Η Άννα Φόνσου, παρότι δεν σημάδεψε τον ελληνικό κινηματογράφο με την ηθοποιία της, παραμένει μια αξιοσέβαστη παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Η ηθοποιός γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 6 Ιουλίου του 1939 και μεγάλωσε στην Τήνο, από όπου είναι και η καταγωγή της.
Το 1997 ίδρυσε με δικό της κεφάλαιο το κοινωφελές ίδρυμα «Το σπίτι του Ηθοποιού» για τη φιλοξενία άπορων ηθοποιών, του οποίου αποτελεί ισόβια πρόεδρος. Κατά καιρούς ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις τα έσοδα των οποίων διατίθενται επίσης στο «Σπίτι του Ηθοποιού». Το 2016 βραβεύτηκε με το βραβείο Νικολάου Καρόλου της Ακαδημίας Αθηνών για την κοινωνική της δράση σχετικά με το «Σπίτι του Ηθοποιού».
Για την προσωπική της ζωή η Άννα Φόνσου είχε πει σε συνέντευξή της: «Έχω έλξει αρκετό πλούτο, που καθόλου δεν ταιριάζει με την ταπεινή καταγωγή μου, αλλά τι να κάνω, να πάω αναγκαστικά στη λαχαναγορά για να με μη με κατακρίνουν ότι κάνω παρέα με πλούσιους; Βεβαίως και παντρεύτηκα πλούσιους άντρες αλλά ό,τι μου έδωσαν το έδωσα πίσω φεύγοντας και αισθάνομαι περήφανη γι’ αυτό. Ο πρώτος άντρας μου μού πήρε το Βεάκη, ο δεύτερός μου άντρας μού πήρε θέατρα, μαγαζιά, αλλά όταν έφυγα γιατί δεν ήθελα άλλο, του τα γύρισα πίσω και δημιούργησα μία ακόμα μπουτίκ από μόνη μου. Έτυχε, δεν το επιδίωξα να βρεθώ σε αυτό τον κύκλο, αυτοί με ήθελαν, οι πετυχημένοι επιχειρηματίες που μάλλον ξέχασαν να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους και ισορρόπησαν με τις δικές μου προτιμήσεις. Μαζί μου γνώρισαν το θέατρο, το σινεμά, είδαν το Παρίσι με άλλη ματιά, ήμουν αυτή που δεν έβλεπε μόνο τα ρούχα στις βιτρίνες του Yves Saint Laurent αλλά και το Λούβρο.
Διαλέγω άντρες που με αγαπάνε και μου το δείχνουν. Όταν βλέπω ότι έχουν κάποιες αμφιβολίες ή συναισθήματα μη αποδοχής, φεύγω με τα χίλια! Μου φαίνεται αδιανόητο ένας άντρας να μη με θέλει. Το μόνο ζητούμενο ήταν να τον θέλω εγώ. Το πάθος είναι η κινητήριος δύναμη στη σχέση, χωρίς αυτό σχέση δεν υφίσταται.»!
«Είχαμε σχέση με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, ήμουν ερωτευμένη, ήταν κι αυτός ερωτευμένος. Ήμουν 18 χρονών και ήμουν ερωτευμένη με αυτό το όνειρο. Εκείνος ήταν 40. Αν δεν είχαμε τόσο μεγάλη διαφορά, θα τον παντρευόμουν. Δεν μας έκανε η διαφορά να χωρίσουμε, ερωτεύτηκα τον άντρα μου και παντρεύτηκα. Είχαμε τσακωθεί ένα διάστηκα και τότε γνώρισα τον πρώτο μου άντρα. Έμαθε ότι παντρεύτηκα από τις εφημερίδες. Πώς να του το πω; Παίζαμε στο θέατρο του άντρα μου. Έλειπα γαμήλιο ταξίδι όταν το έμαθε, δεν ξέρω τι έκανε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έκανε 15 χρόνια να μου μιλήσει», είχε πει η Άννα Φόνσου για τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
«Δεν ήμουν ποτέ σταρ, είχε πει η Άννα Φόνσου. Δεν απέκτησα καμία συνήθεια των σταρ, όπως το να μοιράζω αυτόγραφα, ευτυχώς τώρα με τα κινητά μπορώ και φωτογραφιζόμαστε και είμαι χαρούμενη που γίνεται έτσι απλά. Όταν σβήνουν τα φώτα, γινόμαστε ίσοι. Θυμάμαι όταν έκανα παρέα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, βλέποντάς με αποστασιοποιημένη από τον ρόλο της ντίβας, μου έλεγε πως θα διώξω όλους της τους θαυμαστές. Στο Σπίτι του Ηθοποιού τρώμε όλοι μαζί και ο ενικός είναι κανόνας».
