Η καθημερινή δυστυχία και η ψυχική μιζέρια κρύβεται στα μικρά πράγματα. Οι άνθρωποι που αισθάνονται έτσι, συνήθως εστιάζουν την προσοχή τους στα αρνητικά και μη σοβαρά πράγματα όπως «το πουκάμισο μου είναι ασιδέρωτο», «τελείωσε η αγαπημένη μου μαρμελάδα», «μου ξηλώθηκε το κουμπί» κλπ. Φυσικά κάποια από αυτά είναι αντικειμενικά γεγονότα αλλά όταν κανείς τα βλέπει τεράστια, διογκωμένα και φέρνει τη συντέλεια του κόσμου επειδή συνέβησαν, το μόνο που καταφέρνει είναι να νιώθει χειρότερα.
Αν και όταν αποτύχουμε από παιδιά κρυβόμαστε κάτω από τις κουβέρτες και νιώθουμε άχρηστοι. Είναι σαν ήττα που μας μαρκάρει συναισθηματικά ως μέτριους ή μη ικανούς. Όμως η μανία μας να είμαστε «τέλειοι» και να μην κάνουμε λάθη ή μετριότητες, οδηγεί συχνά σε έναν ψυχαναγκασμό που πάει χέρι-χέρι με αφόρητη πίεση, μιζέρια, φόβο, άγχος. Οι ατέλειες και η αποτυχία έχουν και θετικές πλευρές. Ας τις βλέπουμε -πού και πού.
Αν δεις ότι πολλές από αυτές σε αφορούν, ίσως είναι η ώρα να τις αλλάξεις και να τις αντικαταστήσεις με θετικές συνήθειες που θα βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής σου και θα σου προσφέρουν μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση. Ας δούμε λοιπόν τι έχουν την τάση να κάνουν οι μίζεροι άνθρωποι.
Οι αποτυχημένοι συνήθως ζηλεύουν και προσπαθούν να αποκαλύψουν τους «αληθινούς» λόγους για την επιτυχία κάποιου άλλου, ώστε να εξηγήσουν τη δική τους δυσφορία. Είναι πλούσιος; Είναι κλέφτης. Είναι δημοφιλής; Είναι καλός στην ίντριγκα. Είναι υγιής; Απλά πρέπει να επισκεφτεί έναν γιατρό. Έχει έναν ευτυχισμένο γάμο; Απλά ξέρει πώς να κρύψει την απιστία του. Χαμογελάει; Ας κοιτάξει γύρω του! Κατά τη γνώμη ενός μη επιτυχημένου, δεν υπάρχουν καλά πράγματα στη ζωή.
Οι ψυχολόγοι δηλώνουν ότι η αίσθηση της ζήλιας είναι η αδυναμία να αισθάνονται ικανοποιημένοι με τη ζωή τους. Αυτό συμβαίνει επειδή συχνά δεν θέλουν πραγματικά να κατέχουν τα πράγματα που ζηλεύουν. Είναι απλά θυμωμένοι που οι άλλοι μπορούν να επιτύχουν πράγματα στη ζωή τους και να πάρουν αυτό που θέλουν.
Καταθλιπτικός φθόνος
Όταν κάποιος που ξέρεις τα πηγαίνει καλύτερα από εσένα σε κάτι, αισθάνεσαι σαν να είσαι η χαμένη, μια αποτυχημένη ή κατώτερη. Πιστεύεις ότι η επιτυχία του αντικατοπτρίζει την αποτυχία σου.
Εχθρικός φθόνος
Επειδή η επιτυχία του άλλου ατόμου έχει ως αποτέλεσμα να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να το αντέξεις, θέλεις να αποτύχει. Το απολαμβάνεις όταν ακούς επιτυχημένους ανθρώπους να παίρνουν διαζύγιο, να έχουν νομικά ζητήματα ή ακόμα και προβλήματα στην υγεία τους. Το συναίσθημα αυτό είναι δελεαστικό, γιατί αν το άλλο πρόσωπο αποτύχει – μετά την επιτυχία – αισθανόμαστε καλύτερα γνωρίζοντας ότι και οι δύο έχουμε «χαθεί».
Καλοήθης φθόνος
Αυτό είναι το ουδέτερο είδος φθόνου. Βλέπεις ότι κάποιος άλλος πέτυχε, και θα τον θαυμάζεις για αυτό που έχει κάνει. Ο καλοήθης φθόνος μας οδηγεί στο να δίνουμε προσοχή σε αυτό που κάνει το άλλο άτομο – γιατί συχνά πιστεύουμε ότι μπορούμε να μάθουμε κάτι.
