Για την ηλικία της και το πως νιώθει η ίδια στα 66 της χρόνια, έχοντας πίσω της μια πορεία 50 χρόνων, αλλά και το ενδεχόμενο να τη δούμε και πάλι σε μια ροκ όπερα, δια χειρός Νίκου Καρβέλα, μίλησε η Άννα Βίσση στο OlaFaq και τις Γεωργία Δρακάκη και Δήμητρα Βασιλειάδη.
«Δεν μπορώ να απαντήσω στο πόσο χρονών αισθάνομαι. Δεν νιώθω ότι είμαι μεγάλη, πάντως, γιατί το 66 χρονών θεωρείται μία μεγάλη γυναίκα. Θα μπορούσα, λοιπόν, να είμαι μία ηλικιωμένη κυρία και να παίζω με τις φίλες μου bridge (μπριτζ)… Το γεγονός ότι είμαι η Άννα Βίσση και τραγουδάω 50 χρόνια, αυτό σημαίνει ότι όλη μου η ζωή ήταν ένα rockabilly, μία διαδρομή με τα πάνω της και τα κάτω της, με τα έτσι της και τ’ αλλιώς της», δηλώνει η σπουδαία ερμηνεύτρια.
«Όλη αυτή η περιπέτεια δεν συνάδει την ηλικία μου. Τώρα είπα 50 χρόνια, είναι πολλά τα 50 χρόνια. Θα μπορούσα να είμαι κουρασμένη, αφυδατωμένη, τελματωμένη, αλλά δεν είμαι. Αντιθέτως, έχει ανοίξει πολύ η όρεξή μου… και για φαΐ, επίσης. Και δεν είναι ότι φοβάμαι μη χάσω αυτό που έχω… Ίσα ίσα, θέλω να ανατρέψω αυτό που έχω και να βρω κάτι ακόμα που υπάρχει πίσω από την κουρτίνα», εξομολογείται η Άννα Βίσση.
«Δεν μου αρέσει που μεγαλώνω αλλά δεν έχω πρόβλημα. I look good for my age, με φροντίζω. Θυμάμαι ότι μου είχε πει η κόρη μου να μην ξαναπώ αυτή τη φράση, το «είμαι καλή για την ηλικία μου», πιστεύει ότι είναι μίζερη. Οπότε θα πω ότι «I look good», σκέτο», παραδέχεται αμέσως μετά.
«Πολύ το σκέφτομαι και ο Νίκος (Καρβέλας) το ίδιο. Η “Μάλα”, οι “Δαίμονες”, όπως και “Oι Καμπάνες του Εντελβάις” είχαν πολύ δυνατά θέματα για να τα ξαναπιάσεις. Η “Μάλα” που έκανα στα 40 μου χρόνια, θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη στιγμή μου φωνητικά και από άποψη τεχνικής. Ήμουν πάρα πολύ καθαρή και καλή.
Δεν είχα κανένα πρόβλημα να τραγουδάω σε αυτούς τους τόνους, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να ουρλιάζω την ώρα που με χτυπούσαν και με σκότωναν στο έργο. Ήμουν στα καλύτερά μου, θα έλεγα. Πάντως, τελευταία έχουμε αρχίσει και πάλι να το συζητάμε και θα θέλαμε να επιστρέψουμε με μια όπερα ακόμα. Φτάνει ο Νίκος να βρει το θέμα που θα τον εμπνεύσει για να ξαναγράψει», παραδέχεται χαρακτηριστικά η Άννα Βίσση.
