Στα πλαίσια της παράστασης «Όταν ο Μενέλαος συνάντησε την Ελένη» είχε την ευκαιρία να γνωρίσω τον συμπαθέστατο, καλλιεργημένο και προσηνή Σωτήρη Σκάντζικα.
Της: Έπη Τρίμη
Αν και τον ήξερα, δεν είχα την ευκαιρία μέχρι σήμερα να έρθω σε επικοινωνία μαζί του. Με εντυπωσίασε η ευγένειά του, το χιούμορ του καθώς και το γεγονός πως είναι πραγματικός επαγγελματίας. Στα πλαίσια της κουβέντας μας αποκάλυψε πως έχει σπουδάσει και δημοσιογραφία κάτι που δεν είναι γνωστό ενώ ήταν απολύτως ειλικρινής ως προς τις απαντήσεις του. Θα ήθελα να του ευχηθώ πολλές επαγγελματικές επιτυχίες και βέβαια να συνεχίσει να αποτελεί παράδειγμα ήθους.
Σωτήρη υποδύεσαι τον ρόλο του Θεοκλύμενου στην παράσταση «Όταν ο Μενέλαος συνάντησε την Ελένη». Τι προκλήσεις για σένα έχει ο ρόλος και ποια σκηνή στις πρόβες χρειάστηκε να την πάτε ξανά και ξανά μέχρι να τελειοποιηθεί;
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, στο θέατρο αν και έχω συμμετάσχει περίπου σε 40 παραστάσεις, δεν έχω παίξει ποτέ σε μια καθαρόαιμη κωμωδία, πόσο μάλλον έμμετρη! Οπότε το απολαμβάνω όσο ποτέ, ειδικά για το γκροτέσκο του πράγματος, την υπερβολή, που ποτέ πριν δεν είχα την ελευθερία να δοκιμάσω! Όσο για τις επαναλήψεις στις σκηνές… εγώ είμαι «nerd’» στο θέατρο, «σπασικλάκι» κοινώς… άρα… όλες! Απλά δεν νομίζω ότι τελειοποιείται κάτι απουσία κοινού, που είναι ο τελικός κριτής. Εσύ μόνο προσπαθείς να είσαι όσο πιο «θωρακισμένος» γίνεται.
Μια παρωδία – κωμωδία της αρχαίας τραγωδίας δεν είναι επίφοβη όταν διασκευάζεται;
Το πρώτο πράγμα που ζητώ από τους ανθρώπους που με καλούν σε μια παράσταση είναι να διαβάσω το κείμενο. Έτσι λοιπόν κι εδώ. Όταν το διάβασα, είπα αμέσως το «ναι», γιατί ταιριάζει απολύτως και με την αισθητική μου αλλά και με την άποψή μου για το τι ακριβώς πρέπει να παρίσταται επί σκηνής. Βρίσκω την συγκεκριμένη διασκευή γεμάτη χιούμορ, σεβασμό και θεατρικότητα. Τουλάχιστον δεν πιστεύω ότι προσβάλει ούτε τον συγγραφέα και κυρίως ούτε τον θεατή.
Έχεις συνεργαστεί ξανά με κάποιον /α από τους συναδέλφους σου και με ποιον νιώθεις πιο άνετα;
Γνώριζα προσωπικά μόνο τον Δημήτρη Γιώτη, αλλά δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ! Τους άλλους ηθοποιούς δεν τους είχα συναντήσει ποτέ, τους είχα δει όμως στο θέατρο. Νιώθω άνετα σχεδόν με όλους, είναι υπέροχα πλάσματα. Πάντως για… σουβλάκια πάμε με τον Γιώτη και την απίστευτη γυναίκα Νταίζη Σεμπεκοπούλου!!!
Είχες δείξει το ταλέντο σου μέσα από τη σειρά «Εκείνες κι Εγώ» που υποδυόσουν τον Πετράκη. Πόσο σε βοήθησε στην ανέλιξή σου και στη μετέπειτα πορεία σου;
Με έκανε γνωστό σε ένα πολύ μεγάλο κοινό, μετά από χρόνια που μετρούσα ήδη στο θέατρο. Μετά όμως ήταν πάρα πολύ δύσκολο να μην μου προτείνουν συνέχεια παρεμφερείς ρόλους, πράγμα που με οδήγησε σε «βροχή» αρνητικών απαντήσεων. Με βοήθησε λοιπόν στην αναγνωρισιμότητα αλλά με δυσκόλεψε πάρα πολύ στην πορεία που εγώ επιμένω να ακολουθώ.
Σωτήρη εκείνη την περίοδο σε φλέρταραν περισσότερο τα κορίτσια;
Δεν ήταν ένας ρόλος που βοηθούσε σε αυτό… αλλά και δεν το χρειαζόμουν κιόλας. Αλίμονο αν περίμενα από την τηλεόραση να τονώσω την ερωτική μου ζωή. Το βρίσκω λίγο άρρωστο αυτό… Όπως λέει κι η Βλαχοπούλου σε μια ταινία ‘«το σουξέ μας τόχουμε» !!! (το είχαμε μάλλον, γέλια).
