Ο Αντώνης Λουδάρος γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1968. Έχει σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Διδάσκει υποκριτική στη δραματική σχολή Ίασμος ενώ πέραν από ηθοποιός είναι και σκηνοθέτης.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει συμμετάσχει μεταξύ άλλων στις θεατρικές παραστάσεις Ο συμβολαιογράφος (2018-2019),Όνειρα γλυκά (2018), Στέλιος Καζαντζίδης – Η ζωή του όλη (2017), Φονική παγίδα (2017), Εκκλησιάζουσες (2018), Για όνομα… (2015), καθώς και σε αρκετές στο Εθνικό Θέατρο.
Τη δεύτερη μητέρα μου την ”έχασα” το 2014, είπε ο Αντώνης Λουδάρος και συνέχισε: “Επαγγελματικά έχω κρατήσει το όνομα του μπαμπά μου. Το όνομα της υιοθεσίας είναι άλλο. Στα επίσημα χαρτιά έχω δύο επώνυμα. Μπόρεσα να ”μεταμορφώσω” τη θεία μου σε μάνα και πριν ”φύγει” να της πω: ”Σ’ έχω αγαπήσει βαθιά”. Μέναμε μαζί, με μεγάλωσε, από την ηλικία των 13-24 χρονών, που άνοιξα κι εγώ τα φτερά μου.
Πολύ εύκολα θα μπορούσα να μιλήσω για την απώλεια δικών μου ανθρώπων. Όμως, αυτή η απώλεια μπορεί να φαίνεται ότι είναι αυτό που σε φτάνει στον πάτο, αλλά είναι σαν βατήρας για να πας πιο ψηλά. Πώς μπορείς κάτι κακό να το μεταμορφώσεις σε κάτι που θα σε κάνει καλύτερο. Όλες οι απώλειες που μου έχουν προκύψει μου αποκάλυψαν πράγματα που με έκαναν καλύτερο. Ο θάνατος της μητέρας μου σε τρυφερή ηλικία με έκανε να πω στον εαυτό μου: ”Αντώνη, στάσου στα πόδια σου”. Ο θάνατος του πατέρα μου επίσης. Ο θάνατος της δεύτερης μητέρας μου, γιατί είμαι υιοθετημένος, μου έδειξε το δρόμο προς την αγάπη. Μπόρεσα πριν ”φύγει” να της δείξω πόσο την αγάπησα.
Μπορεί να κάνεις οικογένεια, σχέση, γάμους, παιδιά, να νιώθεις μια συντροφικότητα, αλλά η μοναξιά είναι απέναντι και σου χαμογελάει, ξέρει ότι θα σε κερδίσει αργά ή γρήγορα, έχει πει ο Αντώνης Λουδάρος. Δεν είμαι αθώα περιστερά, τα έχω ζήσει όλα, τα έχω κάνει όλα, μ’ έχουν «πουλήσει», έχω «πουλήσει», έχω απατήσει, μ’ έχουν απατήσει… Μια κανονική ζωή. Αν έχω προδώσει, έχω προδώσει βασικά τον εαυτό μου. Όταν κάνεις μια απιστία, την κάνεις βασικά απέναντι στον εαυτό σου, απέναντι σ’ αυτό που εσύ ήθελες… Ήθελες να είσαι με τον άλλο άνθρωπο για πάντα και το «για πάντα» δεν υπάρχει. Υπάρχει με κάποιες εξαιρέσεις, σε κάποια ζευγάρια που είναι 80 χρόνων, που κρατά στο δρόμο ο ένας το χέρι του άλλου ακόμη…”, έχει πει ο Αντώνης Λουδάρος.
Μπορεί να κάνεις οικογένεια, σχέση, γάμους, παιδιά, να νιώθεις μια συντροφικότητα, αλλά η μοναξιά είναι απέναντι και σου χαμογελάει, ξέρει ότι θα σε κερδίσει αργά ή γρήγορα.Έχουμε έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης, παιδείας, δυσλεξία στο συναίσθημα. Δεν μπορούμε να πούμε απλά «θέλω να σου κρατάω το χέρι», επειδή ντρεπόμαστε, έχει αναφέρει ο Αντώνης Λουδάρος.
“Φυσικά και ήμουν πιστός, είπε ο Αντώνης Λουδάρος. Δεν έχω απατήσει ποτέ και δεν είναι κάτι που προσπάθησα για να το πετύχω. Ήμουν πιστός πρώτα απ’ όλα από σεβασμό στον εαυτό μου και κυρίως επειδή δεν θεωρώ ότι αξίζει να χαλάσεις μια σχέση για μια ερωτική επαφή της μιας βραδιάς.
Στην πραγματικότητα αυτοί που απατούν έχουν αδυναμία να συνδεθούν με τους άλλους και επειδή δεν μου αρέσει να το κάνω, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να συγχωρήσω την απιστία.
Ακόμα και αν θα το προσπαθούσα δεν ξέρω αν θα συγχωρούσα τον εαυτό μου που καταδέχτηκα να μου συμβεί. Γιατί για να σε απατήσουν προφανώς κάτι έλειπε από την σχέση”.
“Αλλά δεν προχωρά έτσι η ζωή, έχει αποκαλύψει ο Αντώνης Λουδάρος. Μερικές φορές νιώθω ότι δεν ξέρω να αγαπιέμαι. Το να αγαπάω είναι κάτι που το παλεύω. Προς αυτή την κατεύθυνση είμαι…» σημειώνει και προσθέτει ότι «το θέατρο με έχει σώσει. Βοηθά και την ψυχή και το συναίσθημα. Είναι μια εργασία που επέλεξα να κάνω, και η οποία όπως βοηθά το θεατή να φτιάξει λίγο τη ζωή του με κάποιο τρόπο ακριβώς την ίδια θεραπεία κάνει και σε μένα”.