύτερη κατάσταση».
Η διπλή αποκλήρωση του Γιάννη από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ
Πισώπλατη μαχαιριά που τον έστειλε στον τάφο μαζί με τον πατέρα του χαρακτηρίζει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ τη διπλή του αποκλήρωση από τον πατέρα του. Ζητούσε, όπως τονίζει, βοήθεια από τον πατέρα του κι εκείνος τού γύρισε την πλάτη. Τον θεώρησε «μίασμα» και του έδωσε «πικρό ποτήρι για να πιει», τον οδήγησε «σε λούκι αυτοκτονίας».
Στο τελευταίο κεφάλαιο -την αποκλήρωση από τον μπαμπά του Δημήτρη Παπαμιχαήλ- ο Γιάννης Παπαμιχαήλ αισθανόταν έναν «αφάνταστο πόνο ψυχής», όπως τονίζει στην αυτοβιογραφία του «Έχω ένα μυστικό» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη σε επιμέλεια Νίκου Νικόλιζα και Βασιλείας Ζερβού.
Ο μονάκριβος γιος της «Νεράιδας» και του «Παλικαριού» δεν θέλει να θυμάται τη «μαχαιριά» που δέχτηκε από τον μπαμπά του. Ωστόσο, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει ότι μόνο εκείνος, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει στις σελίδες του κεφαλαίου με τον τίτλο «Η αποκλήρωση», επικοινωνούσε με τον πατέρα του τηλεφωνικώς.
«Όχι απλώς με μαχαίρωσε πισώπλατα, αλλά με πήρε μαζί του στον τάφο» λέει ο Γιάννης, αναφερόμενος στους λόγους που ο πατέρας του επέλεξε να τον αποκληρώσει. Σκληρές λέξεις όπως «αγαπώ τον γιο μου όπως όλα τα όντα του πλανήτη» δεν πρόκειται ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη του. «Στο εκτελεστικό απόσπασμα» ένιωσε ο Γιάννης πως τον έστειλε ο πατέρας του με τα σκληρά λόγια της διαθήκης του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, τα οποία αναφέρονταν σε εκείνον. Αντηχούν ακόμη στα αφτιά του, όπως γράφει, τα λόγια του συμβολαιογράφου: «Αγαπώ τον γιο μου όπως όλα τα όντα του πλανήτη».
Υποστηρίζει ότι δεν τον πείραξε ότι τον αποκλήρωσε ούτε ότι τον αντιμετώπισε σαν ξένο, ενώ ήταν παιδί του. Όλα όσα αναγράφονται στη διαθήκη για τον ίδιο είναι αυτά που τον «σταύρωσαν» και τον επηρέασαν ανεπανόρθωτα, όπως χαρακτηριστικά γράφει. «Θεώρησε συγγενείς τα ανίψια του και οποιονδήποτε άλλον εκτός από εμένα. Ακόμη και σε παιδιά που βρίσκονται στη φυλακή, οι γονείς τους τους πηγαίνουν φαγητό» γράφει πληγωμένος, εξηγώντας πώς ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ του γύρισε την πλάτη.
Ο ίδιος θεωρεί ότι αυτό έγινε, γιατί είχε το θάρρος να του μιλήσει για ορισμένα προβλήματα που είχε με χρήση ουσιών. Σκέφτηκε πως ο πατέρας του θα μπορούσε να τον βοηθήσει. «Δεν ήθελα λεφτά», γράφει ο Γιαννάκης, «την αγάπη του ήθελα». Μετά το θάνατο της μητέρας του που τον συγκλόνισε θέλησε να στηριχτεί στον πατέρα του, αλλά, όπως αναφέρει: «Ζήτησα από εκείνον χείρα βοηθείας, όμως αυτός με θεώρησε μίασμα και μου έδωσε πικρό ποτήρι να πιω».
Τρεις μήνες, λέει, «έκανα να βγω από το σπίτι μετά τη δημοσιοποίηση της διαθήκης. Κοιτούσα μόνο το ταβάνι, αμέτοχος απέναντι σε όλα». «Ο πατέρας μου -γράφει- με οδήγησε με αυτό τον τρόπο σε ένα λούκι αυτοκτονίας. Δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω τον περιπτερά, τον ταξιτζή, τη γειτόνισσα».
«Ποτέ δεν με είχε πει “παιδί μου”» ομολογεί σε άλλο σημείο του κεφαλαίου ο Γιάννης αναφερόμενος στον πατέρα του. Προσθέτει πως όταν αρρώστησε με κολικό του νεφρού μετά το θάνατο της μητέρας του, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ δεν ενδιαφέρθηκε να τον επισκεφτεί στο νοσοκομείο, μολονότι είχε ειδοποιηθεί. Σημαδιακή για εκείνον είναι και η τελευταία φορά που τηλεφώνησε στον πατέρα του, μερικούς μήνες πριν από το θάνατό του: «Του ζήτησα να πάω κοντά του. Εκείνος, αντί να με δεχτεί, με έβρισε με πολύ άσχημα λόγια και μου έκλεισε το τηλέφωνο».
