Ο Γιώργος Μαρίνος τα τελευταία χρόνια έχει αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας και ζει απομονωμένος. Μάλιστα, όπως αναφέρουν πληροφορίες, η κατάσταση της υγείας του είναι κρίσιμη και έχει χάσει την επαφή με το περιβάλλον.
Ο γνωστός showman μετρά πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του, όμως τα τελευταία χρόνια ανεβαίνει σιωπηλά τον δικό του Γολγοθά.
Σύμφωνα με το περιοδικό Grande, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, όμως κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Ασχολήθηκε με το τραγούδι και την υποκριτική και παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα διαφορετικό είδος διασκέδασης, που αποτελούνταν από πρόζα, σάτιρα, χορό και τραγούδι.
Στην προσωπική του ζωή, ο Γιώργος Μαρίνος ήταν μοναχικός. Τον τελευταίο καιρό πολλοί παλιοί συνεργάτες του αναρωτιούνται για την τύχη του.
Σύμφωνα με το Grande, η απομόνωση του Γιώργου Μαρίνου οφείλεται σε καθαρά βιολογικούς λόγους, καθώς εδώ και καιρό δεν έχει επαφή με το περιβάλλον και είναι τρόφιμος Γηροκομείου στη Γλυφάδα. Δεν θυμάμαι τίποτα από το παρελθόν και δεν αναγνωρίζει πρόσωπα.
Τον Γιώργο Μαρίνο επισκέφτηκε ένας γνωστός τραγουδοποιός, προκειμένου να του «αφιερώσει» ένα τραγούδι που συνέθεσε και τραγούδησε γι’ αυτόν. «Έβγαινε πάνω στη σκηνή και ακροβατούσε στο σχοινί. Πόνους καυτούς από του κόσμου την κακία. Και τις μικρές του μαχαιριές τις μετουσίωνε κι αυτές σε βηματάκια, σε κινήσεις, σε αστεία…» αναφέρουν οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού.
Όμως ο Γιώργος Μαρίνος, παρότι το άκουσε, δεν είχε την παραμικρή αντίδραση, ούτε φυσικά αναγνώρισε τον καλλιτέχνη φίλο του.
Το χτύπημα που έκανε συντρίμμια την ψυχή του Γιώργου Μαρίνου
Οι φήμες για την κατάσταση του Γιώργου Μαρίνου οργιάζουν εδώ και χρόνια. Από τη μέρα που έφυγε από το «Σπίτι του Ηθοποιού» και στη συνέχεια από έναν οίκο ευγηρίας και -σύμφωνα με το πιο διαδεδομένο σενάριο- νοίκιασε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, τα ίχνη του χάθηκαν.
Καθόλου παράξενο, αν αναλογιστεί κανείς πως ενώ διεκδίκησε και κέρδισε το να στραφούν πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητα σε ό,τι αφορούσε την καλλιτεχνική του διαδρομή, προφύλαξε με κάθε κόστος τις λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής.
Έχοντας ζήσει ασυμβίβαστα, είναι πιθανό να επέλεξε απλά έναν έντιμο προσωπικό συμβιβασμό με τον απόλυτο σύντροφό του: τη μοναξιά του.
Κάποτε, σε μια συνέντευξή του την εποχή που μεσουρανούσε, ρωτήθηκε με ποιον μοιράζεται το κρεβάτι του.
Εκείνος αποκρίθηκε με μια ανεπαίσθητη πικρία επιμελώς κρυμμένη πίσω από το χαμόγελο που βρισκόταν σχεδόν μόνιμα στα χείλη του. «Με τα σκυλιά μου», είπε και η κουβέντα σταμάτησε κάπου εκεί.
Προφανώς και δεν ήταν κάποιο συναίσθημα ντροπής για τις επιλογές του αυτό που του είχε βάλει «φρένο». Σε μια εποχή που ο όρος γκέι δεν είχε περάσει καν στο λεξιλόγιο του Έλληνα, πόσω μάλλον στην κουλτούρα του, ο Γιώργος Μαρίνος ήταν από εκείνους τους πρωτοπόρους που αρνήθηκαν να χαρίσουν την ομοφυλοφιλία τους στο βωμό του θεάματος. Πιστός στον προσανατολισμό του, μίλησε για αυτόν και μέσα από τη δουλειά του ανοιχτά.
Αποφεύγοντας όμως να το κάνει εμφανίζοντας τον εαυτό του σαν καρικατούρα, όπως ήταν ο συνηθισμένος για την εποχή τρόπος παρουσίασης των μη στρέιτ καλλιτεχνών.
Όπως είχε εξομολογηθεί, δεν ήθελε να ταλαιπωρηθεί κανένας από το δικό του, «αμαρτωλό» όπως το χαρακτήριζε παρελθόν. Δεν είχε ενοχές. Είχε ζήσει ελεύθερος, όπως ακριβώς ήθελε. Μα δεν μπορούσε, δεν ήθελε να ρισκάρει με τη ζωή κανενός άλλου.
Ο ίδιος αποτραβήχτηκε από τα ΄φώτα της δημοσιότητας μετά τη ληστεία που σημειώθηκε στο σπίτι του στο Νέο Βουτζά.
