Στα οικογενειακά της θέματα εμβάθυνε η Κάτια Ζυγούλη στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «In Style» και στην Αννούσα Μελά.
Η Κάτια Ζυγούλη μιλά πρώτη φορά ανοιχτά για την καθημερινότητα δίπλα στον Σάκη Ρουβά, τα τέσσερα παιδιά τους αλλά και τις έντονες στιγμές τους.
Πώς αποφάσισες να αποσυρθείς από όλο αυτό που λέγεται Life Style, συνέβη κάτι;
Νομίζω πως από την πρώτη εγκυμοσύνη και έπειτα με απορρόφησε τόσο πολύ η μητρότητα που δε με συγκινούσαν τα υπόλοιπα. Βέβαια ποτέ δεν ήμουν πολύ μέσα στα κοσμικά. Αυτή τη στιγμή η καθημερινή μας ζωή είναι πάρα πολύ κοντά στο χώμα και στη φύση.
Ως σύντροφος πώς τροφοδοτείς τη σχέση ώστε να έχει διάρκεια, κατανόηση, προσοχή και φροντίδα;
Νιώθω ότι ο κόσμος έχει την εικόνα της τέλειας οικογένειας και της τέλειας σχέσης για εμάς. Μέχρι τώρα τα έχουμε καταφέρει πολύ καλά και μας το δίνω.
Δεν είναι όμως έτσι, δεν είναι όλα ροζ πούδρα στο σπίτι. Εννοείται ότι υπάρχουν και εντάσεις και διαφωνίες, αλλά όλα σε φυσιολογικά πράγματα. Το θέμα είναι πώς μπορείς να το αντιμετωπίσεις γιατί όλα αντιμετωπίζονται.
Αφήνουμε θυμούς να συσσωρεύονται και τελικά πας να πιάσεις το χέρι του άλλου και υπάρχει ένα τείχος μπροστά. Καλό είναι να τα δουλεύουμε. Αν στρέψεις την προσοχή σου από το ένα που σε εκνευρίζει, σε όλα τα άλλα που σε ενώνουν με το σύντροφό σου, αμέσως βλέπεις και τους λόγους να το κάνεις να δουλέψει. Θέλει και οι δύο να θέλουν να είναι μαζί.
Από τα παιδιά σου με ποιο έχεις μεγαλύτερη σύνδεση;
Ανά περιόδους τα παιδιά παίρνουν σειρά στο να με βοηθήσουν να δουλέψω τα δικά μου θέματα. Και όταν κάνω τη δουλειά που χρειάζεται, το παιδί απελευθερώνεται από την αποστολή του να μου το φωτίσει. Και σειρά παίρνει το επόμενο για να μου δείξει ένα άλλο πρόβλημα με αυτό τον τρόπο συνδέομαι κάθε εποχή και με ένα παιδί.
Περίμενες ότι θα κάνεις τέσσερα παιδιά;
Όχι. Ο λόγος ήτανε ότι μπορούσα να αντιληφθώ τόσο έντονα το κομμάτι της ευθύνης και δεν ήξερα ότι θα μπορέσω να ανταπεξέλθω. Σκέφτομαι συνέχεια αν είμαι αρκετά καλή μάνα αλλά μετά λέω -και είναι πολύ σημαντικό να το λέμε- ότι κάνω το καλύτερο που μπορώ. Χρειάζεται να λέμε κι ένα μπράβο στον εαυτό μας.
Ένιωσες να πιέζεσαι από την δημοσιότητα και την υπερέκθεση; Πώς διαφυλάσσεις την ιδιωτικότητα και την ηρεμία;
Αυτό που μου κοστίζει πιο πολύ είναι τώρα με τα κινητά των απλών ανθρώπων. Σηκώνει ο άλλος την κάμερα του κινητού χωρίς διάκριση. Πρόσφατα συνέβη σε εστιατόριο που ήμασταν μαζί με τα παιδιά και επειδή είδα πήγα στην κυρία και της είπα, παρακαλώ αν θέλετε φωτογραφία με το Σάκη μπορείτε να το ζητήσετε αλλά μην βγάζετε τα παιδιά (…)
Ο κόσμος ενθουσιάζεται και δεν μπορεί να νιώσει πως αυτή την οικογενειακή στιγμή κάτι που έπρεπε να επιλέξουμε, ήταν το αν θα έχουμε μια φυσιολογική ζωή και ταυτόχρονα με κάποιον τρόπο να εκτεθούν και τα παιδιά στον κόσμο ή αν θα έπρεπε να βγαίνουμε χωριστά. Τα παιδιά δηλαδή να βγαίνουν με άλλους και να βγαίνω εγώ με το Σάκη μόνοι μας για να μην υπάρχει αυτή η έκθεση. Επιλέξαμε το πρώτο.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν πλέον τι είναι ο μπαμπάς τους; Ρωτάνε όταν βλέπουν τέτοιες αντιδράσεις;
Τα παιδιά περνάνε τρεις φάσεις, όταν είναι πολύ μικρά εκνευρίζονται, μετά κολακεύονται και τέλος περνάνε τη φάση ότι “δεν θέλω γιατί εγώ είμαι εγώ και είμαι μόνο η κόρη ή ο γιος του Σάκη”.
Όταν είσαι νέος το κυνηγάς, μετά από λίγο βλέπεις ότι η αναγνωρισιμότητα έχει πλάκα για την εποχή που την χρειάζεσαι, αλλά είναι δελεαστική για την εποχή της νιότης και της φιλαρέσκειας. Και σίγουρα δεν είναι αυτό που θα σε κάνει να κοιμηθείς το βράδυ είμαι γεμάτη.