Η άγνωστη μέχρι σήμερα λεπτομέρεια για τη ζωή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου είναι ότι είχε μια αδερφή από έναν εντελώς «άλλον κόσμο».
Φιλανθρωπική δράση και φυσιολογική ζωή είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν την Ειρήνη, αδερφή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, η οποία έχει επιλέξει να κρατήσει χαμηλό προφίλ και να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση της φτώχειας, σε χώρες όπως η Ινδία…
Η Ειρήνη είναι αδερφή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1942 στην πρωτεύουσα της Νότιας Αφρικής, το Κέιπ Τάουν, είναι σήμερα 80 ετών αλλά με το χαμηλό προφίλ, που διατηρεί συνειδητά, λίγοι ξέρουν για τη «γαλαζοαίματη» καταγωγή της. Η Ειρήνη, η οποία είναι το μικρότερο παιδί και δεύτερη κόρη του βασιλιά Παύλου και της Φρειδερίκης, ενώ τα αδέλφια της είναι ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ και η βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, είχε προσπαθήσει από την αρχή να μη «τραβάει τα βλέμματα πάνω της».
Η Ειρήνη, σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της, ζει μία φυσιολογική ζωή, καθώς κινείται κάτω από τα ραντάρ και μπορεί, για παράδειγμα, να αγοράζει εφημερίδες και να μπαίνει σε ταξί χωρίς να την αναγνωρίζουν. Ωστόσο, αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι η Ειρήνη έχει «πλούσιο» βιογραφικό στον φιλανθρωπικό τομέα τις τελευταίες δεκαετίες, για τον οποίο και αποθεώνεται σε χώρες, όπως είναι η Ινδία. Όλα ξεκίνησαν το 1984, όταν ήταν 42χρονών και ταξίδεψε στην Ινδία, όπου οι εικόνες που βλέπει γυρίζουν μέσα της ένα διακόπτη. Η προσφορά και η μάχη ενάντια στη φτώχεια δεν γίνεται απλά προτεραιότητα, αλλά σκοπός της ζωής της.
Η φιλανθρωπική της δράση, μάλιστα, επεκτείνεται και σε άλλες δραστηριότητες, καθώς μεταφέρει αγελάδες από τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ολλανδία, μία δράση που επεκτείνεται σε όλη της τη ζωή και για την οποία και βραβεύεται. Όπως αναφέρουν πληροφορίες του Mega και της εκπομπής «Live News», η δράση της επεκτείνεται στην Αλβανία και τη Νότια Αφρική, που είχε γεννηθεί το μακρινό 1942. Όταν οι γονείς της, βρίσκονταν μακριά από την κατεχόμενη Ελλάδα. «Το να ανήκεις σε βασιλική οικογένεια δεν σημαίνει ότι είσαι ψηλότερα ή χαμηλότερα από κανέναν, είναι ένα επάγγελμα, όπως είναι του μουσικού ή του γιατρού, είναι η δουλειά μας. Ανήκω σε μια οικογένεια βασιλέων, όπως κάποιος μπορεί να ανήκει σε μια οικογένεια μουσικών. Εγώ είμαι πριγκίπισσα, αυτό όμως δεν με εμποδίζει να καθαρίσω ένα μπάνιο», είχε πει στον Σταύρο Θεοδωράκη και το Mega το 2007.
Στην αυτοβιογραφία της και σε σπάνια εξομολόγησή της το 2007 μίλησε για όλους και για όλα, όπως τα παιδικά της χρόνια στα παλάτια, το δημοψήφισμα του 1974 όπου και αποφασίστηκε η μεταβολή στο πολίτευμα σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, τη «μάχη» που έδωσε με τον καρκίνο αλλά και γενικότερα για τη φιλοσοφία, που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει στη ζωή της. «Δεν διαμαρτύρομαι που δεν έκανα παιδιά. Εγώ είμαι επαναστάτρια και ενδιαφερόμουν πάντοτε για πολλά πράγματα. Αν είχα κάνει παιδί, θα τα είχα αφήσει όλα. Επιπλέον, για να είχα γνωρίσει έναν σύζυγο, θα έπρεπε να είναι ‘’Άγιος’’, κανείς δεν θα μπορούσε να με αντέξει», είχε δηλώσει η πριγκίπισσα.
