Σε πελάγη ευτυχίας πλέει ο Γιάννης Καλλιάνος μαζί με τη σύζυγό του καθώς πριν από λίγο καιρό έγιναν γονείς για πρώτη φορά.
Ο βουλευτής στον Νότιο Τομέα της Β’ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία και μετεωρολόγος, μιλώντας τα Παραπολιτικά και την Σάσα Σταμάτη μοιράστηκε τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που βίωσε μετά τη γέννηση του παιδιού του.
Γιάννης Καλλιάνος: «Δεν κρατήθηκα, έκλαψα σαν μικρό παιδί και με παρηγορούσαν. Μετά τον έφεραν να τον δούμε»
Πώς νιώθετε για την έλευση του γιου σας;
Εχει αλλάξει όλη μου η ζωή μόλις από το πρώτο δευτερόλεπτο που τον είδα. Νιώθω πλήρης, ευλογημένος, τυχερός που εγώ και η Χάρις πλέον έχουμε δημιουργήσει τη δική μας οικογένεια, αλλά και ταυτόχρονα κάπως κουρασμένος, λόγω των πολλών υποχρεώσεων που πλέον έχουμε. Και επειδή είμαι από τους άντρες που σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθούν πολύ τη γυναίκα τους, όπως είναι κατανοητό, πλέον έχω πολλές και νέες ευθύνες σε σχέση με το παρελθόν. Όμως, είμαι από τη φύση μου πολύ υπεύθυνος άνθρωπος, επομένως δεν με φοβίζει κάτι, αντιθέτως με γεμίζει με αισιοδοξία. Προτιμώ να μην κοιμηθώ και να τον κοιτάζω να κοιμάται εκείνος. Πλέον, πρώτη αλλά και τελευταία προτεραιότητά μου μέσα στη μέρα είναι το παιδί μου. Και, χωρίς να θέλω να τον ματιάσω, έχει και ωραία φατσούλα ο άτιμος.
Γιάννης Καλλιάνος: «Ο τοκετός δεν ήταν εύκολη υπόθεση»
Ήταν δύσκολη η εγκυμοσύνη;
Το παιδί μας, ενώ είχε το κεφαλάκι του προς τα κάτω, δεν είχε κατέβει αρκετά. Η Χάρις, εκτός σοβαρού απροόπτου, ήθελε να γεννήσει φυσιολογικά. Η αλήθεια είναι ότι ο τοκετός της δεν ήταν μια απλή υπόθεση, αλλά ο εξαιρετικός γυναικολόγος μας, κ. Αλεξανδρόπουλος, και η μαία μας, κ. Τζίμα, έκαναν τη διαδικασία να μοιάζει τόσο απλή. Την πήγα στο μαιευτήριο με πόνους στις 6 το πρωί της 6ης Αυγούστου και στις 12 το μεσημέρι γέννησε. Είμαι υπόχρεος σε αυτούς τους δύο ανθρώπους, αλλά και σε όλο το προσωπικό του μαιευτηρίου «Μητέρα», που στάθηκαν δίπλα μας με το παραπάνω.
Ο κ. Αλεξανδρόπουλος μας είχε πει από την πρώτη φορά που μας είδε ότι θα το πάμε μέχρι τέλους για να γεννήσει η Χάρις φυσιολογικά. Ξέρεις, ο γιατρός μας δεν είναι από αυτούς που κάνουν καισαρική ακόμα και χωρίς να υπάρχει λόγος. Τον παραδέχομαι, γιατί ξέρει όσο λίγοι να ολοκληρώνει μέχρι τέλους φυσιολογικές γέννες.
Σας αφήνει να κοιμάστε το βράδυ;
Εχω να κοιμηθώ 20 ημέρες! Ο Θεός να τον έχει καλά, αλλά ο μικρούλης μας είναι υπέρμετρα ζωηρός. Δηλαδή πεινάει πολύ, θηλάζει πολύ, αλλά όλα αυτά τα κάνει εφόσον πρώτα έχει προηγηθεί πολύ κλάμα και ένταση! Δηλαδή, είναι αρκετά εγωιστής απ’ ό,τι έχω παρατηρήσει.
Συνήθως κοιμάται περισσότερο μέσα στην ημέρα, αλλά μόλις έρθει το βράδυ αρχίζει η συναυλία! Κάποιες φορές κλαίει τόσο πολύ, που στο τέλος, όσο και αν σου φαίνεται περίεργο, βραχνιάζει. Είναι πολύ δεμένος με τη μητέρα του, μόνο με αυτήν ηρεμεί. Είναι φυσιολογικό, βέβαια, αυτό.
