Η Νίκη Παλληκαράκη έχει πρωταγωνιστήσει σε διάφορες σειρές, ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, όντας ιδιαιτέρως αγαπητή τόσο στους συναδέλφους της όσο και στο κοινό που την ακολουθεί πιστά σε κάθε της δουλειά.
Της: Έπη Τρίμη
Στα πλαίσια της μουσικής -θεατρικής παράστασης «Μικρασία» που είναι βασισμένη σε αφηγήσεις, τραγούδια και μνήμες μιας εποχής κι ενός τόπου που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία κάναμε μια σύντομη κουβέντα την οποία ελπίζω να βρείτε και εσείς ενδιαφέρουσα.
Νίκη μέσα στις καρδιές των επιζώντων η Μικρασία έγινε σύμβολο και μύθος του πλούτου και της αντοχής ετούτου του λαού που πάντα θα αγκαλιάζει ανατολή και δύση. Στην εν λόγω παράσταση ποιος θα είναι ο ρόλος σου και τι δυσκολίες αντιμετώπισες;
Νομίζω πως μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν το θέμα της Μικρασίας αφορά όλους μας και μας αγγίζει βαθιά. Στην παράστασή μας καλούμαι να ερμηνεύσω προσωπικές μαρτυρίες, τις οποίες προσπαθώ με μεγάλη συγκίνηση και σεβασμό να προσεγγίσω, ακριβώς γιατί πρόκειται για την προσωπική αλήθεια πραγματικών ανθρώπων κι όχι μυθοπλασία.
Τα 100 χρόνια από τον ξεριζωμό εκατομμυρίων Ελλήνων από τις χαμένες πατρίδες, συνεχίζουν και δημιουργούν πόνο και νοσταλγία. Εσύ τι συναισθήματα νιώθεις επί σκηνής;
Ο ξεριζωμός αυτός είναι μια από τις πιο οδυνηρές και σκληρές «σελίδες» της ιστορίας μας και το θεωρώ μεγάλη τύχη να είμαι μέρος αυτής της δουλειάς.
Νίκη ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο ξεριζωμός γυναικών με τα παιδιά τους προκαλεί πόνο και οργή. Αν είχες τη δύναμη να ακουστεί η φωνή σου τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις;
Πάντα και για πάντα ο πόλεμος όπου και όποτε θα μου προκαλεί φρίκη. Πάντα με την ειρήνη και την ανθρώπινη ζωή !
Ξέρω πως πρόσφατα έχασες τη μαμά σου. Τι σκέφτεσαι όταν κλείνεις τα μάτια και την φέρνεις στη μνήμη σου; Πρόλαβες να της πεις όσα ήθελες και ένιωθες;
Δυστυχώς οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια με το σώμα της αλλά στο τέλος και με τη μνήμη της με έφεραν πολύ κοντά της κι έτσι να κλείσει ο κύκλος της σχέσης μας, να ολοκληρωθεί αλλάζοντας τους ρόλους μας. Να γίνω εγώ η μάνα της και να την φροντίζω όπως ακριβώς έκανε κι εκείνη. Μπορεί να είναι σκληρό αλλά εμπεριέχει τρυφεράδα και ολοκλήρωση αυτή η ανατροπή.
Νίκη συμμετέχεις στη «Γη της Ελιάς» όπου υποδύεσαι τη μεγαλοαστή ποινικολόγο Φάνη Αναστασίου. Πώς προλαβαίνεις θέατρο και τηλεόραση;
Προλαβαίνω και ομολογώ με πίεση, κούραση αλλά και χαρά πολλή.
Έχεις κάτι κοινό στον χαρακτήρα σου με την Φανή Αναστασίου;
Νομίζω πως όχι, γιατί οι συνθήκες της ζωής μας είναι εντελώς διαφορετικές.
Ίσως μόνο ότι παίρνει πολύ σοβαρά τις επιλογές της και τις υπερασπίζεται απολύτως.
Ποιες συνεργασίες θυμάσαι με νοσταλγία και αγάπη και σε ποια πήρες την τσάντα σου και έριξες «μαύρη πέτρα» πίσω σου;
Όπως σε κάθε δουλειά έτσι και στη δική μας με κάποιους ανθρώπους μπορείς να εμπνευστείς και να είσαι πιο δημιουργικός, να περνάς καλά και με άλλους όχι. Κι έχεις κάθε δικαίωμα να θέσεις τα όριά σου και να διατηρείς πάντα την επιλογή να ξαναδουλέψεις ή όχι.
Σε ποιον άνθρωπο θα ήθελες να πεις ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτό που είσαι σήμερα ως ηθοποιός και άνθρωπος;
Όλοι μας έχουμε κάποιες συναντήσεις στη ζωή μας που μας έχουν ορίσει, έτσι κι’ εγώ .
Είναι τα φυλαχτά μου κι ό,τι πολυτιμότερο έχω. Γι’ αυτό και δεν λέγονται, δεν διαφημίζονται…
Υπήρξε ποτέ κάποιος θαυμαστής που να σου έκανε ένα κομπλιμέντο που να σε συγκίνησε και να το θυμάσαι μέχρι σήμερα;
Πάντα θα με συγκινεί ο καλός λόγος, η ευγένεια κι η αγάπη του κόσμου αλλά παραμένω ιδιαίτερα ευαίσθητη σε κάθε νέο παιδί που θα μου εξομολογηθεί πως εμπνεύστηκε να τολμήσει και να ακολουθήσει το δρόμο της τέχνης ίσως εγκαταλείποντας κάτι άλλο.
Ποια είναι τα μυστικά της αριστοκρατικής και φίνας ομορφιάς σου;
Αν απαντήσω φοβάμαι πως θα φανώ ολίγον ψώνιο στα μάτια μου. Πάντως σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και το κομπλιμέντο σου!!!
Πώς σου αρέσει να περνάς την καθημερινότητά σου και ποια είναι τα αντίβαρά σου;
Αυτή την περίοδο υπερτερεί η δουλειά και η προετοιμασία μου γι’ αυτήν αλλά έχω ανάγκη να διατηρώ την καθημερινή μου επαφή με τους πιο πολύτιμους ανθρώπους της ζωής μου.
Τι έχεις να πεις για όλον αυτόν τον κανιβαλισμό και τη βία στους καλλιτεχνικούς κόλπους καθώς και στην καθημερινότητα όλων μας;
Μετά απ’ όλα όσα μας έχουν συμβεί παγκοσμίως, στις ζωές όλων μας τα τελευταία χρόνια, δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη ούτε η ανθρωποφαγία ούτε ο κανιβαλισμός.
Ξέρεις ο βίος και η βία είναι λέξεις ομόρριζες..και μετά το φόβο του θανάτου που ορθώθηκε μπροστά μας κυριαρχούν τα ένστικτα μίσους και αλληλοεξόντωσης …
Πώς θα περάσεις το καλοκαίρι;
Με την περιοδεία της παράστασης μας «ΜΙΚΡΑΣΙΑ» σε όλη την Ελλάδα. Ανυπομονώ να συναντηθούμε με τον κόσμο, με αυτό το κείμενο ! Κι ίσως κάποιες μέρες μπροστά στη θάλασσα, την μεγάλη μου αγάπη.
Μια ευχή για τους αναγνώστες μας;
Καλό καλοκαίρι με υγεία, ηρεμία, ξεκούραση και πολύ θέατρο γιατί όπως φάνηκε έλειψε στον κόσμο πολύ.