Η Αμαρυλλίς (Μαριλί Οικονόμου) είδε για πρώτη φορά το φως της ζωής στις 12 Νοεμβρίου 1981.Το χειμώνα του 1997 και σε ηλικία μόλις 16 χρονών, θα κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο ‘Γοργόνες και Μάγκες’ δίπλα στο Γιάννη Τάσσιο και την Έλενα Λιβανού.
Της: Έπη Τρίμη
Εκεί ο Στέλιος Ρόκκος θα προσέξει την ιδιαιτερότητα της φωνής και την pop παρουσία της, θα γνωριστούν, και το χειμώνα του 1998 θα συνεργαστούν στο ‘ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟ’ μαζί με το Νίκο Κουρκούλη και την Πέγκυ Ζήνα. Ακολουθούν συνεργασίες με τον Αντώνη Ρέμο, τον Γιάννη Πλούταρχο, την Πέγκυ Ζήνα, τον Πάνο Κιάμο, το Βαλάντη, την Αποστολία Ζώη.Οι πιο πρόσφατες επιτυχίες της σφραγίζονται από τη συνεργασία της με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τον Ηλία Φιλίππου με τα τραγούδια «Σε χρειάζομαι» και «Δεν υπάρχεις εσύ».
“Η Ιατρική ήταν η αγάπη μου, αλλά νιώθω ευλογημένη γιατί κάνω αυτό που αγαπάω.Ξεκίνησα το τραγούδι από τα 16 μου χρόνια, κατά τη διάρκεια σχολικών διακοπών. Άνοιγα το πρόγραμμα στο νυχτερινό μαγαζί οικογενειακού μας φίλου και 11 η ώρα το βράδυ ήμουν στο κρεβάτι για ύπνο. Ο πατέρας μου και ο αδελφός μου είναι μουσικοί και η μαμά μου τραγουδάει καλά. Επομένως στήριξαν την απόφασή μου, αν και στην αρχή ο πατέρας μου αιφνιδιάστηκε. Μάλιστα τον πρώτο χρόνο με συνόδευε ο ίδιος στη δουλειά και γυρίζαμε πάντα μαζί στο σπίτι.
Προσωπικά είχα την τύχη να συνεργαστώ από μικρή ηλικία με σπουδαίους καλλιτέχνες και αυτό ήταν σπουδαίο σχολείο. Σε όλα τα επαγγέλματα τα πράγματα δεν είναι αγγελικά πλασμένα. Δεν λειτουργεί κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς ανθρωποφαγίας στο τραγούδι. Το να ισορροπήσεις και να διαχειριστείς κάποιες καταστάσεις θέλει γενικότερη προσοχή. Από την άλλη, δεν αντιμετώπισα μεγάλες δυσκολίες, γιατί από θέμα χαρακτήρα ό,τι με στενοχωρεί το αφήνω πίσω”, έχει αναφέρει στο Πρώτο Θέμα.
“Είμαι χαμηλών τόνων και έχω φτιάξει τον δικό μου κόσμο. Περνάω πολλές ώρες με τους φίλους μου, που είναι κυρίως εκτός καλλιτεχνικού χώρου, και δεν σπαταλιέμαι σε ανούσιες δημοσιοσχετίστικες καταστάσεις. Αφιερώνω πολύ χρόνο στους δικούς μου ανθρώπους και αυτό μου κάνει καλό.Είμαστε μαζί 13 χρόνια, είναι συνειδητή επιλογή και των δύο να μένουμε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Βιώνουμε μια σχέση ζωής και έτσι σύντομα θα έρθει και το επόμενο βήμα. Ο γάμος είναι μέσα στα σχέδιά μας, αλλά δεν έχει προγραμματιστεί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου. Θα έρθει και η τελετή, όμως ουσιαστικά ζούμε ήδη σαν παντρεμένοι. Η αλήθεια είναι ότι πρόταση γάμου με την παραδοσιακή έννοια δεν έχει γίνει, αλλά ύστερα από τόσα χρόνια συμβίωσης και όταν κάνεις κοινά σχέδια με τον άλλο για το μέλλον, η πρόταση είναι αυτονόητη. θέλω την ευλογία της Εκκλησίας στον γάμο μου, πιστεύω πολύ στον Θεό. Έχω νιώσει τον Θεό κοντά μου σε δύσκολες καταστάσεις, προσεύχομαι πολύ και νιώθω τη δύναμή του πολλές φορές δίπλα μου”, συνεχίζει στο Πρώτο θέμα η Αμμαριλίδα.