Η Ελπίδα (πλήρες ονοματεπώνυμο: Ελπίδα Καραγιαννοπούλου, ήρθε στον κόσμο την 1η Οκτωβρίου 1950 στην Σπερχειάδα Φθιώτιδας. Όλοι τραγουδήσαμε τις τεράστιες επιτυχίες της τις δεκαετίες 70, ’80 και ‘90 που ήταν στο πικ της καριέρας της.
Της Έπη Τρίμη
Η Ελπίδα που γνώρισα είναι ένα εξαιρετικά ταπεινό, γλυκό και αξιοπρεπές άτομο. Διαθέτει έμφυτη ευγένεια ενώ όταν συνεργάστηκε με τον Αντώνη Λουδάρο ήταν στρατιώτης στις σκηνοθετικές του υποδείξεις ( ο ίδιος μου είχε εκμηστηρευτεί στα νιάτα του πως ήταν ερωτευμένος μαζί της).
Στα δεκαπέντε της χρόνια η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα, όπου τελείωσε το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων.
Ονειρευόταν να γίνει αρχιτέκτων και, αργότερα, σπούδασε σχέδιο στη Σχολή Δοξιάδη
Έχει δύο μεγαλύτερους αδελφούς, τον Νίκο, τοπογράφο μηχανικό, και τον Κώστα Καράλη, γνωστό τραγουδιστή, κιθαρίστα και συνθέτη.
Πριν τελειώσει τις σπουδές της, μέσω του αδελφού της Κώστα, γνώρισε τον Γεράσιμο Λαβράνο, γνωστό μουσικοσυνθέτη κι έτσι το 1970 άρχισε να ασχολείται με την μουσική και το τραγούδι. Σπούδασε μουσική και φωνητική κοντά στον σπουδαίο δάσκαλο Αλέξανδρο Αινιάν. Μιλάει Αγγλικά και Γαλλικά.
Το 1970 άρχισε να εργάζεται τα βράδια, ξεκινώντας με τον Νίκο Ιγνατιάδη στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Συνέχισε σε clubs και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, όπως ΔΕΙΛΙΝΑ, ΝΕΡΑΪΔΑ,ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΜΕΔΟΥΣΑ, ΖΥΓΟ, ΣΚΟΡΠΙΟ κ.λπ. Συνεργάστηκε με τους Γ. Πάριο, Γ. Νταλάρα, Στρ. Διονυσίου, Τ. Βοσκόπουλο, Χ. Αλεξίου, Β. Μοσχολιού, Δ. Μητροπάνο, Γ. Πουλόπουλο, Μ. Μητσιά, Χάρρυ Κλυνν και με όλους σχεδόν τους μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές.
Έχει συνεργασθεί και με δημιουργούς, όπως τον Κώστα Χατζή, Σώτια Τσώτου, Λάκη Παπαδόπουλο, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Κυριάκο Ντούμο, Δημήτρη Ιατρόπουλο, Πάνο Φαλάρα, Κώστα Τουρνά, Χρήστο Νικολόπουλο, κ.α.
Στη δισκογραφία μπήκε το 1970, με το τραγούδι “ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ”. Ακολούθησε το “ΜΗ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΜΗ” και το 1972 έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με το τραγούδι “ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΙΔΑ”. Ακολούθησε και ο πρώτος προσωπικός της δίσκος με τον ομώνυμο τίτλο.
Σταθμός στη δισκογραφία της ήταν η συνεργασία της το 1977, με τον Κώστα Χατζή και την ζωντανή ηχογράφηση με τίτλο “ΕΛΠΙΔΑ-ΔΑΚΗΣ στου ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗ”. Από αυτήν την συνεργασία προέκυψε η μεγάλη διαχρονική επιτυχία “ΑΝΤΙΟ”, σε στίχους Σώτιας Τσώτου.
Στη διάρκεια των χρόνων, από το 1972 έως το 1986, συμμετείχε τέσσερις φορές στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και έξι φορές εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή Φεστιβάλ τραγουδιού, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στη Χιλή, το δεύτερο βραβείο στο Τόκιο της Ιαπωνίας και άλλα πολλά βραβεία, όπως βραβεία ερμηνείας, ξεχωριστής προσωπικότητας, βραβεία από τα ΜΜΕ ξένων χωρών με άπειρα ευμενή σχόλια. Η Ελπίδα υπήρξε πρότυπο για τους νέους της δεκαετίας του ’70.
Το 1979 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο Ισραήλ με το τραγούδι “ΣΩΚΡΑΤΗ ΕΣΥ SUPER STAR” του Δώρου Γεωργιάδη και της Σώτιας Τσώτου, κερδίζοντας την 8η θέση. Ο “ΣΩΚΡΑΤΗΣ” κυκλοφόρησε και στις Ισπανία, Πορτογαλία, Γερμανία, Ολλανδία καθώς και στις Σκανδιναβικές χώρες. Τη δεύτερη εκπροσώπησε την Κύπρο το 1986 στο Μπέργκεν της Νορβηγίας με το τραγούδι “Τώρα ζω”.