Σε αυτό το επίπεδο κυμαίνονταν οι συνομιλίες πατέρα – γιου, όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ, και αυτό, διότι όπως λέει: «Τον πατέρα μου τον χαρακτήριζαν διακυμάνσεις στην ψυχολογία του». Σε αυτές τις διακυμάνσεις αποδίδει και το χωρισμό του Δημήτρη Παπαμιχαήλ από τη δεύτερη γυναίκα του Νανά. «Πολυαγαπημένη» τη χαρακτηρίζει καθώς, όπως γράφει, έμπαινε σαν ασπίδα μπροστά του για να μην τον χτυπήσει ο πατέρας του. Θεωρεί πως, όπως η Αλίκη, έτσι και η Νανά «δεν τον άντεξε και τον χώρισε». Ισχυρίζεται, δε, ότι αυτό το χωρισμό δεν τον ξεπέρασε ποτέ ο πατέρας του και ότι η Αλίκη, «γνωρίζοντας τις καταστάσεις», έγινε επιστήθια φίλη της Νανάς. Ουσιαστικά, ο Γιάννης υποστηρίζει ότι η αξέχαστη μαμά του παρηγορούσε τη δεύτερη σύζυγο του Παπαμιχαήλ, μια κι εκείνη όσο ήταν μαζί του περνούσε διά πυρός και σιδήρου…
Δεν μένει εκεί όμως. Ο Γιάννης γράφει αυτολεξεί: «Με έβλεπε ανταγωνιστικά, όπως έβλεπε και τη μάνα μου». Ο λόγος; Σύμφωνα με τον Γιάννη, ο πατέρας του (μετά βεβαίως το θάνατο της Αλίκης) του ζήτησε να πάρουν από κοινού το θέατρο «Αλίκη». Αυτό τον σόκαρε και το αποδίδει σε «ανταγωνισμό», μια και ο Γιάννης ήταν ιδιοκτήτης του θεάτρου – άλλη μια βαριά κληρονομιά από τη μαμά του. Δεν ξεχνά όμως και πώς αισθάνθηκε όταν του είπαν ότι ο πατέρας του δεν ζει πια. Είχαν αρκετούς μήνες να μιλήσουν και όταν, όπως γράφει, του ζήτησαν να πάει στο νεκροτομείο του Σχιστού για την αναγνώριση, ξέσπασε σε κλάματα: «Άνοιξα το νεκροθάλαμο και δεν άντεξα. Ξέσπασα σε κλάματα. Εκείνες τις στιγμές έκλαιγε η ψυχή μου. Άρχισα να του μιλάω και να του λέω τις σκέψεις μου. Να του λέω γιατί είχαμε επιτρέψει να φτάσουν σε αυτό το σημείο οι σχέσεις μας. Γιατί να μην ήμασταν μια αγαπημένη οικογένεια. Ήταν πολλά τα “γιατί” που του είπα εκείνο το βράδυ. Κι έβγαιναν μέσα από την ψυχή μου…»
Δύο μύθοι με ανθρώπινα λάθη και πάθη
«Ανθρώπινα λάθη, πάθη» εν κατακλείδι πιστεύει ο Γιάννης Παπαμιχαήλ πως ήταν όλα όσα έζησαν οι γονείς του και ο ίδιος, δείχνοντας απλώς τις «ανθρώπινες στιγμές δύο μυθικών προσώπων», όπως χαρακτηριστικά λέει. Ολοκληρώνοντας το βιβλίο του, το αφιερώνει στους γονείς του πιστεύοντας πως εκεί ψηλά που βρίσκονται τον προστατεύουν: «Μαζί τους έζησα μια μοναδική ζωή. Μια ζωή που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να βιώσει τόσο έντονα».
Παραδέχεται πως κι εκείνος ενδεχομένως έχει κάνει λάθη. Λάθη όμως που αποδίδει, απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε, στους γονείς τους καθώς όπως υποστηρίζει προέρχονται από τα (χρόνια) βιώματα που είχε κοντά τους και ζώντας καθημερινά τους ομηρικούς τσακωμούς τους.