Το προφίλ του τσιγκούνη εμπεριέχει απληστία, εγωισμό και μιζέρια. Κάνοντας παρέα με έναν τσιγκούνη σίγουρα δεν θα περάσετε και πολύ όμορφα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η τσιγκουνιά πλήττει την κοινωνική και προσωπική ζωή του ατόμου, με αποτέλεσμα είτε να κάνει προβληματικές σχέσεις, είτε οι σχέσεις που συνάπτει να μην διατηρούνται στον χρόνο.
Ένας τσιγκούνης άνθρωπος δεν βρίσκει ασφάλεια και ηρεμία στις στενές σχέσεις με τους συνανθρώπους του, αλλά στην σχέση με τα χρήματα.
Θεωρεί ασυνείδητα ότι ελέγχοντας τα χρήματα που ξοδεύει χειραγωγεί τα συναισθήματά των κοντινών του, άρα και τους ίδιους. Για τον λόγο αυτό θα διαπιστώσετε ότι οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι είναι συνήθως και οι πιο “σφιχτοί” στο οικονομικό.
Οι τσιγκούνηδες άνθρωποι φοβούνται να εμπιστευτούν, να επενδύσουν σε αξίες, όπως η συντροφικότητα και η φιλία, και όλα στρέφονται γύρω απ´τα χρήματα. Αυτοπροσδιορίζονται και βασίζουν την αυτοεκτίμησή τους εκεί.
Αυτή είναι η άποψή τους και δεν τους ενδιαφέρει αν οι φθηνές κάλτσες τρυπήσουν την επόμενη μέρα ή αν οι φθηνές διακοπές αποδείχθηκαν καταστροφικές. Συνεχίζουν να έχουν αυτή την άποψη κάθε φορά.
Υπολογίζουν και γνωρίζουν την πραγματική αξία των πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αγοράζουν μόνο απαραίτητα πράγματα υψηλής ποιότητας που δεν θα χρειαστεί να πετάξουν την επόμενη μέρα. Εκεί βασίζονται και τα δημοφιλή λόγια του Μπαρόν Ρότσιλντ: «Δεν είμαι αρκετά πλούσιος για να αγοράζω φτηνά πράγματα».
Αρχικά, αν δεν έχεις δίκιο, συνεπάγεται ότι έχεις άδικο και είσαι λάθος και επομένως πρέπει να δεχτείς την ταπείνωση και την αποτυχία.
Είναι όμως έτσι; Είναι αυτό δεδομένο; Μήπως μπορείς να δεχτείς το ότι δεν έχεις δίκιο, χωρίς να ντροπιαστείς;
Πηγή του προβλήματος ίσως είναι ο τρόπος που δομείται η κοινωνία. Το εγώ μας παίρνει μορφή από την αξία και τον σεβασμό που μας δίνουν οι γύρω μας. Έτσι είναι βασική αξία να είμαστε μπροστά από τους άλλους, άρα να έχουμε δίκιο.
Αυτό βέβαια μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στις κοινωνικές σχέσεις, αλλά και στην δυνατότητα εκμάθησης.
Όταν είσαι εθισμένος στην δική σου άποψη, κλείνεις τα μάτια απέναντι σε οτιδήποτε άλλο και δεν μπορείς να δεις τα πράγματα από άλλη οπτική. Ίσως λοιπόν, θα πρέπει να παραιτηθείς από την ανάγκη να έχεις δίκιο.
Ζητήστε από έναν τέτοιο άνθρωπο να φέρει τη χώρα σε τάξη και θα λάβετε μια εξαντλητική απάντηση, ακόμη και σε μορφή απεικόνισης, αν το κρίνει απαραίτητο. Πιστεύουν ότι έχουν δίκιο και είναι έτοιμοι να διαμαρτυρηθούν για τα πάντα. Ταυτόχρονα, το σπίτι τους θα είναι πιθανώς ακατάστατο και βρώμικο.
Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο στην ψυχολογία, γνωστό ως «Φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ». Είναι μια γνωστική προκατάληψη στην οποία οι άνθρωποι με χαμηλή ικανότητα υποφέρουν από ψεύτικη υπεροχή, εκτιμώντας λανθασμένα τη γνωστική τους ικανότητα ως μεγαλύτερη από όσο είναι. Το φαινόμενο λειτουργεί και αντίστροφα. Όσο υψηλότερες είναι οι ικανότητες ενός ατόμου, τόσο λιγότερο υποστηρίζει και επιμένει στη δική του γνώμη.
