Μιχαήλ Βαρθακούρης: Ο γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη ακολουθεί τα ίχνη της δημιουργικότητας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, αφού ασχολείται εντατικά με την τέχνη της φωτογραφίας. Έχει παρουσιάσει τις φωτογραφικές του δημιουργίες τόσο σε εκθέσεις στην Αθήνα όσο και στο Παρίσι, αποδεικνύοντας το ταλέντο και την αφοσίωσή του στον τομέα αυτόν.
Ο Μιχαήλ Βαρθακούρης εκτός από την αγάπη του για το νερό, αποδεικνύει επίσης το ενδιαφέρον του για τη γη και τη γεωργία. Σε πρόσφατες δημοσιεύσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναδεικνύει μια διαφορετική πτυχή του εαυτού του. Ο γιος της γνωστής ηθοποιού και του αναγνωρισμένου καλλιτέχνη, παρουσιάζει με υπερηφάνεια τον καρπό της εργασίας του στον κήπο, που περιλαμβάνει λαχανικά και λεμόνια.
Ο Μιχαήλ Βαρθακούρης, ο μεγαλύτερος γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη, σε συνέντευξή του στο ΟΚ!, μιλάει για τους γονείς του, τα ψυχοσωματικά προβλήματα που ξεπέρασε και τον έρωτά του για τη φωτογραφία.
Υπάρχει χρόνος για έρωτα;
Αυτή την περίοδο δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για έρωτα. Έχω μια περίεργη σχέση με τον έρωτα. Συνειδητοποίησα σε κάποια φάση ότι έπρεπε να αποδεχτώ εμένα, να αγαπήσω εμένα πρώτα, ώστε να καταφέρω να μεταδώσω σε κάποιον όσα κάνει για εμένα. Όλα αυτά τα έμαθα με πολλή δουλειά, επιμονή και υπομονή.
Υπήρχαν φάσεις που δεν αγαπούσες εσένα;
Υπήρξαν δυο-τρία χρόνια που ήμουν πρακτικά νεκρός – άσχημη λέξη, αλλά έτσι το ένιωθα. Είχα ψυχολογικά προβλήματα που εξελίχθηκαν σε ψυχοσωματικά. Μου έκανε η καρδιά μου μια αρρυθμία κι αυτό με έριξε πολύ ψυχολογικά. Το έψαξα, πήγα σε γιατρούς, όλοι μου έλεγαν «δεν έχεις κάτι» και ότι για αυτή την πτώση ευθύνεται το μυαλό μου. Για πολλά χρόνια συνεχίστηκαν οι αρρυθμίες, μέχρι που έπειτα από πολλές συνεδρίες με ψυχολόγους κατάλαβα ότι δεν μιλούσα και πως ό,τι με απασχολούσε το κρατούσα μέσα μου και δεν το έλεγα. Πλέον, είμαι πολύ καλά, ό,τι έχω ή σκέφτομαι το επικοινωνώ και, ευτυχώς, οι αρρυθμίες υποχώρησαν.
Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου στα 40;
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε εύχομαι στα 40 μου να ζούμε όλοι, να έχει τελειώσει ο κορονοϊός. Να έχω δώσει στους γονείς μου εγγόνια, να κάνω τη μαμά γιαγιά, γιατί ο μπαμπάς είναι ήδη παππούς. Τα χρωστάμε όλα στους γονείς, καλά και κακά.
Περίγραψέ μας μια στιγμή ευτυχίας.
Έχω αρκετές τέτοιες στιγμές. Η εικόνα που δεν θα μου βγει από το μυαλό είναι η μαμά να κλαίει στη συναυλία του Νικόλα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Ήταν μαγική στιγμή κι αυτό που περιγράφω το έχω σε βίντεο. Επίσης, λατρεύω να πηγαίνω για ψάρεμα με τον μπαμπά.