Ξέρω ότι έχεις τελειώσει σχολή δημοσιογραφίας και ήσουν συμμαθητής με τη Ναταλία Γερμανού. Γιατί δεν εξάσκησες το επάγγελμα εφόσον σε γοήτευε;
Εγώ την δημοσιογραφία την έκανα πιο πολύ για να συμπληρώσω τις γνώσεις μου… δεν είχα σκοπό να την εξασκήσω, αν και συμπαθητικά τα είχα πάει τότε. Είχα κι ένα κέρδος, το ότι έχω μια σχετική ευκολία στα γραπτά μου, πράγμα που με βοηθά να εκφράζομαι και μέσα από γραπτό, εκτός από προφορικό λόγο.
Πώς ήταν η Ναταλία ως φοιτήτρια; Περίμενες ότι θα έχει τόσο λαμπρή πορεία;
Η Ναταλία ήταν και είναι ένα εκπληκτικό πλάσμα! Χωρίς δήθεν, χωρίς ύφος, με τρομερή όρεξη για δουλειά, με υπέροχο χιούμορ και τεράστια καλοσύνη. Ήμουν σίγουρος για την καριέρα που θα έκανε, γιατί ότι κάνει τώρα, το ήθελε πολύ από τότε. Αυτό ακριβώς που ήθελε κάνει. Και για εμένα η Ναταλία είναι η καλύτερη δημοσιογράφος και παρουσιάστρια στο είδος της, μακράν από όλες τις άλλες κυρίες. Και ξέρεις τί την κάνει να ξεχωρίζει; Πέρα από τα ολόσωστα Ελληνικά της, η ΕΥΓΕΝΕΙΑ. Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ. Έτσι, με κεφαλαία. Πολλά είπα. Αρκούσε η λέξη «ΚΥΡΙΑ»!
Σωτήρη νοσταλγείς τα χρόνια της τηλεόρασης και τις οικονομικές απολαβές εκείνης της εποχής;
Σιγά τις απολαβές! Δεν ήταν λίγα τα χρήματα, αλλά δεν ήταν και πολλά. Για εμένα φυσικά. Δεν είμαι καλός σε αυτά. Σχεδόν δεν το διαπραγματευόμουν, ότι μου έλεγαν, έλεγα ναι… Λάθος φυσικά. Επίσης μετά από τόοοοοοοσο καιρό μετά που πληρωνόμαστε, έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουμε 3 δουλειές μαζί για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Όχι, δεν την νοσταλγώ. Θεωρώ ότι τώρα μπορώ να διαπραγματευτώ καλύτερα αυτό τουλάχιστον που πιστεύω ότι αξίζω…
Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου υπάρχει κάποια τηλεοπτική σειρά που θα ήθελες να συμμετέχεις ή απέχεις από επιλογή;
Απέχω γιατί δεν με ζήτησε κανείς από αυτούς που εγώ θέλω. Κοίτα, εμένα η τηλεόραση δεν μου πάει… δεν αισθάνομαι καλά… παρ’ όλα αυτά θα πήγαινα γονυπετής, ικετεύοντας, απειλώντας, παρακαλώντας και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, σε οποιαδήποτε σειρά του Καπουτζίδη! Τον θεωρώ το καλύτερο που μας έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια. Τον εκτιμώ, τον θαυμάζω, τον λατεύω!!! Μήπως τον ξέρετε; Να του πείτε μια καλή κουβέντα βρε… (γέλια).
Είδα ένα βιντεάκι που κάνεις κοιλιακούς με τον σκύλο σου. Αυτό είναι το καλύτερο παρεάκι;
Το σκυλί μου το λατρεύω, αλλά το καλύτερο παρεάκι είναι οι κολλητοί μου, όχι το σκυλί. Από τα ζώα ναι, παίρνω αγάπη, συντροφικότητα κλπ, από τους φίλους μου όμως, παίρνω το χαρτομάντηλο όταν κλαίω… είτε από λύπη, είτε όταν σκάμε στα γέλια.. .μέχρι δακρύων! Από τους λίγους και συγκεκριμένους φίλους…
Είσαι μέλος του ΣΕΗ. Πιστεύεις πως έκαναν καλό οι διαγραφές συναδέλφων προκειμένου να κοπεί η φόρα σε όσους έχουν απρεπή συμπεριφορά;
Δεν νομίζω ότι κόβεται καμιά φόρα σε άρρωστους ανθρώπους. Η διαγραφή ίσως διασφαλίζει την ψυχική ηρεμία των υπόλοιπων γιατί έτσι αποθαρρύνονται οι υπόλοιποι υποψήφιοι «τύραννοι». Επίσης δείχνει ότι το σωματείο μας είναι παρόν και μας προστατεύει.
Έχεις έρθει ποτέ σε δύσκολη θέση σε κάποια συνεργασία και αν «ναι» πώς το διαχειρίστηκες;
Δεν έχω έρθει ποτέ στο «αμήν» να το πω έτσι. Νομίζω ότι δείχνω από την αρχή τα όρια και δεν μου δημιουργήθηκε στην πορεία κάποιο θέμα. Φυσικά τσακωμοί υπήρχαν, αλλά πάνω στο υποκριτικό κομμάτι, στην δουλειά, όχι σε προσωπικό επίπεδο. Ήμουν και τυχερός, δούλεψα με εξαιρετικούς ανθρώπους.