Σπούδασε στη δραματική σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. ούδασε χορό με τη Ραλλού Μάνου και τραγούδι με την Πόπη Πετριόλη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1956 με το θίασο της Κατερίνας και στον κινηματογράφο το 1957 στην ταινία Το παιδί του δρόμου. Το 1965, ίδρυσε το Προσκήνιο μαζί με τους Αλέξη Σολομό και Αιμίλιο Χουρμούζιο.
Στον κινηματογράφο έπαιξε σε δεκάδες ταινίες, σχεδόν αποκλειστικά πρωταγωνιστικούς ρόλους, τόσο σε δραματικές όσο και σε κωμωδίες μαζί με διάσημους κωμικούς όπως ο Θανάσης Βέγγος με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έκανε και μια σειρά ερωτικών ταινιών, κυρίως με σκηνοθέτη τον Όμηρο Ευστρατιάδη, που σήμερα θεωρούνται καλτ.
Στην τηλεόραση πήρε μέρος σε διάφορες σειρές (Οι δυο ορφανές, Ρακοσυλλέκτες κ.ά.) και σε θεατρικά στο Θέατρο της Δευτέρας. Πρωταγωνίστησε στη Λυρική Σκηνή στους Απάχηδες των Αθηνών, ενώ από το 2001 ανήκει στο δυναμικό του ΚΘΒΕ.
«Θαύμαζα τον Μπουνιουέλ, τον Γκοντάρ και προκειμένου να παίξω σε μια σαχλοκωμωδία επέλεξα να βλέπω τον εαυτό μου σε μια ερωτική διάθεση στο «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» με εκπληκτικούς συνεργάτες όπως ο Άρης Σταύρου. Εκπλήσσομαι που αυτές οι ταινίες συζητιούνται ακόμα, λες και έχουν μεγάλη αξία. Φυσικά και δεν με φλέρταραν γιατί ήμουν παντρεμένη, όταν έκανα αυτές τις ταινίες, και το ήξερε ο αντρικός πληθυσμός».
«Η ταινία που με έκανε διάσημη, το Αγοροκόριτσο, είχε γραφτεί για εκείνη. Αρνήθηκε και ο παραγωγός ζήταγε πρωταγωνίστρια και ο Μπάρκουλης του πρότεινε εμένα. Έπαιζα ένα μικρό ρολάκι σε ένα θέατρο, με είδε και με ζήτησε για δοκιμαστικό. Πήγα αμέσως είπαν όλοι ναι. Γυρίζω την ταινία και βγαίνει στις αίθουσες ταυτόχρονα με τη Μουσίτσα. Και το Αγοροκόριτσο τελικά έρχεται πρώτο στις εισπράξεις. Ε, και τότε αρχίζουν να γράφουν πως η Αλίκη έχει αρρωστήσει μαζί μου, ότι δεν ήθελε να με βλέπει, ότι ήμασταν ανταγωνίστριες. Τα διαβάζω εγώ αυτά και πηγαίνω σπίτι της να τη βρω. Μου ανοίγει η μητέρα της και νόμιζε πως ήμουν θαυμάστρια της. Της λέει: «Αλίκη, είναι εδώ ένα κορίτσι που λέει ότι έπαιξε στο Αγοροκόριτσο». Τρελαίνεται η Αλίκη και βγαίνει ροζ και φωτεινή και τα χάνω. Της λέω: «Ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να παίξω στο σινεμά». Αμέσως με αγκαλιάζει, μου λέει: «Τι όμορφο κοριτσάκι είσαι εσύ!» και καθίσαμε και χωρίς να το καταλάβω άρχισα να της λέω τη ζωή μου. Γίναμε φίλες από τότε.
