Η Μάρθα Βούρτση, που έχει τα γενέθλιά της, σήμερα, Σάββατο και συμπληρώνει τα 87 της χρόνια, έχει αποφασίσει να απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια.
Η ηθοποιός περνάει την καθημερινότητά της, ακούγοντας μουσική, βλέποντας ταινίες και διαβάζοντας βιβλία, ενώ είναι μόνη και όταν θέλει, έχει δίπλα της μόνο ανθρώπους που επιλέγει η ίδια.
Οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε ήταν δραματικές (Αυτή που δεν λύγισε, Είναι μεγάλος ο καημός, Απόκληροι της κοινωνίας, Καρδιά μου πάψε να πονάς, Με πόνο και με δάκρυα) και το κλάμα της έμεινε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ το παρατσούκλι Μάρθα Κλάψα, που της είχαν κολλήσει, ουδόλως την πείραζε και το θεωρούσε τίτλο τιμής.
Σε πολλές ταινίες η ηθοποιός εμφανίστηκε στο πλευρό του Νίκου Ξανθόπουλου, του άντρα που επίσης ταυτίστηκε με το κινηματογραφικό δράμα. …
Ωστόσο, έχει κάνει και πιο ανάλαφρους πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως στις ταινίες “Τα κίτρινα γάντια” και “Ο σκληρός άνδρας”.
Η Μάρθα Βούρτση γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 1937 και ήταν κόρη του αρχιμουσικού και συνθέτη λόγιας μουσικής Μιχάλη Βούρτση (1908-1983). Από τα έξι της άρχισε να μαθαίνει πιάνο, αλλά στα 16 της αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, θαμπωμένη από τις θεατρικές παραστάσεις στο Υπόγειο του Κάρολου Κουν.
Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης κι έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο, ως μαθήτρια της Σχολής του Κουν, με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη και την «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση έγινε το 1958 με το «Ελεύθερο Θέατρο», έναν εταιρικό θίασο μαζί με τους Κώστα Καζάκο και Λεωνίδα Τριβιζά, όπου υποδύθηκε τη Λοκαντιέρα στην ομώνυμη κωμωδία του Γκολντόνι.
Έπαιξε με πολύ μεγάλη επιτυχία όλα τα είδη θεάτρου, από επιθεώρηση έως αρχαία τραγωδία στην Επίδαυρο, από κλασικό θέατρο έως σύγχρονο ελληνικό έργο, από δράμα έως κωμωδία και από μιούζικαλ έως ηθογραφία, από Λόρκα έως Ευριπίδη, από Σοφοκλή έως Ντε Φίλιπο, από Σακελλάριο έως Λίλιαν Χέλμαν, σε έργα όπως «Η Ήρα και το παγώνι» του Σον Ο’ Κέιζι, «Το φιντανάκι» του Παντελή Χορν, «Ένας όμηρος» του Πίτερ Μπίαν, «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά, «Φρουρά στο Ρήνο» της Λίλιαν Χέλμαν, «Φον Δημητράκης» του Δημήτρη Ψαθά, «Άννυ», «Βάκχες» του Ευριπίδη, «Ηλεκτρα» του Σοφοκλή, «Η μελωδία της ευτυχίας», «Ο βιολιστής στη στέγη» και «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντοάρντο ντε Φίλιπο. Μία από τις πιο σημαντικές της παραστάσεις ήταν ο ρόλος της Εκάβης στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη που παρουσιάστηκαν το 2001 στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα και μουσική Ελένης Καραΐνδρου.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1959 με την κωμωδία «Ο Μαγκούφης» και ξεχώρισε για το κωμικό της ταλέντο ως υπηρετριούλα στα «Κίτρινα γάντια» του Αλέκου Σακελλάριου (1960) και ως μαχητική δικηγόρος στον «Σκληρό άνδρα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1961). Και οι δυο αυτές ταινίες ήταν παραγωγής της Φίνος Φιλμ. Ύστερα η καριέρα της πήρε άλλο δρόμο και οι μελό ταινίες την έφτασαν στην κορυφή της δημοφιλίας, κάποια στιγμή δε, εκεί γύρω στο 1966, έκανε και δική της εταιρεία παραγωγής, τη Μάρθα Φιλμ. Στη Φίνος Φιλμ επέστρεψε το 1968 με τη δραματική ταινία του Νίκου Φώσκολου «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα».
Η Μάρθα Βούρτση διαθέτει και εξαιρετική φωνή, κι αυτό τη βοήθησε να ερμηνεύσει στα χρόνια του σινεμά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Απόστολου Καλδάρα, του Βασίλη Τσιτσάνη και του Γιώργου Ζαμπέτα. Τα ντουέτα της κυρίως με τον Νίκο Ξανθόπουλο έγραψαν ιστορία στα συνοικιακά σινεμά.
