Η Έφη Παπαθεοδώρου (Ευθυμία Παπαθεοδώρου) γεννήθηκε στη Σιταράλωνα Τριχωνίδος στις 26 Αυγούστου του 1938.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Την περίοδο της Κατοχής η οικογένεια αναγκάστηκε να ζει κρυμμένη στα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας λόγω της συμμετοχής του πατέρα στην Αντίσταση και συγκεκριμένα της ένταξής του στο ΕΑΜ και αργότερα στα αντάρτικα τμήματα του ΕΛΑΣ.
Στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές η Έφη Παπαθεοδώρου γνώρισε μεγάλους κινδύνους και δυσκολίες, ενώ συνάντησε και οικογένειες Εβραίων που είχαν διαφύγει από την πόλη του Αγρινίου με τη βοήθεια του ΕΑΜ. Μετά το 1945 η οικογένεια γνώρισε διώξεις λόγω της αριστερής δράσης του πατέρα. Αργότερα, η Έφη σπούδασε υποκριτική και σήμερα είναι απ’ τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς στην Ελλάδα.
Μαθήτρια του Δημήτρη Ροντήρη, έχει συμπρωταγωνιστήσει με την Έλλη Λαμπέτη και αποτέλεσε μέλος της ομάδας που ξεκίνησε το «θέατρο Αμόρε».
Στην τηλεόραση έχει συμμετάσχει μεταξύ άλλων στην παιδική σειρά Του Κουτιού τα Παραμύθια της ΕΡΤ και τη σειρά Δούρειος Ίππος του ΑΝΤ1. Παρόλη τη 40χρονη δραστηριότητά της, σημαντικό σταθμό στην καριέρα της αποτέλεσε η συμμετοχή της στη σειρά Στο Παρά 5, όταν η φίλη της Ειρήνη Κουμαριανού την πρότεινε για το ρόλο της Θεοπούλας.
Το 2005 συμμετείχε στις ελληνοαμερικανικές ταινίες Ένα μπλου τζιν για τέσσερις (The Sisterhood of the Traveling Pants) και Όπα! (Opa!), με την δεύτερη να γυρίζεται στην Πάτμο και άλλα ελληνικά νησιά. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην αγγλική τηλεταινία Η οικογένειά μου και άλλα ζώα (My family and other animals), που γυρίστηκε στην Κέρκυρα και προβλήθηκε από το BBC. Επίσης πρωταγωνίστησε στον 1ο Κύκλο της τηλεοπτικής σειράς Λατρεμένοι μου γείτονες. Το 2015 συμμετείχε στο ριμέικ της ελληνικής ταινίας “Οι γαμπροί της Ευτυχίας”.
Ήταν το απόλυτο δίδυμο στην τηλεοπτική σειρά “| Στο Παρά πέντε”, που έσπασε ταμεία. Η Θεοπούλα με τις σπαρταριστές ατάκες και η φίλη της, η γιαγιά Σοφία. Η Έφη Παπαθεοδώρου είχε αποχαιρετήσει τη φίλη της Ειρήνη Κουμαριανού τονίζοντας: ” Ήταν πολύ καλός άνθρωπος πέρα από το ήταν μια σπουδαία καλλιτέχνης”.
«Είχαμε δέσει τόσο πολύ. Χάρη στην Ειρήνη έκανα αυτή την επιτυχία στο ρόλο της Θεοπούλας. Δεν το περίμενα ότι θα φύγει εκείνη. Περίμενα ότι θα φύγω εγώ πρώτη. Όταν ξεκινούσε το Παρά Πέντε με πήρε τηλέφωνο κι εγώ δεν ήθελα να πάω. Και μου είπε: “Έλα Έφη μου! Είναι ο ρόλος της ζωής σου!”». Αυτό είχε δηλώσει η Έφη Παπαθεοδώρου για τον θάνατο της 82χρονης Ειρήνης Κουμαριανού που νοσηλευόταν εδώ και καιρό στο νοσοκομείο με καρδιολογικά προβλήματα.
Η Έφη Παπαθεοδώρου δέχθηκε αρκετές προτάσεις γάμου και μία φορά πήγε να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας, αλλά τελικά δεν ήταν το τυχερό.
