Ελάχιστοι γνωρίζουν πως το «Μαρινέλλα» δεν είναι το πραγματικό όνομα της σπουδαίας τραγουδίστριας, αλλά το καλλιτεχνικό της, με το οποίο έκανε την τεράστια καριέρα.
Κυριακή Παπαδόπουλου. Αυτό είναι το πραγματικό ονοματεπώνυμο της τραγουδίστριας, η οποία γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 19 Μαΐου του 1938, με καταγωγή από την Πόλη. Μόλις στα 4 της χρόνια εκδήλωσε την καλλιτεχνική της φύση, συμμετέχοντας στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή «Παιδική Ώρα» ενώ λίγα χρόνια αργότερα διαφήμιζε γνωστά τα καταστήματα της Θεσσαλονίκης.
Τη δεκαετία του ‘50 τα πάντα αλλάζουν στη ζωή της, αφού σε αυτήν μπαίνει το τραγούδι και σταδιακά καθιερώνεται ως τραγουδίστρια, ξεκινώντας την καριέρα της στο κέντρο «Πανόραμα» της Νέας Ελβετίας στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, δούλευε μπουζουξής ο Στέλιος Ζαφειρίου, ο άνθρωπος που τη σύστησε στον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί με τη φωνή της όταν την είχε ακούσει να τραγουδάει.
Προτού, όμως, ξεκινήσει το μουσικό της ταξίδι, η νεαρή Κυριακή Παπαδοπούλου άλλαξε το όνομά της, σε Μαρινέλλα. Καλλιτεχνικός της νονός ήταν ο Τόλης Χάρμας, με τον οποίο εμφανιζόταν το 1956 σε κέντρο στη Θεσσαλονίκη. Ο λαϊκός τραγουδιστής εμπνεύστηκε το «Μαρινέλλα» από τον τίτλο του ομώνυμου τραγουδιού του.
Σαν μάνα με γιο, πιασμένοι χέρι χέρι: Χαμός στο Κέντρο, σταματούσαν τα αμάξια να δουν τη Μαρινέλλα με τον Ζαχαράτο
Μια έξοδο στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποίησαν πρόσφατα η Μαρινέλλα και ο Τάκης Ζαχαράτος.
Η σπουδαία τραγουδίστρια και ο showman διατηρούν άριστες φιλικές σχέσεις και μάλιστα, στο παρελθόν έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές και επαγγελματικά και έχουν χαρίσει μοναδικές στιγμές στο κοινό.
Ο φωτογραφικός φακός του FTHIS απαθανάτισε την Μαρινέλλα και τον Τάκη Ζαχαράτο να απολαμβάνουν τη βόλτα τους πιασμένοι χέρι – χέρι, χαλαροί και ευδιάθετοι.
«Όταν ήμουν πέντε χρονών άκουσα την φωνή της στο ραδιόφωνο. Είπα “ποια είναι η κυρία που τραγουδάει” και μου είπαν πως ήταν η Μαρινέλλα. “Αν δεν έρθει τώρα εδώ στο σπίτι, δεν τρώω” λέω. Με κοιτάζαν η γιαγιά και η μαμά, “δεν είναι καλά το παιδάκι” έλεγαν. Αργότερα ρώτησα “που είναι η Μαρινέλλα”, μου είπαν πως “δεν είναι εδώ” και τους απάντησα “δεν τρώω”. Έκανα απεργία πείνας και δεν έφαγα για τρεις μέρες. Η μαμά και η γιαγιά νόμιζαν πως κάτι έχει το παιδάκι και μου έγραφαν ψεύτικα γράμματα πως ήταν στην Αυστραλία, γιατί είχαμε κάτι ξαδέλφια του μπαμπά εκεί και τους ήρθε αυτό.
Έρωτας, γράμματα, γράμματα… Περνάνε τα χρόνια, στο σπίτι φυσικά ακούγαμε Μαρινέλλα και θυμάμαι τον εαυτό μου στην τραπεζαρία να έχω ξηλώσει από τον πολυέλαιο τα κρυσταλλάκια και τα έκανα σκουλαρίκια, καθόμουν και έλεγα το “Τολμώ” και τέτοια.
Ξεκινάω σε ένα καφέ στο Κολωνάκι και ένα βράδυ μού λένε “ξέρεις, σήμερα θα έρθει η Μαρινέλλα”. Εγώ νιώθω, όχι άνετα, κατευθείαν ότι υπάρχει σύνδεση με το μάτι. Τελειώνει η παράσταση, με έχει αγκαλιά στην πόρτα και μου δίνει συμβουλές.
Εκεί που ήμουν χαμένος σε έναν ωκεανό, η Μαρινέλλα ήταν ο φάρος για να μην χαθώ. Ήταν ο φάρος που είπα ότι θα πάω από εκεί και η ίδια μου είπε ότι θα πάω από εκεί», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Τάκης Ζαχαράτος για τη Μαρινέλλα.