Η αναβλητικότητα μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, σε μια αίσθηση ενοχής και κρίσης, στην σοβαρή απώλεια παραγωγικότητας, καθώς και στην κοινωνική αποδοκιμασία για την μη τήρηση ευθυνών ή δεσμεύσεων. Αυτά τα συναισθήματα, συνδυαζόμενα, μπορούν να προκαλέσουν περαιτέρω αναβλητικότητα.
Αν και θεωρείται ως φυσιολογικό οι άνθρωποι να αναβάλουν έως κάποιο βαθμό, αυτό εξελίσσεται σε πρόβλημα όταν δυσκολεύει την φυσιολογική λειτουργία. Η χρόνια αναβλητικότητα μπορεί να είναι σημάδι μιας υποβόσκουσας ψυχικής διαταραχής.
Δεν θέλουμε να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν ή μας αναστατώνουν με οποιονδήποτε τρόπο. Για παράδειγμα, αναβάλλουμε μια επίσκεψη στον γιατρό, γιατί δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε μια ενδεχομένως αρνητική κατάσταση, αλλά θέλουμε να συνεχίσουμε να νιώθουμε καλά.
Συχνά οι προθέσεις μας ή/και ο στόχος μας είναι ασαφείς ή δεν είναι αρκετά ισχυροί για να μας κινητοποιήσουν. Αυτή η δίαιτα που ξεκινάει πάντα από Δευτέρα είναι ένα κλασικό παράδειγμα αναβολής.
Η προσοχή μας αποσπάται εύκολα. Θα γράψουμε, για παράδειγμα, την επιστολή που πρέπει, αφού πρώτα απαντήσουμε στο μήνυμα της φίλης, διαβάσουμε ένα mail, τσεκάρουμε το Facebook, δούμε τι καιρό θα κάνει αύριο… και ξαφνικά η μέρα πέρασε και η επιστολή δεν έχει ακόμα γραφτεί.
Πιθανόν επειδή νομίζουμε ότι δεν έχουμε τις δυνάμεις και τα προσόντα που απαιτούνται ή ανησυχούμε για τα αποτελέσματα μιας πιθανής ενέργειας ή πρωτοβουλίας μας. Γενικά ο φόβος -το άγχος της αποτυχίας- είναι ένας παράγοντας που μας κρατάει πίσω.
Φυσικά σημαντικά ρόλο παίζει και η αυτοεξαπάτηση. Δηλαδή τα μικρά ψέματα που λέμε στον εαυτό μας για να μην ξεκινήσουμε μια εργασία, για να μην τακτοποιήσουμε τον χώρο μας, για να αποφύγουμε μια συνάντηση με έναν φίλο ή γνωστό, ακόμα και να μην ασχοληθούμε με απλά καθημερινά πράγματα που αν συσσωρευτούν γνωρίζουμε το άγχος που θα μας προκαλέσουν.
Στον Στιβ Τζομπς άρεσε να θέτει την ακόλουθη ερώτηση: «Αν η σημερινή ημέρα ήταν η τελευταία της ζωής σου, θα ήθελες να κάνεις αυτό που πρόκειται να κάνεις σήμερα;» Είναι ο καλύτερος τρόπος να σταματήσετε την αναβολή και να αρχίσετε να ζείτε το τώρα.
Ορισμένοι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να οικοδομούν σχέσεις υγείας, εμπιστοσύνης και εκτίμησης με τους ανθρώπους γύρω τους και μπορούν ακόμη και να είναι αλαζονικοί με όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο κοινωνικό επίπεδο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λένε πως αν θέλετε να αποκαλύψετε το πραγματικό πρόσωπο ενός ατόμου, δώστε προσοχή στο πώς επικοινωνεί με το προσωπικό εξυπηρέτησης.
Εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για τη ζωή τους, γνωρίζουν ότι είναι πολύ σημαντικό να οικοδομήσουν σχέσεις όχι μόνο στην επαγγελματική αλλά και στην ιδιωτική τους ζωή. Δεν χάνουν την ευκαιρία να διευρύνουν τον κύκλο των γνωριμιών τους και κάνουν προσπάθεια να διατηρούν επαφή μαζί τους.
Σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να παραπονιούνται για την ατυχία τους, να ασπάζονται τις απόψεις των άλλων, να αλλάζουν τις πεποιθήσεις και τους στόχους τους μερικές φορές την ημέρα ή ακόμα και να τις εγκαταλείπουν λόγω των μικρών δυσκολιών.
Οι αρχές μας είναι ένας φράκτης που μας κρατάει στο σωστό δρόμο. Ο σκηνοθέτης Ρόι Ντίσνεϊ είπε κάποτε: «Δεν είναι δύσκολο να αποφασίσεις όταν ξέρεις ποιες είναι οι αξίες σου». Όταν προκύψουν δυσκολίες, οι επιτυχημένοι αναζητούν μια λύση για να τις ξεπεράσουν, όχι τρόπο να αλλάξουν τους στόχους τους.
