Στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου παραχώρησε συνέντευξη ο Γιώργος Ηλιόπουλος με αφορμή τη νέα παράσταση με την οποία και θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι. Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε από καρδιάς στην δύσκολη διαχείριση στην απώλεια του αγαπημένου του πατέρα.
Κληθήκατε ποτέ να ανεβείτε στο σανίδι και ταυτόχρονα να διαχειριστείτε μια πολύ μεγάλη απώλεια;
Ναι. Ζούσα τη μεγαλύτερη μου επιτυχία στο θέατρο και την ίδια στιγμή ο μπαμπάς μου που είχε τρομερά προβλήματα αργοπέθαινε. Δεν ξέρω που έβρισκα τη δύναμη, ίσως στην τρέλα μου, στην ανωριμότητά μου. Έχει περάσει καιρός και αυτό το κομμάτι ακόμη δεν το έχω αντιμετωπίσει.
Ο πόνος της απώλειας του πατέρα σας είναι κάτι που απαλύνεται με το πέρασμα του χρόνου;
Όχι, γιατί δεν έχει γίνει αυτό που λένε οι Αμερικάνοι closer.
Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να οφείλεται και στο ότι αντιμετώπιζε Αλστχάιμερ;
Ακριβώς. Η μεγαλύτερη στεναχώρια μου είναι αυτή : πως δεν πρόλαβε να με δει, να καταλάβει πως έκανα πράγματα… Γυρνούσα από το θέατρο του έλεγα πως ήμασταν γεμάτοι, του έδειχνα στην εφημερίδα φωτογραφίες και κριτικές και απλά με κοίταζε σαν να ήμουν ξένος . Η φύση του Αλτσχάιμερ με είχε τρομάξει τόσο πολύ που δεν ήθελα να κάνω παιδιά. Φοβόμουν την κληρονομικότητα, ότι μπορεί να μου συμβεί και εμένα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη φοβία μου, μήπως κάποια στιγμή χάσω τον έλεγχο μου. Είναι μια ασθένεια που καλπάζει και ανακαλύπτει στο τέλος ότι αυτός που έχεις απέναντι σου δεν είναι ο άνθρωπός σου, γιατί είμαστε η συνείδησή μας.