Η Αναστασία Μουτσάτσου γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου του 1961 και μεγάλωσε στα Βελανίδια του νομού Λακωνίας. Εκεί εντρύφησσε για πρώτη φορά στα παραδοσιακά τραγούδια έχοντας στο πλευρό της και τη συμβολή της μητέρας της.
Της: Έπη Τρίμη
Αργότερα όταν βρισκόταν σε ηλικία 15 ετών, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στον Πειραιά. Τελειώνοντας το σχολείο φοίτησε στο Ωδείο του Κώστα Κλάβα παίρνοντας μαθήματα κιθάρας και φωνητικής και κατ’ αυτόν τον τρόπο της δόθηκε το έναυσμα να ασχοληθεί με το τραγούδι δημιουργώντας ένα γκρουπ με τους φίλους της.Η επαγγελματική της πορεία ξεκίνησε το 1982 δίπλα στο πλευρό της Γλυκερίας. Από τότε έχει μια μακρά πορεία στον χώρο του τραγουδιού, με σημαντική δισκογραφική παρουσία και συνεργασίες με σημαντικούς δημιουργούς και ερμηνευτές.
Η ίδια πιστεύει πως δεν χρειάζεται να απολογείται για ό,τι κάνει και ούτε και να δίνει εξηγήσεις για όσα της αρέσουν. Της αρέσει πολύ το τσάι, το περπάτημα ενώ την εκνευρίζει η ανοησία. Αγωνιά για όσους αγαπά ενώ έρχεται να πεθάνει όρθια.
Η Αναστασία Μουτσάτσου μίλησε στο «Έλα, Χαμογέλα» για τα φτωχικά παιδικά της χρόνια, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, την επιθυμία της να αποτεφρωθεί όταν φύγει από τη ζωή και τα δύο σοβαρά τροχαία ατυχήματα που είχε με το αυτοκίνητό της.
“Δεν είχα σχεδιάσει να γίνω τραγουδίστρια. Το όνειρό μου ήταν να ξεκολλήσω από τη φτώχεια και τη μιζέρια και να καταφέρω να φτιάξω μια ζωή, όπου να ζω άνετα» εξομολογήθηκε η Αναστασία Μουτσάτου. Και πρόσθεσε: «Δεν έχω αυτολύπηση. Είναι πράγματα που με διαμόρφωσαν και αισθάνομαι τυχερή που τα βίωσα.
“Έχω πάθει δυο πολύ σοβαρά ατυχήματα και σώθηκα από θαύμα. Στο ένα ντελαπάρισα και δεν ξέρω πως βγήκα από εκεί. Με έβγαλαν κάποιοι περαστικοί.
Στο άλλο, ήμουν σε ένα αυτοκίνητο που έφυγε ξαφνικά από το δρόμο, και άρχισε να γυρνά γύρω γύρω. Πήρα τα χέρια μου από το τιμόνι και είπα «όχι πάλι» και μετά σταμάτησαν όλα”.