Ο Τάσος Χαλκιάς βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ2 «Η ζωή είναι στιγμές» και μίλησε για τη ζωή του και τα μαθητικά του χρόνια.
“Ήταν ένας άνθρωπος πολύ άγριος. Ίσως ξέσπαγε επάνω μου με έναν τρόπο. Κάποια στιγμή ειδοποίησα τον πατέρα μου και το έκοψε” περιγράφει ο Τάσος Χαλκιάς για τα μαθητικά του χρόνια.
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στον δημοσιογράφο Ανδρέα Ροδίτη και μεταξύ άλλων αφηγήθηκε τις πρώτες του επαφές με το θέατρο και την τέχνη, όταν ακόμη ήταν μαθητής του Δημοτικού.
«Μία πρώτη μου επαφή με το θέμα ξεκίνησε στην τελευταία τάξη του Δημοτικού, όταν το σχολείο που πήγαινα εγώ στο Χαϊδάρι επιλέχθηκε από το Υπουργείο Παιδείας να συμμετάσχει επίσημα στον εορτασμό της Εξόδου του Μεσολογγίου. Είχαμε έναν δάσκαλο από τον Αυλώνα, τη λεγόμενη Βόρεια Ήπειρο, τότε που ήταν πολύ έντονα αυτά τα πράγματα και τα μαθαίναμε στο σχολείο: ότι υπάρχει ένα μέρος της πατρίδας που είναι σκλαβωμένο κτλ» αφηγείται ο Τάσος Χαλκιάς.
«Ήταν ένας άνθρωπος πολύ άγριος… ξέσπαγε πάνω μου» εξομολογείται ο Τάσος Χαλκιάς
«Έδειχνα μία ιδιαίτερη τάση περισσότερο απ’ ό,τι στα κοινά μαθήματα. Ο δάσκαλος το είχε προσέξει αυτό παρότι είχαμε μία σχέση μίσους. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ άγριος, έδερνε πάρα πολύ τα παιδιά και εμένα ιδιαιτέρως, γιατί με έβρισκε λίγο σκανδαλοθήρα νεαρό και ίσως ξέσπαγε επάνω μου με έναν τρόπο. Κάποια στιγμή ειδοποίησα τον πατέρα μου και το έκοψε» περιγράφει ο δημοφιλής ηθοποιός.
«Ο δάσκαλος αυτός με διάλεξε να πω ένα ποίημα σε αυτή την επίσημη εκδήλωση του σχολείου μας στο Μεσολόγγι. Το είπα μπροστά στο μικρόφωνο και ακούστηκα από το ΕΙΡ. Τότε ήταν στο Ζάππειο. Με άκουσε η μητέρα μου και τρελάθηκε η έρμη. Της άρεσε πάρα πολύ και ήταν η μόνη μου υποστηρίκτρια στην επιλογή μου αργότερα να σπουδάσω θέατρο» καταλήγει ο Τάσος Χαλκιάς.
«Και αργότερα, τελειώνοντας το Γυμνάσιο προς το Λύκειο, μία φιλόλογος είδε κάτι ανάλογο επάνω μου και μου έδωσε την ευκαιρία να ανεβάσουμε ένα έργο την 25η Μαρτίου, το «Τίμημα της Λευτεριάς» του Γιώργου Θεοτοκά. Εκεί έπαιξα τον Αλή Πασά, ένα άλλο παιδί τον Κατσαντώνη κι εγώ τη σκηνοθέτησα. Εκεί έγινε το έναυσμα» αναφέρει κλείνοντας ο Τάσος Χαλκιάς.
