Έλλη Λαμπέτη: Η ευαίσθητη ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με μια ζωή που μοιάζει με παραμύθι, με δύσκολες όμως στιγμές…
Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής και ήταν αρβανίτισσα στην καταγωγή. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη). Ο πατέρας της Κώστας Λούκος είχε μια ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη. Είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941.
Οι έρωτες, οι γάμοι και οι χωρισμοί
Η Έλλη Λαμπέτη και ενώ έχει αρχίσει ήδη το πρωταγωνιστικό της ντεμπούτο στο θέατρο, γνώρισε τον πρώτο έρωτα της ζωής της. Τον Θεόδωρο Σγουρδέλη, διπλωμάτη και ποιητή που ζούσε μόνιμα στη Γαλλία. Εκείνος βρέθηκε στην Ελλάδα λόγω του πολέμου, γνωρίστηκε με την ταλαντούχα ηθοποιό την άνοιξη του 1943 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Της τον σύστησε ο αδερφός της ο Τάσος, που ήταν αρχιτέκτονας και είχε αναλάβει το χτίσιμο των σπιτιών που είχαν γκρεμιστεί απ’ τους βομβαρδισμούς. Η σχέση τους κράτησε κάτι λιγότερο από 2 χρόνια. Ο έρωτάς τους έληξε ξαφνικά, όταν το 1945 ο Θ. Σγουρδέλης έφυγε από την Ελλάδα και από τη ζωή της Έλλης.
Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη έζησαν πάλι έναν θυελλώδη έρωτα το καλοκαίρι του 1949 που διήρκεσε έξι μήνες. Η Έλλη Λαμπέτη τον λάτρευε, αλλά όταν εκείνος αποφάσισε να πάει σε τουρνέ με την Κατερίνα Ανδρεάδη, έδωσε τέλος σε αυτή τη σχέση.
Ύστερα ήρθε στη ζωή της ο Μάριος Πλωρίτης. Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 1945 στο γύρισμα μιας κινηματογραφικής ταινίας. Παντρεύτηκαν πέντε χρόνια αργότερα, το 1950 και χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν. Ακόμη και μετά τον χωρισμό τους, ο Μάριος Πλωρίτης, παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της.
Ο Δημήτρης Χόρν
Το 1953 μπήκε στην καρδιά της και τη ζωή της ο Δημήρης Χορν. Μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή. Ο παθιασμένος τους έρωτας, έληξε άδοξα το 1959.
Το 1959 γνώρισε τον Φρέντερικ Γουέικμαν, τον οποίο παντρεύτηκε, αλλά χώρισε το 1976 μετά από πολλά προβλήματα και όντας χρόνια σε διάσταση.
Σημαντική γνωριμία στη ζωή της στάθηκε ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Καρράς. Έπαιξαν μαζί στο «Θυμήσου τον Σεπτέμβρη». Η Έλλη Λαμπέτη ονειρευόταν για άλλη μια φορά τον γάμο και την οικογένεια, ωστόσο εμπόδιο στα σχέδιά της στάθηκε όχι μόνο το νεαρό της ηλικίας του ηθοποιού αλλά και το ότι εκείνος ήταν παντρεμένος, κάτι που αγνοούσε.
Το παιδί που ήθελε και δεν έκανε ποτέ
Το 1943 ή το 1944 η Έλλη Λαμπέτη όπως αναφέρει και ο Φρέντυ Γερμανός στο βιβλίο του, νόμιζε ότι έμεινε έγκυος. Η ίδια ήθελε να κρατήσει το μωρό. Τι και αν ήταν μόνο 17 ετών. Είπε στον τότε σύντροφό της Θ. Σγουρδέλη ότι ήθελε να κρατήσει το παιδί και πως ακόμη θα παρατούσε και το θέατρο αν χρειαζόταν. Τελικά ανακάλυψε ότι παιδί δεν υπήρχε ποτέ…
Όταν βρισκόταν στο πλευρό του Αλέκου Αλεξανδράκη, του ζήτησε να κάνουν ένα παιδί. Δεν ήθελε να παντρευτούν.
Με τον Δημήτρη Χορν συζεί χωρίς να παντρευτεί και η Έλλη αναγκάζεται να κάνει έκτρωση μετά από απαίτηση του Δημήτρη Χορν, ο οποίος είναι ξεκάθαρος πως δεν θέλει παιδιά. Η σχέση τους αρχίζει να κλονίζεται ενώ τον ψυχισμό της Έλλης θα κλονίσουν και άλλα δραματικά γεγονότα που επιφύλασσε η μοίρα: η ηθοποιός θα χάσει την μητέρα της, δυο από τις αδερφές της από καρκίνο και άλλη μια σε τροχαίο, καθώς και τον αγαπημένο της συνάδελφο και τρίτο πυλώνα του θιάσου, Γιώργο Παππά.
Ήθελε απλά ένα παιδί σαν και εκείνο που σκότωσε 4 μηνών όταν έκανε έκτρωση… «Σκότωσα ένα μωρό τεσσάρων μηνών, καταλαβαίνεις τι πάει να πει αυτό; Ήταν αξέχαστος γιατρός… με άφησε να τα δω όλα. Είδα ακόμη και το ποδαράκι του». Αυτή η εικόνα του σκοτωμένου μωρού την κυνηγούσε μια ζωή…
Στις 27 Απριλίου του 1959, έξι χρόνια μετά τον μεγάλο έρωτα που έζησε στο πλευρό του Δημήτρη Χορν, η Έλλη Λαμπέτη επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο που θα την οδηγούσε στην Αμερική. «Τι κρίμα να μην έχω κάνει παιδί απ’ αυτόν τον άνδρα». Ήθελε πολύ να έχει αποκτήσει ένα παιδί από τη σχέση της μαζί του.
