Ο Στράτος Τζώρτζογλου συνάντησε τον αδελφό του, Γιώργο, όπως πρόδωσε στην τελευταία του ανάρτηση στα social media από την κοινή τους φωτογραφία.
Ο γνωστός ηθοποιός έχει δύο αδέλφια, τον Σπύρο και τον Γιώργο, με τους οποίους έχει μοιραστεί και στο παρελθόν κοινά στιγμιότυπα από τις οικογενειακές τους εξόδους.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Happy Day o Στράτος Τζώρτζογλου είχε κάνει τον απολογισμό της ζωής του: «Δεν είμαι στερημένος, έζησα πολύ έρωτα, πολλές αντιζηλίες και μαχαιρώματα πισώπλατα. Μικρός αλλάζαμε συνέχεια σπίτι και περιοχή, ήμασταν πολύ φτωχοί. Μπορεί να τρώγαμε τηγανιτές πατάτες για μια εβδομάδα για να περάσουμε. Έχω ζήσει τον απόλυτο έρωτα, πάντα έπεφτα με τα μούτρα. Με την Σοφία το έχω ζήσει σε απόλυτο», δήλωνε για τα παιδικά του χρόνια και τη σύζυγό του.
Στην τελευταία του ανάρτηση, λοιπόν, ο ηθοποιός ποζάρει με τον «άγνωστο» αδελφό του, Γιώργο.
«Σε μία “σπάνια” φωτογραφία με τον big brother αδερφούλη μου, Γιώργο Τζώρτζογλου», έγραψε ο ηθοποιός στην ανάρτησή του.
O Στράτος Τζώρτζογλου βρέθηκε στο Πρωινό και αναφέρθηκε στα δύο δύσκολα χρόνια που πέρασε και τη σκληρή μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη.
Όπως υπογράμμισε ο ηθοποιός «ήταν μια πολύ μαύρη περίοδος. Κράτησε γύρω στα δύο χρόνια. Ήμουν σε μία φάση που νόμιζα ότι θα τελειώσω, θα πεθάνω. Είχε μείνει μόνο ένα πολύ μικρό παραθυράκι από μακριά. Ότι ίσως έρθει βοήθεια από πάνω, από τον Θεό. Η μόνη αξία που μου είχε μείνει σταθερή ήταν ότι πιστεύω στον Θεό και ότι κατά κάποιο τρόπο, αν θελήσει θα μπορέσει να με βοηθήσει, γιατί εγώ δεν μπορώ να λάβω ούτε την ευλογία. Δηλαδή, ακόμα και ο Χριστός να κατέβει και να μου έλεγα “πίστεψε, ζήσε”, δεν μπορούσα να το πιστέψω».
Και συμπλήρωσε ο Στράτος Τζώρτζογλου «το μόνο που έκανα ήταν να διαβάζω λίγο. Δεν ήθελα ούτε να δουλέψω, ούτε τίποτα… Πήρα θεραπεία, την οποία ολοκλήρωσα. Τώρα είμαι στην καλύτερη φάση της ζωής μου, πολύ καλύτερα από ό,τι ήμουν πριν. Πέρασα αυτή τη μαύρη περίοδο και μπόρεσα να εκτιμήσω τις ευλογίες που είχα στη ζωή μου. Τότε μου στάθηκε η Σοφία, η μαμά της, που εκείνη την περίοδο είχε έρθει και στο σπίτι τρεις μήνες, η πρώην γυναίκα μου η Μαρία και ο γιος μου ο Αλκιβιάδης. Δεν έβγαινα, ήμουν κλεισμένος στο σπίτι μέσα, ούτε συνεντεύξεις έδινα, ούτε τίποτα. Κάποια στιγμή έγινε το κλικ και έγινα καινούριος».
Στη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη αλλά και στο πόσο αυτή η περιπέτεια επηρέασε τη σχέση με τη ΄σύζυγό του Σοφία Μαριόλα, αναφέρθηκε ο Στράτος Τζώρτζογλου στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Αστέρη Κασιμάτη.
Στράτο, είπες πριν για τα δύο χρόνια που πάλεψες με την κατάθλιψη. Ήταν η απώλεια της μητέρας σου που σε επηρέασε;
Ίσως ο θάνατός της να ήταν η κορυφή του παγόβουνου και να είχε ξεκινήσει από πιο πριν. Επειδή δούλευα πολύ, ίσως κούρασα τον εαυτό μου περισσότερο από όσο άντεχε. Δεν σταμάτησα για να αφουγκραστώ τι θέλει η ψυχή μου. Η Σοφία μού στάθηκε με αγάπη αλλά χωρίς γνώση γι’ αυτό που αντιμετώπιζα. Τους πρώτους μήνες έκανε υπομονή, αλλά όταν συμπληρώθηκε ένας χρόνος άρχισε να ενοχλείται. Το ερωτικό πάθος έπαψε να υπάρχει. Γίναμε δύο δρόμοι παράλληλοι μέσα στο ίδιο σπίτι αλλά ποτέ δύο ξένοι. Όποια διαφορά κι αν έχω με τη Σοφία, εκείνο που κυριαρχεί είναι ότι σεβόμαστε ο ένας τον άλλο. Η σχέση μας στηρίζεται στην αγάπη. Αυτές οι δύο αξίες μάς δένουν και έτσι μπορέσαμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα.
Ανακάλυψες ποια ήταν η βαθύτερη αιτία της κατάθλιψής σου;
Συνεχίζω να κάνω συνεδρίες με ψυχολόγο. Ανασκαλεύουμε διάφορα γεγονότα από το παρελθόν και βγαίνουν στην επιφάνεια. Θεωρώ ότι ήταν η κούρασή μου πάρα πολλά χρόνια που δεν μπορούσα να εκφράσω τα συναισθήματά μου στον κοντινό μου περίγυρο. Πάντα είχα τον ρόλο του νικητή και στήριζα τους άλλους. Η ζωή μου είναι ένα συνεχές ρόλερ κόστερ. Από μικρό παιδί έχω συνηθίσει στις δύσκολες καταστάσεις. Εκείνο που δεν είχα λύσει ήταν να μπορώ να εκφράσω ότι “τώρα είμαι κουρασμένος, ηττήθηκα”. Πάντα ήμουν μαχητής. Ήθελα να κάνω περήφανους τους γονείς μου κι αργότερα τον γιο μου, Αλκιβιάδη, και τη Σοφία. Την περίοδο της κατάθλιψης ένιωθα ότι δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Δεν ήθελα να είμαι ερωτικός. Δεν ήθελα να είμαι σέξι. Πήρα 12 κιλά. Σαν να ήθελα να κάνω κακό στον εαυτό μου και να πω: “Αγαπήστε με – στη χειρότερη μορφή μου”. Μπορεί να ήταν κι αυτό.