Σούσουρο στο ΝΟΧ, ένα μαγαζί… ανάστα :Αντί να κοιτάνε την Μαρινέλλα στην πίστα, κοιτούσαν από κάτω την Μπάρκα
Η Δανάη Μπάρκα πραγματοποίησε μια λαμπερή έξοδο για να διασκεδάσει στο νυχτερινό κέντρο όπου εμφανίζεται η Μαρινέλλα. Ο φωτογραφικός φακός κατέγραψε τη γνωστή παρουσιάστρια πριν από λίγες μέρες να απολαμβάνει το show της ανεπανάληπτης τραγουδίστριας στο NOX.
Λαμπερή Έξοδος της Δανάης Μπάρκα
Για τη βραδινή της έξοδο, η Δανάη Μπάρκα επέλεξε ένα μοναδικό σατέν φόρεμα σε καφέ αποχρώσεις, το οποίο αγκάλιαζε τις καμπύλες της. Όπως πάντα, η γνωστή παρουσιάστρια της εκπομπής “Πάμε Δανάη” εντυπωσίασε με την εμφάνισή της. Η Δανάη Μπάρκα απόλαυσε κάθε στιγμή της βραδιάς και, στο τέλος, φωτογραφήθηκε με τη σπουδαία τραγουδίστρια.
Ακολουθούν οι Φωτογραφίες:
Bαρύ πένθος για τη Δανάη Μπάρκα: Ανακοίνωσε την μεγάλη απώλεια “Γίνομαι η πιο αδύναμη ύπαρξη”
Η εβδομάδα έκλεισε με έναν ιδιαίτερα δυσάρεστο τρόπο για τη Δανάη Μπάρκα, καθώς έχασε ένα αγαπημένο της πρόσωπο. Η γνωστή παρουσιάστρια, μέσα από τη συγκινητική της ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα την Παρασκευή 10 Μαΐου, μοιράστηκε τη θλίψη της με τους ακόλουθούς της, κρατώντας όμως την ταυτότητα του αποθανόντος εμπιστευτική.
Αναλυτικά η ανάρτηση της Δανάης Μπάρκα:
«Κάποια ταξίδια γίνονται για πολύ δυσάρεστους λόγους. Ένας απ’ αυτούς είναι ο αποχαιρετισμός. Όταν δηλαδή φτάνει η ώρα που πρέπει να δεχτείς πως κάποιους ανθρώπους δεν θα τους ξανά συναντήσεις, δεν θα τους ξανά αγκαλιάσεις, δεν θα ξανά ακούσεις τη φωνή τους.
Ένα από αυτά τα ταξίδια ήταν το σημερινό. Ποτέ δεν τα πήγαινα ή δεν θα τα πάω καλά με το «φευγιό» των γύρω μου. Είτε είναι πιο κοντινοί είτε πιο μακρινοί. Ο θάνατος είναι κάτι που με συνταράσσει και προσπαθώ με διάφορους τρόπους να το ξορκίσω. Όταν αντιλαμβάνομαι πως δεν έχω την ευκαιρία να δω κάποιον που έχω συνδυάσει με συγκεκριμένες φάσεις της ζωής μου ή ότι δεν θα ρωτάω πια «τι κάνει?», εκεί γίνομαι η πιο αδύναμη ύπαρξη που ξέρω. Μπορεί να μην έχει η κάθε περίπτωση την ίδια διάρκεια αλλά τις πρώτες ώρες συμβαίνει πάντα το ίδιο. Φόβος, στεναχώρια και απορία.
Δεν θα μείνω στο ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος σήμερα ή ποσό κοντά ήμασταν ή πώς τον γνώρισα …αυτό που σκέφτομαι γυρνώντας είναι η σημαντικότητα του «εμείς». Η σημαντικότητα του δεσίματος που δημιουργείται με τις μικρές οικογένειες που αποκτούμε στην ζωή μας και που στο τέλος όλα ξεπερνιούνται πιο εύκολα όταν είμαστε κοντά ο ένας με τον άλλον.
Οι σχέσεις αλλάζουν μορφή περνώντας τα χρόνια, ίσως τοποθετούνται διαφορετικά μέσα μας οι καταστάσεις αλλά όταν υπάρχει αληθινή αγάπη και στήριξη όλα μα όλα είναι πιο ομαλά. Η αγκαλιά είναι γιατρικό. Πάντα το συνειδητοποιώ στα μεγάλα γεγονότα που μου συμβαίνουν ή καλούμαι να αντιμετωπίσω.
Στους χαμούς, στα δύσκολα, στις αποφάσεις και στις χαρές. Παντού η αγκαλιά. Ακόμα κι από αγνώστους αν το σκεφτείς, όταν είναι αγνή κι αληθινή η αγκαλιά μόνο χαμόγελο σου αφήνει. Μόνο γαλήνη. Να αγκαλιάζετε και να αγκαλιάζεστε. Ένας κόσμος με περισσότερες αγκαλιές (θα) είναι πιο υποφερτός. Καλό ταξίδι σπάνιε Σ. μας. Όλες οι φωτογραφίες που έχω μαζί σου είναι μόνο με ένα πλατύ χαμόγελο κι αυτό θα μείνει και θα το λέω πάντα. Η θέα αυτή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.»