Η «επαναστάτρια», όπως αυτοπροσδιορίζεται η ίδια, υπήρξε πριγκίπισσα από τις 6 Μαρτίου του 1964, μέχρι τις 10 Ιουλίου του 1965 διάδοχος του ελληνικού θρόνου, ενώ ήταν πάντα ασυμβίβαστη, δυναμική, διαχρονικά ευαίσθητη, αλλά και πάντα αποφασιστική, γεγονός που μπορούσε να διακρίνει κανείς από την απόφασή της να μην παντρευτεί ποτέ, να μη γίνει ποτέ βασίλισσα και να αφοσιωθεί στα πράγματα που τη γέμισαν.
«Φοβόμουν ότι θα γινόμουν φαλακρή. Βρήκα κάποιες καταπληκτικές σκόνες για ανθρώπους που έχουν φαλάκρα, τις βάζεις και καλύπτεις τα σημεία στα οποία δεν υπάρχουν μαλλιά. Ορισμένες φορές φορούσα έναν κότσο ψεύτικο, στερεωμένο με τσιμπιδάκια, ένα καλοκαίρι στην Πάλμα όμως έφυγε από τη θέση του και έπεσε και δεν μπορούσα πλέον να τον χρησιμοποιώ. Έτσι αποφάσισα να κουρέψω κοντά τα μαλλιά μου». Τα βασιλικά πρωτόκολλα άρχισαν κάποια στιγμή να την κουράζουν, να την καταπιέζουν και στη συνέχεια να την πνίγουν. Ο όρος «μοναρχία» δεν είναι κατάλληλος για το σήμερα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί λίγοι βασιλείς, ίσως δύο ή τρεις, που είναι στ′ αλήθεια μονάρχες. Η «μοναρχία» είναι ελληνική λέξη που παράγεται από το «μόνος» και από την «αρχή», την εξουσία. Σήμερα υπάρχει βασιλιάς, όχι μονάρχης, κι ένας βασιλιάς βασιλεύει, δεν κυβερνά.
Λέει τα καλύτερα για τη μητέρα της Φρειδερίκη και τα αδέρφια της Κωνσταντίνο και Σοφία που κατάφεραν να βασιλεύσουν, ενώ θυμάται ακόμα το πραξικόπημα των συνταγματαρχών και τα ταραγμένα χρόνια που προηγήθηκαν. Όπως αναφέρει η ίδια, ο αγαπημένος της πολιτικός ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου. Κατά τη διάρκεια της χούντας ακολούθησε τον αδερφό της, στο εξωτερικό και στη συνέχεια μοίρασε τη ζωή της ανάμεσα στην Ινδία, την Ιταλία και την Ισπανία που ζούσε η αδερφή της.
Ο βασιλιάς γεννιέται και γίνεται: υπάρχουν βασιλείς χωρίς στέμμα και βασιλείς με στέμμα, όλοι όμως είναι βασιλείς. Ένας βασιλιάς μπορεί να είναι ένας οποιοσδήποτε κύριος ή μια οποιαδήποτε κυρία. Δεν πιστεύω στη συγγένεια, το σημαντικό στοιχείο είναι η αξία που έχει κανείς ως άνθρωπος. Δεν είναι το DNA που κάνει τον βασιλιά, αλλά ο χαρακτήρας του. Ένας βασιλιάς πρέπει να έχει ανδρεία, σοφία και λίγη δυσπιστία για να μην πλανάται. Πρέπει να έχει πολλή συμπόνια, όπως επίσης και πολλή αποφασιστικότητα.
Για χρόνια μετά το 2000 ζούσε σε ένα διαμέρισμα που είχε νοικιάσει στην πλατεία Μαβίλη. Το 2018 απαρνήθηκε την ελληνική υπηκοότητα και απέκτησε την ισπανική, όπως ανέφερε το ρεπορτάζ του Live News. Ο θάνατος του αδερφού της, την έφερε ξανά στην Αθήνα. Υποβασταζόμενη από τις ανιψιές της και τη Μαρί Σαντάλ λίγο πριν την ταφή του Κωνσταντίνου, σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της. Μιας πορείας ξεχωριστής, δίχως συμβιβασμούς για τη μοναδική πριγκίπισσα που έγραψε και γράφει τη δική της ιστορία στο χρόνο.