Την Τετάρτη το βράδυ, η Μαρίνα Σάττι πραγματοποίησε την πρώτη της συναυλία στην Αθήνα μετά την Eurovision, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο ήταν sold out.
Η γνωστή τραγουδίστρια σταμάτησε για λίγο την εμφάνισή της για να μιλήσει με συγκίνηση για τον πατέρα της, καθώς ο χώρος στο Γκάζι της έφερε στο νου πολλές αναμνήσεις.
«Να πω κάτι είμαι κάπως συγκινημένη. Τώρα δεν ήθελα να το πω αυτό αλλά το σκέφτομαι όλη νύχτα και εντάξει θα το πω φίλοι είμαστε. Πέρυσι τέτοιο καιρό που είχε γίνει συναυλία στην Τεχνόπολη είχε έρθει ο μπαμπάς μου και η αδερφή μου και η γυναίκα του μπαμπά μου και η μαμά μου και ο αδερφός μου σ’ αυτή τη συναυλία στην Τεχνόπολη. Και είχαμε να βρεθούμε όλοι μαζί 22 χρόνια όλοι μαζί. Και το σκέφτομαι πάρα πολύ αυτό. Τελοσπάντων» είπε η Μαρίνα Σάττι φανερά φορτισμένη.
Η Μαρίνα Σάττι παραχώρησε την πρώτη της συνέντευξη μετά το τέλος της Eurovision στην LIFO και τον M.Hulot.
Η δημοφιλής τραγουδίστρια μίλησε για όλα, ενώ αναφέρθηκε πρώτη φορά και στην απώλεια του πατέρα της και το γεγονός ότι την μέρα που ταξίδεψε στην Κομοτηνή για την κηδεία του, την κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι στο αεροδρόμιο.
«Πέθανε ο μπαμπάς μου και πήγαμε στην Κομοτηνή γιατί δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο στην Αθήνα – τότε που με κυνηγούσαν οι δημοσιογράφοι και έλεγαν ότι δεν τους μίλησα πήγαινα στην κηδεία, σε ένα νεκροταφείο που είναι μακριά. Ο μπαμπάς μου είναι θαμμένος εκεί, δεν είναι στην Αθήνα και δεν μπορώ να τον επισκεφτώ αύριο, αν θέλω. Κι ενώ σκέφτομαι ότι είναι εκεί, μακριά, μόνος του –με έχει στοιχειώσει αυτή η σκέψη και αυτή η εικόνα–, ξαφνικά κοιτάζω δίπλα του και βλέπω πάρα πολλούς τάφους με την ίδια ημερομηνία θανάτου: «26/5, Συρία». Ήταν άνθρωποι που πνίγηκαν σε ναυάγιο και τους μετέφεραν όλους εκεί, σε κάτι τάφους μισό μέτρο.
Κοιτάζω απ’ την άλλη, «9/1 Αφγανιστάν», άνθρωποι που πνίγηκαν σε άλλο ναυάγιο. Δεν ξέρω αν με έχει στοιχειώσει πιο πολύ η εικόνα του μπαμπά μου, που εμφανίζεται κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου, ή αυτό που συνέβαινε δίπλα του. Είναι ο μπαμπάς μου εκεί, μακριά, για χ ψ λόγους, με ένα κάρο άλλους ανθρώπους που τους έχουν γκρουπάρει κι αυτούς εκεί πέρα, μακριά. Κάπως το AH THALASSA για μένα είναι αυτή η εικόνα» περιγράφει η Μαρίνα Σάττι.
«Από τη μια μέρα στην άλλη, άνθρωποι που είχαν μια καλή ζωή έφτασαν να μην έχουν τίποτα, άνθρωποι που βοηθούσαν φτωχούς με καρκίνο, τους χειρουργούσαν δωρεάν, δεν μπορούσαν να πληρώσουν το ενοίκιο. Μετά πέθανε ο μπαμπάς μου. Αυτό που λέω δεν το λέω ως θεατής από κάπου μακριά, που τα βλέπει στην τηλεόραση. Αυτό είναι το background μου» αποκαλύπτει η Μαρίνα Σάττι.