Μην εγκαταλείπεις ποτέ τους στόχους σου, τα όνειρά σου, τα ιδανικά σου. Όσο δύσκολα κι αν φαίνονται πολλές φορές τα πράγματα, όσο κι αν οι άλλοι σε αποθαρρύνουν… εσύ μην εγκαταλείψεις ποτέ.
Μην εγκαταλείπεις ποτέ,
ακόμα και όταν η κούραση γίνεται αισθητή,
ακόμα και όταν το πόδι σου σκοντάφτει,
ακόμα και όταν τα μάτια σου δακρύζουν,
ακόμα και όταν οι προσπάθειες σου αγνοούνται,
ακόμα και όταν η απογοήτευση σε καταβάλλει,
ακόμα και όταν το σφάλμα σε αποθαρρύνει,
ακόμα και όταν η προδοσία σε πληγώνει,
ακόμα και όταν η επιτυχία σε εγκαταλείπει,
ακόμα και όταν η αχαριστία σε απογοητεύει,
ακόμα και όταν η ασυνεννοησία σε περιτριγυρίζει,
ακόμα και όταν η πλήξη σε ρίχνει κάτω,
ακόμα και όταν όλα γύρω σου…
σφίξε τις γροθιές , χαμογέλασε και ΞΑΝΑΡΧΙΣΕ!
Η ανασφάλεια, αυτό το τρομερά ενοχλητικό συναίσθημα που έχουμε κάποιες φορές, έχει τη βάση της στην παιδική ηλικία. Τα παιδιά που έμειναν απροετοίμαστα είτε από αμέλεια, είτε από σκληρότητα και εγκατάλειψη είτε από υπερπροστατευτική διάθεση, είναι πιο ευπαθή και ευπρόσβλητα.
Όταν το άτομο ανακαλύψει τις ασφαλείς προσκολλήσεις του και τις μετασχηματίσει σε προτιμήσεις. Με την αντιμετώπιση των φόβων και την ανάληψη ρίσκων. Εν κατακλείδι όταν το άτομο ζητήσει τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου ψυχολόγου για να βοηθηθεί στο να δομήσει τον νέο του εαυτό.
Πολλοί άνθρωποι τείνουν να συγκρίνονται με άλλους. Δεν έχει σημασία ποιους επιλέγουν ως σημείο αναφοράς (λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένους ανθρώπους). Αυτό δεν κάνει καλό. Αν συγκρίνετε τον εαυτό σας με κάποιον πολύ επιτυχημένο, τότε θα αισθάνεστε συνεχώς λύπη. Αυτό είναι ένα από τα πιο καταστροφικά ανθρώπινα συναισθήματα, και επιβραδύνει την ανάπτυξη ενός ατόμου. Αν προτιμάτε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με κάποιον που βρίσκεται πολύ πίσω από σας, τότε έχετε την ευκαιρία να βρίσκετε δικαιολογίες για την αδράνειά σας.
Ωστόσο, είναι απαραίτητες οι συγκρίσεις για την αξιολόγηση της προσωπικής ανάπτυξης. Αλλά θα πρέπει να συγκρίνετε τον εαυτό σας όχι με άλλους ανθρώπους, αλλά με το παρελθόν σας (αυτό που ήσασταν πριν από 1, 5 ή 10 χρόνια).
Δεν μπόρεσαν να περάσουν τις εισαγωγικές εξετάσεις; Αυτό συνέβη γιατί μπορούν να μπουν σε ένα πανεπιστήμιο μόνο αν έχουν διασυνδέσεις και χρήματα. Δεν πήρανε τα επιπλέον χρήματα για την εργασία τους; Είναι επειδή το αφεντικό τους επαινεί τους συγγενείς και τους συκοφάντες. Τους εγκατέλειψε ο/η σύντροφός τους; Αυτό έγινε επειδή είναι ανόητος/η. Τελείωσε το ψωμί και δεν υπάρχουν άλλα στο κατάστημα; Πρόκειται για απόδειξη μιας παγκόσμιας συνωμοσίας εναντίων τους. Προσπαθώντας να βρουν κάποιον να κατηγορήσουν, αποκτούν μια ψεύτικη αίσθηση ότι το πρόβλημα λύνεται. Ωστόσο, επανέρχεται ξανά σε λίγο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιτυχημένοι άνθρωποι δεν αναζητούν κάποιον για να κατηγορήσουν, αλλά προσπαθούν να βρουν λύσεις στο πρόβλημα και να μην το επαναλάβουν ποτέ ξανά.