Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ήταν ο καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου το βράδυ της Πέμπτης 23/5 στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω».
Ο ηθοποιός μέσα σε όλα αναφέρθηκε και στην πρόσφατη – αρκετά σοβαρή – περιπέτεια υγείας του ενώ αποκάλυψε τι ήταν εκείνο που τον κράτησε ήρεμο σε όλη αυτή την περιπέτεια.
«Δόξα τω Θεώ αναρρώνω καλά. Ήταν μια τρομερή περιπέτεια. Ξαφνική. Ένα βράδυ άρχισα να πονάω, ευτυχώς δεν ήμουν μόνος. Μιλούσα με τη Βίκυ Σταυροπούλου που ήταν πάνω στο σπίτι και μιλάγαμε σε τριπλή επικοινωνία με τη φίλη μας την Ελένη για την παράσταση. Τους είπα ότι δε νιώθω καλά και η Ελένη είπε να πάρουμε το 166.
Εκτός από το έμφραγμα έπαθα και δυο ανακοπές, μια στα χέρια της Βίκυς όπου επέστρεψα γρήγορα, κι άλλη μια στο νοσοκομείο ευτυχώς… Σε όλη τη διάρκεια και στο ασθενοφόρο έλεγα την προσευχή που λέω κάθε μέρα για να είμαι ήρεμος. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ… Δεν ήταν προσευχή για να μην πεθαίνω, ήταν η προσευχή που κάνω κάθε μέρα» εξομολογήθηκε ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης.
«Μετά από την περιπέτεια αυτή, επιβεβαιώνεται κάτι που είχα κατακτήσει τα τελευταία χρόνια. Είχα πει ότι η ζωή είναι ένα γρήγορο πέταγμα πουλιών και πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή. Επανήλθα με πιο ενισχυμένη αυτή την άποψη, θέλοντας να ζήσω και να ρουφήξω τη ζωή…» πρόσθεσε.
Η Δανάη Μπάρκα είπε: «Είναι ο άνθρωπος που με κάνει πιο εύκολα να κλαίω, από χαρά. Είναι ο άνθρωπος που, για άλλη μια φορά, συνειδητοποίησα μέσα μου πόσο σημαντικός είναι. Και για μένα και για τους γύρω μας. Είναι ο άνθρωπος βέβαια που τον έχω δει να του γυρνάει το μάτι. Είναι ο άνθρωπος που θέλει την απίστευτη σοβαρότητα την ώρα της δουλειάς, ενώ σε όλα τ’ άλλα είναι ο πιο χαλαρός απ’ όλους. Ό,τι και να συμβεί θα πει “Έλα τώρα..”. Είναι ο άνθρωπος που στη ζωή θα σου δώσει δύναμη και θα σου πει “απόλαυσέ το”. Αλλά αν πας την ώρα της δουλειάς θα δεις άλλον άνθρωπο.
Είναι λοιπόν, στην καρδιά μου τα πάντα. Είναι ο μπαμπάς μου ο δεύτερος, είναι ο μέντοράς μου στο θέατρο, είναι ο συμβουλάτορας μου στα προσωπικά και τα επαγγελματικά μου, είναι τα μαλώματά μου και τα ταξίδια μου. Όλα τα ταξίδια. Δεν υπάρχει ταξίδι της ζωής μου που να μην το έχει οδηγήσει ο Χρήστος. Κυριολεκτικά και μεταφορικά».
Μετά τα τρυφερά λόγια της Δανάης, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης δάκρυσε και είπε «Η Δανάη μας, το παιδί μας. Η Δανάη έδινε για χρόνια ζωή στο σπίτι. Τώρα μας λείπει λίγο, αλλά η Δανάη είναι πηγή ζωής και έμπνευσης».
