Καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 βρέθηκε η Δώρα Χρυσικού το μεσημέρι της Τετάρτης 27/3.
Η ηθοποιός μίλησε στην Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο για την πολύ σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε με τον καρκίνο. Η γνωστή ηθοποιός περιέγραψε ένα σχόλιο που είχε δεχθεί και την έφερε σε τρομερά άβολη θέση.
«Κάναμε το πάρτι στο Mega για την Γη της Ελιάς. Εγώ τότε ήμουν φαλακρή, με ψεύτικες βλεφαρίδες και με την περούκα. Ένας άνθρωπος που με έβλεπε, καταλάβαινε πως δεν είναι η εικόνα ενός ανθρώπου που είναι απόλυτα υγιής. Με πλησίασε ένας δημοσιογράφος και με κοίταξε περίεργα. Μου είπε: Βρε Δώρα να σε ρωτήσω κάτι; Τα μαλλάκια σου είναι κάπως. Κατάλαβα ότι δεν ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος με νοιάξιμο ή πραγματική απορία θέλει να εκμαιεύσει μία πληροφορία, αλλά που πάει να βγάλει κουτσομπολιό. Τότε θυμάμαι πως ένιωσα τόσο άβολα και είπα πως θα κάνω καθρεφτάκι. Τη ντροπή αυτή και το άβολο θα στο επιστρέψω» είπε η Δώρα Χρυσικού.
«Υπήρχαν κ άλλοι άνθρωποι γύρω. Ήμουν με ένα ποτήρι κρασί, τον πλησίασα και του είπα ότι μαλλιά μου είναι περίεργα γιατί δεν είναι δικά μου. Φορώ περούκα γιατί έχω καρκίνο και κάνω θεραπείες. Τα έχασε, μου ζήτησε συγγνώμη και τότε είπα πως δεν θα επιτρέψω ποτέ ξανά σε κανένα να με κάνει να νιώσω τόσο άβολα και άσχημα. Τέτοιο στίγμα επειδή αρρώστησα. Είπα ότι αυτό θα το επιστρέφω πάντα. Τότε κατάλαβα ότι δεν θα έπρεπε να ντρέπομαι και ότι οφείλω στους συνεργάτες -που θα έπρεπε να χρεωθούν μία περίεργη εικόνα ενός ανθρώπου που φαίνεται. Εγώ ήμουν 50 κιλά και με τσεμπέρια. Ακόμα και στο Twitter έγραφαν βγάλτε της το τσεμπέρι. Γιατί να το χρεωθεί ο άνθρωπος που κάνει τα κοστούμια; Είπα ότι όλη μου τη ζωή υπερασπιζόμουν την αλήθεια και την ειλικρίνεια και τώρα πρέπει εγώ να το κάνω απέναντι σε αυτόν τον κόσμο που θα με βλέπει» εξομολογήθηκε από καρδιάς η Δώρα Χρυσικού.
Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου με τρεμάμενη φωνή ανέφερε πως της σφίχτηκε το στομάχι.
Δείτε το βίντεο:
Παράλληλα, η ηθοποιός αναφέρθηκε σε αυτά που βίωσε με την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου στη Φλώρινα.
«Οι γονείς μου το θέμα της Γερμανίας γιατί ο πατέρας μου ήρθε και με μάζευε από τα πεζοδρόμια γιατί πάθαινα κρίσεις και διπλωνόμουν στα δύο, οι γιατροί τους είπαν ή θα έχετε παιδί ή χορεύτρια. Οπότε δεν τέθηκε θέμα! Ειδοποίησα και εγώ και το σχολείο. Ήμουν σε άθλια κατάσταση, δεν ήταν βιώσιμο. Έπρεπε να ακολουθήσω και συγκεκριμένη διατροφή. Ήρθε ο πατέρας μου και με πήρε και γύρισα στην Ελλάδα. Είχα και όλο αυτό με τον αφορισμό, ήταν δύσκολο! Δεν με δεχόταν κανένα σχολείο, με δέχθηκε τελικά το παλιό μου σχολείο. Ήταν βουνό τα πρακτικά. Εσωτερικά το δικό μου βουνό ήταν ότι εγκατέλειπα το όνειρο της ζωής μου. Το εξέλαβα σαν ήττα! Όταν γύρισα μου έγιναν προτάσεις να χορέψω στην Λυρική αλλά ήξερα ότι άπαξ και έγινε αυτό το πισωγύρισμα, οι γέφυρες είχαν πια καεί».
