Η εξαιρετικά ταλαντούχα και αγαπητή Μαρία Φιλίππου έχει μπει στα σπίτια όλων μας. Με πληθωρικές ερμηνείες και ρόλους που έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη μας δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τη γνωρίζει και να μην την αγαπά.
Της: Έπη Τρίμη
Είναι σεμνή, απίστευτα ευγενής και γεμάτη καλοσύνη δίνοντας την εντύπωση μιας γυναίκας μιας άλλης εποχής που οι αρχές και οι αξίες έπαιζαν σπουδαίο ρόλο.
Λόγω της συμμετοχής της στην κωμωδία «Συννυφάδες» μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην οποία αναφερόμαστε τόσο στον ρόλο της όσο και σε προσωπικές ερωτήσεις.
Μαρία αυτήν την περίοδο συμμετέχεις στην κωμωδία «Συννυφάδες» μαζί με μια πλειάδα ταλαντούχων ηθοποιών. Θα ήθελες να μας πεις ποιος είναι ο ρόλος σου και τι δυσκολίες αντιμετώπισες;
Μια ωραία συνεργασία με αγαπημένους συν-αδελφούς είναι ευλογία. Ο ρόλος μου είναι μια από τις δύο συννυφάδες, κορίτσια που μεγάλωσαν στο ορφανοτροφείο κι ο παπάς της ενορίας τις πάντρεψε μ ένα ρεμάλι. Πρόκειται για μια φαρσοκωμωδία του Στέλιου Παπαδόπουλου με άφθονο γέλιο. Η «δυσκολία» είναι πάντα η ίδια, πώς οι λέξεις που βρίσκονται σ ένα χαρτί θα γίνουν ζωή και αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες.
Με ποιον από τους συναδέλφους σου στην παράσταση νιώθεις περισσότερο άνετα και με ποιον χαίρεσαι που γνωρίστηκες και συνεργάζεσαι;
Να πω την αλήθεια με όλους νιώθω άνετα. Με τον Γιάννη και τον Σπύρο είχαμε ξανασυνεργαστεί και η χαρά μου που ξαναβρισκόμαστε είναι μεγάλη. Την Εύη, τον Γιώργο και τον Αντώνη τους
λατρεύω, δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Είμαστε ένα υπέροχο παρεάκι.
Τι έχει να περιμένει ο θεατής ερχόμενος να σας δει και γιατί η παράστασή σας αξίζει να ξεχωρίσει φέτος το καλοκαίρι;
Στις μέρες μας, που ο κόσμος έχει τόση πολλή ανάγκη να αποφορτιστεί στη δική μας παράσταση θα γελάσει με την καρδιά του.
Έχεις κάνει φιλίες ζωής μέσα από τη δουλειά σου και τι είναι αυτό που σε κερδίζει σε έναν άνθρωπο;
Μια φιλία θέλει δουλειά και φροντίδα. Αγαπώ πολύ τους φίλους μου. Τώρα τι με κερδίζει…δεν ξέρω. Η ειλικρίνεια, ο κοινός κώδικας, η στάση του απέναντι στα πράγματα νομίζω.
Μαρία σε αγάπησε ο κόσμος πάρα πολύ εξαιτίας του ταλέντου σου αλλά και του ήθους σου. Μπήκες σε όλα τα ελληνικά σπίτια μέσα από πολλά σήριαλ. Ποια σειρά αγάπησες περισσότερο και όταν τη βλέπεις σε επανάληψη νιώθεις χαρά ή και συγκίνηση;
Σ ευχαριστώ πολύ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω, είναι σαν να με ρωτάς πιο παιδί μου αγαπάω πιο πολύ. Απ’ όλες κάτι κέρδισα. Συγκινούμε με αυτές που φίλοι και συνεργάτες δεν είναι πια μαζί μας. Αυτό με πονάει πολύ.