Ασχολήθηκε και με την τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στη σειρά “Οδός Ανθέων” (1987-1988) της κρατικής τηλεόρασης, στην κωμική σειρά του Mega Channel “Η Ελίζα και οι άλλοι”, στο σήριαλ του Mega Channel “Επτά θανάσιμες πεθερές”, “1 μήνας και κάτι”, όπου έκανε την μητέρα της Άννας (Ζέτα Δούκα), ενώ από το 2008 έως το 2011 έπαιξε στην σειρά “Η πολυκατοικία”, ως Παναγιώτα Πετροχείλου. Το 2004, εμφανίστηκε στο θέατρο Βεάκη στην παράσταση “Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια”, σε έναν ρόλο για τον οποίο αποθεώθηκε από τους θεατρικούς κριτικούς.
Τον Ιούλιο του 2005 και τον Ιούνιο του 2006 έπαιξε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στην τραγωδία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ “Κοριολανός”, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Υπήρξε παντρεμένη με τον ηθοποιό Κώστα Πίτσιος και στη συνέχεια με τον στιχουργό Ξενοφώντα Φιλέρη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2014 και ο θάνατος αυτός τη συγκλόνισε και την έκανε να αλλάξει ριζικά.
Όπως είχε υπογραμμίσει η Μάρθα Βούρτση «μου δόθηκαν πάρα πολλές δυνατότητες από το θέατρο πάντα της πρόζας, να ταξιδεύω το ταξίδι της ψυχής. Τώρα έχω την οικονομική δυνατότητα, όντας συνταξιούχος ξέρω ότι έχω το μηνιάτικο, συγκεκριμένα χρήματα τα οποία μπορούν να κρατήσουν τη ζωή αξιοπρεπώς, χωρίς να χρειάζεται να χτυπήσεις πόρτες ή να κάνεις έκπτωση στο ζητούμενό σου σαν ηθοποιός. Τώρα έχω τη δυνατότητα να επιλέγω και να ταξιδεύω πλέον για μένα την ίδια, και αν δεν είναι κάτι το οποίο με ενδιαφέρει προτιμώ να είμαι σιωπηλή στο σπίτι μου».
Η Μάρθα Βούρτση, μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, έχει γράψει τη δική της λαμπρή ιστορία στον χώρο της τέχνης.
Με πολλά χιλιόμετρα στο θεατρικό σανίδι και μεγάλες επιτυχίες στη μεγάλη οθόνη, η Βούρτση αποφάσισε τα τελευταία χρόνια να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας και να ζήσει μακριά από τη λάμψη.
Πρόσφατα, μια σπάνια φωτογραφία της Μάρθας Βούρτση τραβήχτηκε από κάποιον θαυμαστή της και μοιράστηκε στα social media, προκαλώντας αίσθηση. Στη λεζάντα της ανάρτησης γράφτηκε: «Την αναγνωρίζετε;;; Δεν έχει αλλάξει και πολύ. Και παρότι τα χρόνια περνούν, κρατιέται πολύ καλά!!!». Η φωτογραφία αυτή έγινε viral, καθώς ήταν η πρώτη φορά που η ηθοποιός φάνηκε δημοσίως μετά από περίπου 15 χρόνια απουσίας.
Η Μάρθα Βούρτση, παντρεμένη με τον στιχουργό Ξενοφώντα Φιλέρη, έχασε τον σύντροφό της το 2014, γεγονός που της στοίχισε πολύ. Αποφάσισε να αποσυρθεί και να ζήσει μια πιο ήσυχη ζωή, μακριά από τις κάμερες και τη δημοσιότητα.
Η Βούρτση ήταν γνωστή για τους δραματικούς της ρόλους στις ταινίες της δεκαετίας του ’60, κυρίως στα μελό έργα της εποχής. Ωστόσο, η καριέρα της συνεχίστηκε με εμφανίσεις στην τηλεόραση, όπως στις σειρές «Οδός Ανθέων», «Η Ελίζα και οι άλλοι», «Επτά Θανάσιμες Πεθερές» και «1 μήνας και κάτι». Το κοινό την αγάπησε και ως Παναγιώτα Πετροχείλου στη σειρά «Η Πολυκατοικία» (2008-2011).
Στο θέατρο, η Μάρθα Βούρτση έκανε σπουδαίες ερμηνείες, με σημαντική παράσταση το «Τα Δέντρα Πεθαίνουν Όρθια» το 2004 στο Θέατρο Βεάκη και τη συμμετοχή της στον «Κοριολανό» του Σαίξπηρ το 2006, στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Παρότι η Μάρθα Βούρτση επέλεξε να ζήσει μακριά από τα φώτα, το αποτύπωμά της στον ελληνικό κινηματογράφο και θέατρο παραμένει ανεξίτηλο. Οι θαυμαστές της συνεχίζουν να την θυμούνται και να την αγαπούν για τις αξέχαστες ερμηνείες της, ακόμα κι αν η ίδια έχει επιλέξει την ησυχία της απομόνωσης.