Τον Ιούνιο του 1979 παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Μηχανολόγο/Μηχανικό Στάθη Κατσαντώνη. Το 1980 απέκτησε την κόρη της Ήρα και το 1985 τον γιο της Στέφανο. Μέχρι το 1997 η παρουσία της στην δισκογραφία και στα ΜΜΕ ήταν ανελλιπής. Το 2010 συμμετείχε στο ζωντανό τηλεοπτικό πρόγραμμα “JUST THE TWO OF US”, με μεγάλη επιτυχία. Το 2012 συμμετείχε στο CD του Γιάννη Ζουγανέλη “ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ”, με το τραγούδι του Αντώνη Ανδρικάκη “ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ”. Το 2013 συμμετέχει στο CD των ONIRAMA και στο τραγούδι “ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ”.
Η απόσυρση από το τραγούδι
Η Ελπίδα είχε πει το 2019 σε τηλεοπτική της συνέντευξη: “Όταν απέκτησα την οικογένεια, άφησα την καριέρα για 20 χρόνια, ενσυνείδητα. Είπα σταματάω. Δε μου άρεσε η καλλιτεχνική ατμόσφαιρα που υπήρχε εκείνη την εποχή. Ήταν μια εποχή περίεργη. Δεν μπορούσα να κάνω υποχωρήσεις και παραχωρήσεις! Εγώ πάντα δούλευα με τον κόσμο, ο κόσμος με αγαπούσε! Για να προχωρήσεις εκείνη την περίοδο έπρεπε να είσαι συνέχεια έξω, βαμμένη και στημένη. Υπήρχε ένα δήθεν! Δεν μου πήγαινε, τι να κάνω.”
Η διάσημη τραγουδίστρια είχε αποκαλύψει, επίσης, ότι τα χρήματα που απέκτησε από τη δουλειά της δεν ήταν αρκετά και ότι εάν δεν ήταν ο σύζυγός της θα «πείναγε έχοντας πει: “Αν δεν ήταν ο άνδρας μου θα πείναγα. Δούλεψα πολύ λίγο στη νύχτα ως ελεύθερη και όταν παντρεύτηκα δούλευα επιλεκτικά. Δεν εργαζόμουν νύχτα, μόνο τον χειμώνα. Το καλοκαίρι έκανα διακοπές με τα παιδιά μου. Μπορεί να τραγουδούσα ποπ για την εποχή, αλλά δεν ήμουν μοντέρνος άνθρωπος, ειδικά πάνω στον θεσμό της οικογένειας”.
Η Eurovision και η στήριξη του άντρα της
Η Ελπίδα είχε πει: “Με τον άντρα μου είμαστε κοντά 50 χρόνια μαζί, με στήριζε πάρα πολύ σε αυτό που έκανα. Ο άντρας μου με διεκδίκησε! Μου λέγανε όλοι ότι ήμουν κουκλάρα. Δεν είχα συνείδηση τότε ότι είχα ωραία φωνή και ότι ήμουν ωραία κοπέλα.
Πήγαμε στο Ισραήλ για τη Eurovision, βγαίναμε στο δρόμο και με αναγνώριζαν, δεν μπορούσα να το πιστέψω, μου έκανε τρελή εντύπωση! Όταν είχα πάει στη Eurovision σκεφτόμουν ότι είχα πολλά κιλά στην πλάτη μου γιατί αντιπροσώπευα την Ελλάδα, ήμασταν φανατικοί με αυτό! Είχα άγχος γιατί είχαμε ζωντανή ορχήστρα τότε. Τώρα πολλά μπορούν να διορθωθούν. Εκτός από την Μαντόνα, δεν είχαμε κανένα φάλτσο!”
Τι είχε πει για το γάμο και τον σύζυγό της η Ελπίδα
Η τραγουδίστρια είχε πει«Ο γάμος θέλει δουλειά για να κρατήσει. Χρειάζεται σοβαρότητα, τεράστιο σεβασμό, θαυμασμό και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Ο άνδρας μου ποτέ δεν με ζήλεψε. Χαιρόταν με τις επιτυχίες μου. Αλλά δεν έδινα και εγώ ποτέ δικαιώματα. Δεν ήθελα να χωρίσω. Έβλεπα τους περισσότερους καλλιτέχνες χωρισμένους, με δεύτερους γάμους, και δεν ήθελα τα παιδιά μου να περάσουν τέτοια προβλήματα. Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Καμιά φορά». Γράφτηκε σε μια περίοδο που είχα έρθει σε ρήξη με τον άνδρα μου. Τον θυμάμαι, λοιπόν, να μπαίνει μέσα στο στούντιο, να τραγουδάω αυτό το τραγούδι και να με παίρνει αγκαλιά.
Ο χαμός του αγαπημένου της συζύγου
Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1979 και μαζί έζησαν 41 ευτυχισμένα χρόνια, με τα παιδιά τους, την Ήρα και τον Στέφανο να ολοκληρώνουν την ευτυχία τους. Η κηδεία (τον Ιούλιο του 2020) του αρχιτέκτονα Στάθη Κατσαντώνη είχε γίνει στη Λαμία, στον τόπο καταγωγής της τραγουδίστριας.