Πρόσφατα στη σελίδα σου στο Facebook είδα μια αγκαλιά με τον Άγγελο Παπαδημητρίου από τους Στάβλους της Εριέτας Ζαΐμη. Τι σημαίνει για σένα ο Άγγελος και τι θυμάσαι από τον Νίκο Σεργιανόπουλο;
Στους «Στάβλους της Εριέτας Ζαΐμη» γίναμε όλοι μια αγαπησιάρικη οικογένεια. Τον Άγγελο τον Θαυμάζω για το έργο του, εικαστικός σπουδαίος, ο ξεχωριστός τρόπος που τραγουδάει και κρατάει ρυθμό με τα χέρια και τα δάκτυλά του, ό,τι ερμηνεύει είναι μοναδικό. Τον λατρεύω για την ψυχή και το χιούμορ του. Από τον Νίκο θυμάμαι τις κουβέντες μας, τα γέλια μας, την κορμοστασιά του. Συχνά του φώναζα «Σεργιανόπουλε….είσαι γόης κι εκείνος γέλαγε» .Όμως λείπουν κι άλλοι απ’ τους Στάβλους. Η Βέτα Μπετίνη, η Τζέσυ Παπουτσή, κι ο σκηνογράφος μας Βαγγέλης Γιαννακός. Όλοι πολυαγαπημένοι. Να είναι καλά εκεί που είναι…
Γιατί πιστεύεις πως η εμφάνιση σύμφωνα με τα πρότυπα του life style πρέπει να καταρρεύσει και επιτέλους αυθεντικοί καθημερινοί άνθρωποι όπως είμαστε όλοι εμείς να έχουμε χώρο στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στα περιοδικά κλπ;
Θεωρώ ότι υπάρχει χώρος για όλους. Αυτοί που αγαπούν το life style ας το ακολουθήσουν κι αυτοί που δεν τους αφορά ας πορευθούν αλλιώς. Δεν ένιωσα αποκλεισμένη ποτέ. Άλλα πράγματα με αφορούν, η καλλιέργεια, η αισθητική, θα τολμήσω να πω η … μόρφωση.
Ως μητέρα τι νιώθεις για τον θάνατο των 3 παιδιών από την Πάτρα; Αν συναντιόσουν με τη Ρούλα Πισπιρίγκου ποια θα ήταν η πρώτη ερώτηση που θα της έκανες;
«Άλαλα τα Χείλη των Ασεβών».
Ξέρω ότι σου λείπει πολύ ο πατέρας σου, τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια μαζί του;
Και οι δύο γονείς μου μου λείπουν πολύ. Στο σπίτι μας υπήρχε αγάπη, έγνοια και η καθημερινότητα κατάφερναν να φαίνεται σπουδαία. Τα απλά έχουν σημασία τα αλλά αν είναι να έρθουν θα έρθουν. Την κάθε μέρα μπορείς να βρεις τρόπους να την ομορφαίνεις. Αυτά μας έμαθαν και γι’ αυτά τους μνημονεύουμε κάθε μέρα.
Τι τύπος είσαι ως μητέρα; Ανακαλύπτεις ότι μοιάζεις της δικής σου;
Τυπική Ελληνίδα μάνα. Να προσέχεις…. ζακέτα να πάρεις…,έφαγες…τι έφαγες…και τέτοια. Όμως επί της ουσίας υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη. Δεν είμαι καταπιεστική γιατί δεν επιμένω. Εγώ το λέω γιατί νιώθω ότι πρέπει να το πω από κει και πέρα κάνε και συ ότι καταλαβαίνεις. Ακριβώς όπως έκανε κι η μάνα μου.
Τι αγαπάς στη Μαρία και τι σε ενοχλεί πάνω της;
Αγαπώ την ειλικρίνειά της και η ειλικρίνειά της με ενοχλεί.
Στο Facebook έγραψες ότι ο παππούς σου ο Διονύσης είχε ένα εστιατόριο στη Λευκωσία κάποτε στην αρχή της οδού Λήδρας, εκεί μια μέρα πήγε η Γεωργία Βασιλειάδου και τον ρώτησε «Οι μελιτζάνες σου είναι καλές ή σαν τα μούτρα μου», κι ο παππούς σου της είπε «Οι μελιτζάνες μου κυρία μου είναι οι καλύτερες …ακριβώς σαν την ομορφιά σας». Αυτή η γυναίκα όπως και άλλες ηθοποιοί του παλιού ελληνικού κινηματογράφου είχαν μια απίστευτη γοητεία. Αν υπήρχε μια χρονομηχανή που να γύριζε τον χρόνο πίσω θα ήθελες να ήσουν μια ηθοποιός αυτών των ταινιών;
Ήταν μια άλλη εποχή. Θαυμάζω την αμεσότητα και τη λατρεία που είχαν γι’ αυτό που έκαναν γιατί αυτό φαίνεται.
Κάποιες ερμηνείες ήταν και θα είναι για πάντα μαθήματα υποκριτικής. Θα ήθελα να υπήρχε μια χρονομηχανή που να γύριζε τον χρόνο πίσω αλλά προσπαθώ να κάνω πάντα το καλύτερο σε ότι μου ανατίθεται κάθε φορά καταθέτοντας την ψυχή μου.
Πέραν της θεατρικής παράστασης «Συννυφάδες» είναι κάτι άλλο στα σκαριά;
Ναι, αλλά ακόμη δεν νομίζω πως μπορώ να το ανακοινώσω.
Πώς θα επιθυμούσες να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;
Να έχουμε δύναμη και κουράγιο. Υγεία και να προσπαθήσουμε αυτές τις περίεργες εποχές που ζούμε να βρούμε αυτό που θα μας κάνει να είμαστε χαρούμενοι και δημιουργικοί. Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