Πώς αντιδράς όταν θαυμαστές και θαυμάστριες σε προσεγγίζουν; Υπήρξε ποτέ κάποιο ευτράπελο;
Α, εμένα μου αρέσει πάρα πολύ! Από την δουλειά μου με ξέρουν και εκφράζονται με όμορφα λόγια. Γιατί να με πειράξει; Ίσα ίσα τους ευγνωμονώ! Επίσης, ηθοποιός είμαι, εγώ επέλεξα την έκθεση, τι θα κάνω, το βαρύ πεπόνι;
Σωτήρη δεν απασχολείς τα life style μέσα με την προσωπική σου ζωή, αυτό δεν σε πάει πίσω επαγγελματικά;
Τις προάλλες συνάντησα έναν στυλίστα, ο οποίος σε μια μίνι συζήτηση που είχαμε μου είπε «τί θα έκαναν οι ηθοποιοί χωρίς στυλίστα». Αφού έμεινα εμβρόντητος με την ερώτηση, του απάντησα «την δουλειά τους καλύτερα..». Καταλαβαίνετε πού έχουμε φτάσει;… Να υπάρχει αυτή η απορία, να γνωρίζουμε ανθρώπους που αυτοχαρακτηρίζονται «ηθοποιοί» και από το μόνο που τους ξέρουμε είναι από πληρωμένες Ινσταγκραμικές πόζες με σακούλες από την μπουτίκ Σούλα…. Να επιλέγουν απ’ ότι μαθαίνω τα κανάλια ηθοποιούς, ή «περσόνες» για να στελεχώσουν μία παραγωγή, σύμφωνα με τους followers!!! Αν είναι δυνατόν!!! Και ποιο lifestyle μου λέτε; Τι αφορά και ποιόν στο αν ένας ηθοποιός ροχαλίζει ας πούμε; Ή αν πίνει την τάδε σαμπάνια στο κότερο του τάδε επιχειρηματία; Συγγνώμη παιδιά… στην Ελλάδα είμαστε.. Το Χόλυγουντ είναι μακριά και δεν είναι και όπως ήταν παλιά κι αυτό… Επίσης επιμένω.. Ηθοποιοί είμαστε. Το έργο που παίζουμε έχει σημασία. Τίποτε άλλο. Ούτε φρου φρου, ούτε αρώματα!
Έχεις απωθημένα ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης;
Απολύτως κανένα. Και ξέρεις γιατί είμαι έτσι απόλυτος; Γιατί ποτέ, από μικρός, εγώ δεν ήθελα πολλά… δεν μου έχει λείψει απολύτως τίποτα, δεν ζήλεψα ποτέ τίποτα και επίσης δεν είμαι ο τύπος που θα λιμπιστεί ακριβά αμάξια και σπίτια. Επίσης ουδέποτε με αδίκησε στο θέατρο κάποιος, ούτε συνωμότησε να μου φάει τον ρόλο, ούτε τίποτα. Και να σας πω και κάτι; Έχω καταλήξει ότι η χειρότερη κατηγορία ανθρώπων που έχω συναντήσει στη ζωή μου, είναι «οι αδικημένοι»! Σε όλα τα επαγγέλματα, όχι μόνο στο θέατρο.. αυτοί που πιστεύουν ότι κάποιος άλλος ευθύνεται που δεν έχουν φτάσει «ψηλά» όπως άξιζαν… όχι μανούλα μου, εσύ δεν τα κατάφερες, κανείς άλλος δεν φταίει! Και στο λέω εγώ που ούτε «ψηλά» είμαι και η καριέρα μου δεν λες ότι είναι και απογειωμένη….
Τι σε τρομάζει στη σύγχρονη πραγματικότητα;
Με τρομάζει πολύ η αγένεια, που γιγαντώνεται, ο αμοραλισμός, ο ωχαδερφισμός. Η αμάθεια, η ημιμάθεια, η λατρεία για κενή δημοσιότητα, ο μιμητισμός, ο γείτονάς μου που κάνει θόρυβο τις ώρες κοινής ησυχίας, που παρκάρει στις ράμπες των ΑΜΕΑ, που παρκάρει 3 αμάξια στον κήπο ή μπροστά στην είσοδο του σπιτιού… και λίγα είπα…
Υπάρχει κάποια συνεργασία στα σκαριά για τον χειμώνα;
Δεν έχω ιδέα. Το μόνο που με απασχολεί τώρα είναι να πάει καλά η παράσταση που ετοιμάζουμε, γιατί περνώ υπέροχα και θέλω αυτό να κάνει και τους θεατές ευτυχείς!
Σωτήρη πώς θα ήθελες να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;
Να πάμε μπροστά στον καθρέφτη, να κοιτάξουμε σε βάθος το είδωλό μας και να ρωτήσουμε «Ποιος είσαι; Και τι θέλεις ακριβώς»;