Δεν θελήσαμε ποτέ να κάνουμε κάτι μαζί, δεν πήγα ποτέ στο σπίτι της στο Θεολόγο και μου έλεγε: «Μα τι πράγμα είσαι εσύ, ρε Άννα». Και ήταν εκεί και σε δύσκολες στιγμές μου. Όταν, για παράδειγμα, χώρισα τον δεύτερο μου άντρα με πέταξε στο δρόμο και ταυτόχρονα μου έκλεισε και το θέατρο που είχαμε, το Όρβο. Θυμάμαι, μου πέταξε μια βαλίτσα που είχε μόνο βρακιά, εσώρουχα. Ούτε καν τα ρούχα μου. Την παίρνω αμέσως τηλέφωνο. Της λέω «είμαι σε αδιέξοδο» και μου λέει να πάω σπίτι της. Αμέσως μου κλείνει να μείνω ένα μήνα στη Μεγάλη Βρετανία. Και μου είχε πει: «Αφού χώρισες άσχημα, πρέπει να φύγεις για λίγο. Θέλεις να πας Αυστραλία για κάποιες εμφανίσεις;» «Ναι», της λέω, «αλλά, πώς;». Και εκείνη βρίσκει τον επιχειρηματία εκεί και του λέει: «Σου έχω τη Φόνσου να έρθει να παίξει. Αλλά αν τη θέλεις, πρέπει να μας στείλεις προκαταβολή 1,5 εκατ.». Και πήγα εκεί και πέρασα πολύ καλά.»
«Θα κάνω τηλεόραση μετά από 20 χρόνια. Θα είναι η συνέχεια από τους “Ρακοσυλλέκτες” στην ΕΡΤ. Δεν έχω πάει ποτέ στην Ελένη Μενεγάκη. Φεύγει από την τηλεόραση και δεν θα έχω πάει στην εκπομπή της. Δεν με έχει καλέσει ποτέ. Δεν είχα ποτέ την εντύπωση ότι είναι χαζή, ήξερα ότι είναι έξυπνη και αυτό που κάνει τώρα είναι πολύ έξυπνη κίνηση. Είναι καλό να καθίσει λίγο καιρό, να ανανεωθεί…», είχε πει η Άννα Φόνσου για την Ελένη Μενεγάκη.
«Είχα είκοσι πέντε χρόνια μπουτίκ στο Κολωνάκι και έντυσα πολλές γυναίκες, είχε πει η Άννα Φόνσου. Όταν πήγα στη Γαλλία με τον άντρα μου πίστευε ότι θα θελήσω να γνωρίσω τη Σιμόν Σινιορέ, εγώ όμως ζήτησα να μου συστήσουν την Κόκο-Σανέλ. Επειδή η μητέρα μου ήταν μοδίστρα, οι κυρίες της αστικής κοινωνίας του Παγκρατίου όπου δούλευε, όταν τους περίσσευε κάποιο φουστάνι, έλεγαν δώσ’ το στην Αννούλα, τα μεταποιούσαμε και ήμασταν πάντα ωραία ντυμένες με την αδελφή μου. Η μόδα δεν είναι κάτι απλό, σου αυξάνει το αισθητικό κριτήριο».
Στις βουλευτικές εκλογές του 1996 και του 2000 η Άννα Φόνσου ήταν υποψήφια με το ΚΚΕ και στις βουλευτικές εκλογές του 2009 και του 2012 ήταν υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ στην Α’ Αθήνας.
«Έχασα μια ξαδέλφη μου πριν λίγες μέρες, την έλεγαν Άννα Φόνσου. Πήγαμε στην κηδεία και ήταν λίγα τα άτομα, λόγω του κοροναϊού. Μπαίνει ο παπάς έξαλλος και λέει “δεν ντρέπονται οι Έλληνες; Η Άννα Φόνσου πέθανε και δεν ήρθε κόσμος, ντροπή στους Έλληνες”.
Πάει ένας συγγενής μου και του λέει ότι είναι εδώ η Άννα Φόνσου, η ηθοποιός. Λέει “που είναι;”. Του λέω “εγώ είμαι” και μου απαντάει “γιατί είσαι τόσο νέα;”», είχε πει με χιούμορ η Άννα Φόνσου.