Ο αγαπημένος ηθοποιός Βασίλης Μπουγιουκλάκης είχε μία ταραχώδη ζωή και καριέρα γι αυτό και άφησε τόσο έντονα το στίγμα του.
Ο ίδιος έπαιξε σε ταινίες του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και του Παντελή Βούλγαρη.
Στην καριέρα του είχε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης, ενώ πρωταγωνίστησε και σε σίριαλ της ΕΤ2. Μάλιστα, εκείνο έφερε την ονομασία «Το ημερολόγιο ενός θυρωρού».
Συνεργάστηκε με τους Σταμάτη Κραουνάκη και Γιώργο Μανιώτη στο δίσκο «Το όνειρο του Βασίλη», ενώ υπήρξε ο Δήμαρχος Χαρχούδας στην ιστορική «Λιλιπούπολη». Αξίζει να σημειωθεί πως ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου του 1944.
Βασίλης Μπουγιουκλάκης: Η φοίτηση και τα πρώτα του βήματα στο χώρο της ηθοποιίας
Ήταν απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και δούλεψε στο θέατρο για 25 και πλέον χρόνια συνεργαζόμενος με Καρέζη, Βλαχοπούλου, Χατζηχρήστο, Βέγγο κ.ά. Το 1980, με την παιδική σκηνή που ίδρυσε και το έργο της γυναίκας του Λιάνας «Το παράξενο όνειρο του Βασίλη», γνώρισε μεγάλη επιτυχία παρουσιάζοντάς το για μερικά χρόνια όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ελληνική ομογένεια της Αμερικής, του Καναδά και της Ευρώπης.
Στη μεγάλη οθόνη τον είδαμε για πρώτη φορά στο «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970) και σε καμιά δεκαριά ακόμα ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν «Ο Μανωλιός ξαναχτυπά» (1971), «Οι προστάτες» (1973), «Γυναίκες στα όπλα» (1979), «Ο παλαβός κόσμος του Θανάση» (1979), «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» (1986) κ.ά.
Στη μικρή οθόνη ξεκίνησε το 1972 στις σειρές του ΕΙΡΤ «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή» και «Η ταβέρνα», για να ακολουθήσουν πλήθος ακόμα σίριαλ μέχρι και το 1988. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις τηλεοπτικές σειρές «Το ποινικό μητρώο της Αθήνας» (1973 – ΥΕΝΕΔ), «Το ταξίδι» (1976 – ΥΕΝΕΔ), «Η τύχη της Μαρούλας» (1978 – ΕΡΤ), «Το ημερολόγιο ενός θυρωρού (1979 – ΥΕΝΕΔ), στο οποίο αντικατέστησε τον Κώστα Βουτσά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά και τα σίριαλ «Βραδιά επιθεώρησης» (1984 – ΕΡΤ) και «Μια μέσα, μια έξω» (1988 – ΕΤ2).
Η δημοσιογραφία και η πολιτική
Πριν ασχοληθεί με το θέατρο εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε αθλητική εφημερίδα. Αργότερα, παράλληλα με το θέατρο ασχολήθηκε με την πολιτική και συγκεκριμένα με το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα όταν το 1989 οι περισσότεροι λόγω των γνωστών γεγονότων της εποχής έφευγαν από το «Κίνημα» με ελαφρά πηδηματάκια, ενώ άλλοι «πριν αλέκτορα φωνήσαι» ούτε γνώριζαν, ούτε έπαιρναν θέση, ο Βασίλης έκανε κάτι θαυμαστό.
Αφοσιώθηκε στο ΠΑΣΟΚ και ανέλαβε από το 1989 έως και το 1992 την καθημερινή τηλεοπτική εκπομπή «Κάμερα αλήθεια» για το «Kανάλι 29». Έκανε κάτι που ακόμα και σήμερα – όσοι το κάνουν – το θεωρούν …πρωτοποριακό. Ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης έδινε βήμα στους πολίτες κάνοντας ρεπορτάζ στις λαϊκές αγορές.
Ζητούσε από όλους να μιλήσουν ελεύθερα και να πουν τη γνώμη τους για όλα τα θέματα. Όλα αυτά ζωντανά στον αέρα και χωρίς μοντάζ. «Απευθείας μετάδοση» χωρίς παρεμβάσεις. «Μιλάει ο λαός», έλεγε χαρακτηριστικά ο Βασίλης. Όμως, όπως όλοι ξέρουμε, η αλήθεια πονάει και προκαλεί αντιδράσεις.
Βασίλης Μπουγιουκλάκης: Ο πόλεμος που δέχθηκε, η επιστροφή και ο θάνατός του
Το πρώτο χτύπημα κατά του Μπουγιουκλάκη ήταν να χαρακτηριστεί… γραφικός. Νόμιζαν πως έτσι θα τον αποδυναμώσουν. Όμως η μέθοδος αυτή δεν πέτυχε. Έτσι η επόμενη κίνηση προέβλεπε επίθεση στον ηθοποιό την ώρα που μιλάει. Αυτό ήταν πολύ εύκολο μιας και ο Βασίλης ήταν ολομόναχος.
Δεν δυσκολεύτηκαν να πετύχουν τον στόχο τους. Αυτό πριν από 30 χρόνια. Τότε δοκιμάστηκε για πρώτη φορά με το φως της ημέρας αυτή η «συνταγή». Αν και ο ηθοποιός αγωνιζόταν με πάθος και αυταπάρνηση επί 3 χρόνια, ελάχιστοι στάθηκαν στο πλευρό του την κρίσιμη στιγμή.
Έτσι όταν το «Κανάλι 29» πουλήθηκε και μετατράπηκε σε «Κανάλι 5», ο Μπουγιουκλάκης έχασε τη δουλειά του. Για τον λόγο αυτό για 6 μήνες μπάρκαρε στα καράβια ώστε να στηρίξει την οικογένειά του, τη γυναίκα του Λιάνα και τους δύο γιους τους, Νίκο και Μάρκο.
Στη συνέχεια, το 1996, έβγαλε ένα μηνιαίο περιοδικό στη Νίκαια, με τον τίτλο της εκπομπής του «Κάμερα Αλήθεια». Τον Ιανουάριο του 1999 χτυπήθηκε από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο και διακομίστηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου άφησε την τελευταία του πνοή εννιά μέρες αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου 1999. Η κηδεία του έγινε την επομένη στο ναό της Ευαγγελίστριας στη Νίκαια και η ταφή του στο Νεκροταφείο της Νεάπολης.