«Μετά το θάνατο του πατέρα μου, ενώ θα έπρεπε θα παραλάβω τα προσωπικά του αντικείμενα, δεν μου παραδόθηκε τίποτα απολύτως» τονίζει. «Κάποιοι συγγενείς μόνο μπήκαν στο σπίτι και πήραν κάποια πράγματα». Όταν, δε, αποτιμήθηκε η περιουσία του πατέρα του, του είπαν πως ανέρχεται στα 600.000 ευρώ μαζί με τα ακίνητα, κάτι που τον σόκαρε καθώς, όπως αναφέρει, μόνο το σπίτι ξεπερνούσε κατά πολύ το ποσό αυτό. Τα μετρητά ήταν 150.000 ευρώ, κάτι που τον εξέπληξε… Βέβαια, γιατί θα ενδιαφερόταν για την περιουσία του μπαμπά του από τη στιγμή που τον είχε αποκληρώσει, μόνο ο Γιάννης το ξέρει…
Η Αλίκη τού άφησε τα πάντα και το «λεβεντόπαιδο» τίποτα
Ο γιος της «Μανταλένας» και του «λεβεντόπαιδου» πήρε βαριά και μεγάλη κληρονομιά από την «εθνική σταρ» Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η Αλίκη έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιουλίου του ’96 αφήνοντας, όπως ακουγόταν τότε, ενάμισι δισεκατομμύριο δραχμές στον Γιαννάκη της. Εκτός από αυτά, η Αλίκη είχε αφήσει στο παιδί της, για το οποίο τον Ιούνιο του ’69 όταν το γέννησε είπε «Είναι σαν να μου χαρίζουν όλο τον κόσμο!», το ιστορικό διαμέρισμα όπου έμενε η ίδια στην οδό Στησιχόρου, το εξοχικό της στον Θεολόγο και άλλα ακίνητα. Όλο το βιός της το άφησε σε εκείνον.
Ο ίδιος -που, σημειωτέον, μετά το χωρισμό της Αλίκης από τον Δημήτρη είχε μείνει για κάποιο χρονικό διάστημα με τη μητέρα του στο διαμέρισμα επί της Στησιχόρου- το ’97 βρίσκει αγοραστή για το εν λόγω διαμέρισμα και γίνεται στόχος (κακεντρεχών) σχολίων, ενώ λίγο αργότερα προχωρεί στην πώληση του στούντιο που διατηρούσε στον πάνω όροφο.
Το ’99 πουλάει καταστήματα στο κέντρο, τα οποία κληρονόμησε από εκείνη. Όπως ακουγόταν τότε κι επιβεβαιώθηκε αργότερα, αυτή η κίνηση έκανε τα αίματα να ανάψουν ανάμεσα στον Γιάννη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Τον Αύγουστο του 2001, έρχεται η κίνηση-ματ, όπως τη χαρακτήριζαν άνθρωποι από το στενό περιβάλλον του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, από την πλευρά του Γιάννη. Αποφασίζει να πουλήσει το πολυτελές εξοχικό (και καταφύγιο) της Αλίκης στον Θεολόγο. Από τότε, οι σχέσεις πατέρα και γιου μπαίνουν οριστικά στον πάγο…
Στο μεταξύ, ο Γιάννης έχει ήδη αγοράσει στούντιο στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής, αλλά μένει με ενοίκιο σε ένα lux σπίτι στο Ψυχικό – εκεί μάλιστα διέμενε έως τις αρχές Οκτωβρίου του 2007.
Τον Αύγουστο του 2004, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ φεύγει από τη ζωή. Έκτοτε, πολλοί βάζουν στην «πυρά» τον Γιάννη Παπαμιχαήλ καθώς αποκληρώνεται από τον πατέρα του.
Η δημιουργία ιδρύματος
Στην πρώτη διαθήκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποφασίζει να διαθέσει ολόκληρη την περιουσία του στη δημιουργία ιδρύματος που θα φέρει το όνομά του, κάτι όμως που αναιρείται από τη δεύτερή του διαθήκη, η οποία τελικά είναι και αυτή που θα ισχύσει. Στη δεύτερη διαθήκη λοιπόν του Παπαμιχαήλ αναφέρεται: «Αποκηρύττω την πρώτη μου διαθήκη, εκτός από το σκέλος που αφορά τον υιό μου Γιάννη». Έτσι, η πρώτη ακυρώνεται και στη δεύτερη πλέον, την οποία ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ συνέταξε λίγο καιρό πριν από το θάνατό του, αφήνει την περιουσία του στους φυσικούς του κληρονόμους, ενώ ο γιος του για δεύτερη φορά αποκληρώνεται.
Σημειώνουμε πως τη δεύτερη διαθήκη βρήκε ο αγαπημένος ανιψιός του αξέχαστου ηθοποιού, Γιώργος, λίγους μήνες μετά το θάνατό του, σε ένα σωρό από έγγραφα του αείμνηστου.
Μέχρι να ανακαλυφθεί όμως η δεύτερη διαθήκη, ο Γιάννης έχει προσβάλει την πρώτη. Ποιοι τελικά (και σύμφωνα πάντα με τη δεύτερη διαθήκη) κληρονομούν τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ;
Έχω χρήματα, αλλά κάνω μια ταπεινή ζωή
«Έχω χρήματα, αλλά κάνω μια ταπεινή ζωή. Όλοι περνάμε την κρίση, έχει παραδεχτεί ο Γιάννης Παπαμιχαήλ.Τα δικαιώματα π.χ. που παίρνω από τις ταινίες. Εγώ έχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου, έχω πέντε χρυσούς δίσκους, έχω γράψει βιβλίο, ήμουν έξι χρόνια στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1, ήμουν στα σενάρια με την μητέρα του κυρίου Πρετεντέρη. Ο κόσμος πιστεύει πως κάθομαι και ξύνομαι, να το πω έτσι».