Η θετή της κόρη
Την άνοιξη του 1970 η Έλλη Λαμπέτη απέκτησε ένα παιδί. Τη μικρή Ελίζα, που ήρθε στη ζωή της ξαφνικά. Ένας φίλος της Έλλης Λαμπέτη, διαφημιστής στο επάγγελμα, ζήτησε τη βοήθεια της ηθοποιού. Ο ίδιος απέκτησε από μια εξωσυζυγική σχέση ένα κορίτσι, το οποίο είχε σε άσυλο. Η λέξη «άσυλο» έκανε την 44χρονη τότε Έλλη, να του ζητήσει να της δώσουν το παιδί μέχρι να τακτοποιηθούν. Έτσι στις 2 Μαΐου, η Έλλη Λαμπέτη και ο σύζυγός της άρχισαν να μεγαλώνουν τη μικρή Ελίζα σαν να ήταν δικό τους παιδί.
Η Έλλη Λαμπέτη δέθηκε με τη μικρή και μέσα σε λίγες ημέρες άκουσε τη λέξη που λαχταρούσε χρόνια να ακούσει. «Μητέρα». Η μικρή Ελίζα έγινε η κόρη της και εκείνη άφησε στην άκρη την καριέρα της και το θέατρο και έδωσε προτεραιότητα στο παιδί της. Με τον Φρέντερικ Γουέικμαν αγάπησαν πολύ τη μικρή, την είχαν κοντά τους τέσσερα ολόκληρα χρόνια, μέχρι που οι βιολογικοί γονείς της Ελίζας, το 1974 παντρεύτηκαν και ζήτησαν το παιδί πίσω.
Δεν άντεξε πολύ μακριά από την Ελίζα. Έβαλε ιδιωτικούς αστυνομικούς να βρουν που ζει η μικρή και δικηγόρους να τη διεκδικήσουν.
Η απαγωγή της Ελίζας
Αυτό το παιδί έγινε εμμονή για την Έλλη Λαμπέτη. Ήθελε πάση θυσία να το έχει κοντά της. Και τα κατάφερε. Ωστόσο, το 1975, οι βιολογικοί γονείς, «απήγαγαν» το παιδί τους. Ζήτησαν από την ηθοποιό τη μικρή να πάνε μια βόλτα, όπως προέβλεπε ο νόμος, αλλά δεν την επέστρεψαν ποτέ!
Η Έλλη Λαμπέτη έγινε ράκος, αλλά δεν σταμάτησε να αναζητά το παιδί της. Το κορίτσι που της άλλαξε τη ζωή. Το παιδί που την φώναξε και την έκανε να νιώσει «μαμά».
Την Ελίζα και τους γονείς της, βρήκε η εφημερίδα Ακρόπολις στις 14 Φεβρουαρίου 1975. Μάλιστα είχε αποκλειστικές φωτογραφίες τους και συνέντευξη της μητέρας. «Δεν είχαμε σκοπό να κλέψουμε το παιδί. Αλλά την Κυριακή το απόγευμα κατάλαβα ότι η Λαμπέτη είχε κάνει πλύση εγκεφάλου στην κόρη μου!» είχε αναφέρει η μητέρα, κάτι που δεν ίσχυε μιας και η Λαμπέτη μιλούσε πάντα στη μικρή για τους γονείς της.
Οι δύο πλευρές έμπλεξαν σε έναν δικαστικό αγώνα που δεν έφερε κανένα θετικό αποτέλεσμα, εκτός από την προσωπική φθορά της ηθοποιού. Η περιπέτεια αυτή της δημιούργησε γενική κατάπτωση και μελαγχολία, που την κράτησε μακριά από το θέατρο. Στις 11 Μαρτίου 1975 η Έλλη Λαμπέτη, εγκατέλειψε τη μάχη για το παιδί.
«Δεν θέλω να τιμωρηθούν ο πατέρας και η μάνα του παιδιού επειδή το πήραν, όπως το πήραν. Είναι οι φυσικοί του γονείς. Αφού το θέλουν, τι νόημα θα είχε να τους κυνηγήσω με τον Νόμο;», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της εκείνη την εποχή.
Το ξαφνικό και πρόωρο τέλος της
Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980. Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς. Οι χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε, έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα, ήταν τα “Παιδιά ενός κατώτερου Θεού” στον ρόλο της κωφής Σάρα.
Η Έλλη Λαμπέτη, πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1983. Στις 7.30′ το πρωί άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Mount Sinai Hospital των ΗΠΑ. Ήταν 58 ετών.
Η Έλλη Λαμπέτη, ο κύκνος του ελληνικού θεάτρου είχε μία έντονη ζωή. Μια ζωή που δεν την περίμενες από κείνη. Μια ζωή με πάθη, λάθη και στεναχώριες. Το όνομά της όμως είναι συνυφασμένο με την τέχνη. Και πάντα θα είναι!