Επίσης, μου φαίνεται πολύ έξυπνος, δεν τον κάνεις καλά εύκολα. Μου έκανε εντύπωση που, όταν ήταν μόλις 10 ημερών, είχα πει στη σύζυγό μου να ξεκουραστεί λίγο και τον είχα εγώ υπό την εποπτεία μου. Κάποια στιγμή πείνασε και κλασικά άρχισε το σπαρακτικό κλάμα.
Του έβαλα, λοιπόν, την πιπίλα του μέχρι να την ξυπνήσω. Ξαφνικά, αρπάζει την πιπίλα του και την πετάει έξω από το λίκνο του, τρία μέτρα μακριά! Ήταν σαν να μου λέει: «Πεινάω πολύ, δεν θέλω πιπίλες και ημίμετρα! Φέρτε μου γρήγορα τη μαμά να θηλάσω με την ησυχία μου!».
Γιάννης Καλλιάνος: «Έσπασα, όταν γεννήθηκε ο γιος μας»
Πώς νιώσατε όταν κρατήσατε τον μπέμπη στην αγκαλιά σας;
Είκοσι λεπτά πριν γεννήσει η Χάρις, χτύπησε το κινητό μου. Ήμουν έξω από την αίθουσα τοκετού μαζί με τον αδελφό μου, τη μητέρα μου και την πεθερά μου. Στο τηλέφωνο ήταν ο γιατρός μας, ο κ. Αλεξανδρόπουλος. Το σηκώνω και μου λέει: «Σε 20 λεπτά περίπου θα γεννήσει η Χάρις τον γιο σας. Όλα πάνε πολύ καλά! Μην αγχώνεσαι καθόλου». Πέρασε περίπου μισή ώρα και δεν με είχε ενημερώσει κανείς. Τότε, πολύ ανυπόμονος όπως ήμουν, κάλεσα εγώ αυτήν τη φορά στο κινητό του τον γιατρό μας. Χτύπησε 4-5 φορές και ξαφνικά το σήκωσε μια γλυκιά κλαψιάρικη φωνούλα. Ήταν ο γιος μας, που τον είχε στην αγκαλιά της η Χάρις μόλις είχε γεννηθεί, και του είχαν βάλει δίπλα του το κινητό σε ανοιχτή ακρόαση για να τον ακούσω.
Εκεί, δεν κρατήθηκα, έκλαψα σαν μικρό παιδί. Δεν ξέρω, έσπασα εκείνη τη στιγμή, σαν να μου βγήκε όλο το άγχος, δεν ξέρω τι μου συνέβη. Έκλαιγα και με παρηγορούσαν ο αδελφός μου, η μητέρα μου και η πεθερά μου. Έπειτα από περίπου μισή ώρα, μας τον έφεραν να τον δούμε. Είχα κλάψει τόσο πολύ και μου είχε φύγει όλο το συσσωρευμένο στρες, επομένως όταν τον είδα ήμουν πολύ ήρεμος, μου είχε φύγει δηλαδή η ένταση και πλέον απόλαυσα την πρώτη μας αγκαλιά.
Ο πατέρας σας, που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, έχει δει το παιδί;
Ασφαλώς και έχει δει το παιδί. Αισθάνεται, όμως, λίγο αδύναμος, λόγω των αιμοκαθάρσεων που κάνει τρεις φορές την εβδομάδα, οπότε, αν δεν μπορεί να έρθει στο σπίτι μας, πηγαίνουμε εμείς τον μπέμπη στον παππού για να τον απολαύσει. Συγκινείται πολύ όταν τον βλέπει. Ευτυχώς, έχουμε μεγάλη βοήθεια και από τις γιαγιάδες, που είναι δίπλα μας όταν τις χρειαστούμε. Αυτό το παιδί μάς έκανε όλους μας να χαμογελάσουμε μέσα σε μια δύσκολη περίοδο, τότε που καιγόταν η Βορειοανατολική Αττική και η Βόρεια Εύβοια. Πλέον, οι γονείς μου έχουν τρία εγγονάκια (δύο παιδιά έχει ο αδελφός μου), ενώ ο μπέμπης μας είναι το πρώτο εγγονάκι για τους γονείς της γυναίκας μου.
