Η Κάτια Νικολαΐδου έχασε τη ζωή της, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, πριν από περίπου δύο μήνες και ο αδερφός της ηθοποιού, Τάκης, σε συνέντευξή του στο «Secret», αναφέρθηκε στις τελευταίες στιγμές που έζησε δίπλα της.
Όπως υπογράμμισε χαρακτηριστικά «η αλήθεια είναι πως ξαναγύρισε ο καρκίνος πριν από έναν χρόνο και κάτι. Αυτό που έχει ακουστεί είναι πως ταλαιπωρούνταν 20 χρόνια, αλλά δεν ισχύει. Η Κάτια τα τελευταία 20 χρόνια ήταν υγιέστατη, σχεδόν δεν έκανε εξετάσεις. Ήταν πεντακάθαρη. Ο καρκίνος μας θυμήθηκε ξανά τον τελευταίο 1,5 χρόνο, αλλά δεν ήταν στους λεμφαδένες, ήταν στη γλώσσα. Αυτόν τον καρκίνο τον καταπολέμησε, αλλά έκανε μια μετάσταση στον λαιμό και το τελευταίο 6μηνο που μπήκε στο νοσοκομείο, εκεί ήταν η ταλαιπωρία της, 6-8 μήνες. Ήθελε να απέχει εκείνη από τα καλλιτεχνικά δρώμενα».
Και συμπλήρωσε «νοσηλεύτηκε στην Ελλάδα. Μια 6μηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο, όπου βγαίναμε, ψωνίζαμε, πήγαινε στο κομμωτήριο και έφτιαχνε τα νύχια της. Όλα αυτά τα έκανε έξω από το νοσοκομείο. Γύριζε στον θάλαμο του νοσοκομείου το βράδυ και έκανε τις θεραπείες της. Στην ουσία, από τον Σεπτέμβριο του 2023 και μετά, δεν βγήκαμε ξανά έξω από το νοσοκομείο για καφέ. Το τελευταίο δίμηνο πριν από τον θάνατό της, δεν έβγαινε από το δωμάτιο. Τέλη Ιουλίου, βγήκαμε και πήγαμε και ψωνίσαμε το δώρο που ήθελε να μου κάνει για τα γενέθλια μου».
Σχετικά με το αν είχε επηρεαστεί η εμφάνισή της από τις θεραπείες, επεσήμανε «ήταν μια χαρά η εμφάνισή της. Δεν φορούσε περούκες, δεν υπήρχε καμία αλλοίωση. Μόνο το τελευταίο διάστημα, είχε χάσει κάποια παραπάνω κιλά, ήταν που ήταν αδύνατη. Δεν ταλαιπωρήθηκε 20 χρόνια, δεν είχε χάσει τα μαλλιά της και το πρόσωπο της δεν ήταν παραμορφωμένο. Η Κάτια “έφυγε” όπως τη θυμάται ο κόσμος, απλώς με λιγότερα κιλά».
Όσον αφορά την επικοινωνία που είχε η Κάτια Νικολαΐδου με το περιβάλλον, ο αδελφός της σημείωσε «δεν την έχασε ποτέ. Αυτή μας ενημέρωσε τι γινόταν με τους γιατρούς. Γνώριζε τα πάντα από τον πρώτο της καρκίνο, το 2001».
Για τις τελευταίες της στιγμές, αποκάλυψε «στο τέλος, πονούσε και δεν ήθελε να το δείχνει ούτε σε μένα. Ήθελε να δείχνει σε όλους ότι είναι καλά. Κανείς δεν περίμενε ότι θα πεθάνει, ούτε ο γιατρός της ότι θα επανέλθει ο καρκίνος μετά από 20 χρόνια. Την ημέρα που “έφυγε” μόνο, είχε “πέσει”, κοιμόταν πολλές ώρες και οι παλμοί της δεν ήταν καλά. Την προηγούμενη μέρα, μου έλεγε να ετοιμάσω το αυτοκίνητό της για να βγει και να κάνουμε βόλτες. Η τελευταία της κουβέντα ήταν ότι με αγαπάει. Κοιμόταν, ξύπνησε και μου είπε “Τακούλη μου, σε αγαπώ”».