Η ηθοποιός είχε πει σχετικά σε συνέντευξή της: «Βέβαια, έρχονταν προτάσεις γάμου. Ο μπαμπάς ήταν γιατρός. Είχα τη μεγάλη τύχη να έχω γονείς που δεν έβαζαν σ’ εμένα και στις δύο αδελφές μου να σκεφτούμε ότι ο σκοπός της ζωής μας ήταν ο γάμος. Άμα θέλαμε παντρευόμασταν. Δεν παντρεύτηκα ποτέ, δεν έτυχε. Έφτασα μέχρι… κάπου, αλλά δεν έγινε. Καλύτερα, γιατί είμαι και λίγο φιλάσθενη, αλλά και άνθρωπος που θα υποτασσόμουν ή θα καταπίεζα τον άλλο. Υπήρξαν στη ζωή μου 1-2 παιδιά, πολύ ωραία, σωστά και γλυκά, αλλά στη μία περίπτωση θα ζούσαμε μέσα στη φτώχεια και δεν γινόταν. Στην άλλη περίπτωση, δεν κατάλαβα ότι ήταν τόσο ερωτευμένος κι εγώ του έπαιζα το ρόλο μου. Εκείνος είχε έρθει να μου πει να τα φτιάξουμε κι εμένα το μυαλό μου ήταν να παίζω τους ρόλους που είχα στη σχολή. Το θέατρο και η τέχνη ήταν κομμάτια της ζωής και των ονείρων μου. Μια περίπτωση, με κάποιον που έτυχε μέσα από το θέατρο, αλλά έκανα πέρα, όμως δεν έχω μετανιώσει, γιατί νιώθω ελευθερία και ανεξαρτησία πάρα πολλά χρόνια κι αυτό μου δίνει χαρά να δημιουργώ και να αποφασίζω.
«Έχω πολλούς φίλους, είχε πει η Έφη Παπαθεοδώρου. Νομίζω πως οι νέοι είναι πιο μόνοι από τους μεγάλους. Έκανα ταξίδια στο εξωτερικό, αλλά δεν ήθελα να αφήσω την Ελλάδα. Ήμουν πολύ δεμένη με τους γονείς μου. Δυσκολεύτηκα πολύ, γιατί η μαμά μου είχε καρκίνο στο στήθος, αλλά το ξεπέρασε κι έφτασε μέχρι 97 χρονών. Ο μπαμπάς μου το πρόλαβε νωρίς. Της αφαίρεσαν το στήθος, είχε πρηστεί το χέρι της κι επειδή ήταν καλλονή, υπέφερε που το χέρι της είχε παραμορφωθεί. Είχε μεγάλη θέληση για ζωή. Το έπαθε γύρω στα 65, της αφαίρεσαν τα πάντα και δεν είχε μετάσταση. Περάσαμε αγωνία. Με τη μαμά είχα δεθεί πολύ, όπου πηγαίναμε μας έλεγαν «το ζευγαράκι». Μου είχαν μεγάλη αδυναμία οι γονείς μου, γιατί οι δύο αδελφές μου έλειπαν κι εγώ ήμουν μαζί τους. Ο μπαμπάς δεν είχε αρρωστήσει σχεδόν ποτέ και μας «έφυγε» μέσα σε 3 μέρες, από ανεύρυσμα, στα 88 του. Ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ που πάθαμε. Η μαμά μου ήταν χαμένη», είχε εξομολογηθεί.
Η Έφη Παπαθεοδώρου είχε πει: «Μια φορά υπήρχε μια περίπτωση, όχι να με βιάσουν, αλλά να με “στριμώξει”, να με φέρει σε δύσκολη θέση, αλλά χωρίς τραγικά αποτελέσματα. Σκέψου παιδιά νέα, κορίτσια ή αγόρια, να πάθουν αυτό το πράγμα, δεν υπάρχει χειρότερο στη ζωή.Καθένας έχει το χαρακτήρα του, ήμουν από οικογένεια που είχε αρχές και όχι μόνο αυτό, αλλά αν κάποιος δεν σε «τραβάει», δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, πως να… πας; Μπορείς; Δεν μπορείς… Αυτό ισχύει για κάθε φυσιολογική γυναίκα, εκτός αν τη βιάσουν»