«Αυτό το κοριτσάκι το βιάζουν και το πετάνε στο ποτάμι;»
«Διάβασε η μαμά μου μια αγγελία που έψαχναν ένα κορίτσι με γνώσεις χορού που να μοιάζει με ελάφι. Η μαμά μου έστειλε φωτογραφίες δικές μου! Είδε τις φωτογραφίες, ήταν μια σκληρή οντισιόν. Πήγα και ήρθα από τη Γερμανία πέντε φορές. Είχε κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό του ο Αγγελόπουλος. Έψαχνα έξι μήνες και δεν έβρισκε αυτό που ήθελε. Όταν ενδιαφέρθηκε, ήθελε μια περισσότερη επαφή για να δει αν έχει μια άλλη αίσθηση γιατί ένα παιδί είναι ερασιτέχνης. Ήθελε να δει αν είχα αντίληψη, αν γράφω καλά. Στην τελευταία ακρόαση ήμασταν στο γραφείο του και λέει “θέλω να πεις πατέρα και όταν θα έχεις την απαραίτητη συγκίνηση να πατήσεις το μαγνητοφωνάκι”. Και μια βδομάδα μετά με πήραν τηλέφωνο ότι θα ήμουν εγώ αυτή που ήθελαν!
Ήμουν η μικρή και με είχαν όλοι στα ώπα ώπα. Βέβαια ο Αγγελόπουλος ήταν συνηθισμένος να δουλεύει με παιδιά. Δεν περίμενε κανείς αυτό που συνέβη στο επίπεδο που συνέβη με τον αφορισμό. Ξεκίνησαν αμέσως τα προβλήματα από όταν στηνόταν το σκηνικό. Ο Αγγελόπουλος ήταν η τέταρτη ταινία που έκανε τότε στην περιοχή αλλά είναι μια πόλη που είναι κοντά στη σύνορα. Όλη η ρητορική εναντίον της ταινίας από τον Μητροπολίτη της περιοχής ήταν ότι η ταινία ήταν ανθελληνική και αντιχριστιανική. Οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει να ζουν ειρηνικά μεταξύ τους. Υποτίθεται διέρρευσε το σενάριο και προσπάθησε να απαγορεύσει την ταινία. Χαρακτηρίστηκε ανθελληνική γιατί μιλούσε για την κατάργηση των συνόρων. Αυτό τότε δεν έπιασε τον παλμό του κόσμου, δεν τον έπεισε. Και ποιο ήταν το επόμενο βήμα; Ότι η ταινία είναι πορνογραφική που “ερεθίζει” τον μέσο νοικοκύρη και όλο αυτό στηρίχθηκε ότι εκπορνεύεται ένα 14χρονο κορίτσι. Όλο το κομμάτι του αφορισμού έπεσε σε εμένα. Ότι επί της ουσίας υπάρχει ένα ανήλικο που εκπορνεύεται!
Είχε δημιουργηθεί κατά μήκος του ποταμού στην Φλώρινα ένα ολόκληρο σκηνικό. Δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε ήχο γιατί πετροβολούσαν το σκηνικό, οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμες. Και εγώ φυσικά έχω δεχθεί φοβερές επιθέσεις. Έκανα μια φωτογράφιση, κάποια στιγμή μία που με άγγιξαν και μια που με έσουρναν από τα μαλλιά για να με πνίξουν στο ποτάμι κάποιοι “πιστοί”. Μια άλλη φορά είχε πάει η μαμά στον κλειδαρά και της λένε “Αυτό το κοριτσάκι το βιάζουν και το πετάνε στο ποτάμι;” και η μάνα μου γουρλώνει το μάτι. Αυτό μπορεί να ακούγεται φολκλόρ αλλά εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο για ένα παιδί. Δεν φοβήθηκα ακριβώς! Είχα μεγάλη πίστη σε αυτό που πήγαινα να κάνω. Είχα αναπτύξει μια σχέση λατρείας με τον Αγγελόπουλο, είχα τους γονείς μου μαζί. Δεν πίστευα ότι ο άνθρωπος που συνδιαλέγομαι και μου εξηγεί με ήρεμο τρόπο τι θα κάνω στην ταινία ότι θα έβγαζε ένα παιδί να το εκπορνεύσει. Ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με το τι σημαίνει να είσαι φανατισμένος!».
