Η ηθοποιός Μαίρη Ραζή δεν θέλει συστάσεις καθώς έχει παίξει σε πολλά σήριαλ και έχει μπει στα σπίτια όλων των Ελλήνων.
Της: Έπη Τρίμη
Πρόκειται για μια ταλαντούχα γυναίκα που είναι και η ιδρύτρια του θεάτρου Πρόβα την οποία διευθύνει με τον σύζυγό της και την κόρη της ανεβάζοντας τις δικές τους παραστάσεις. Τόσο η ίδια όσο και η αδελφική της φίλη Κάρμεν Ρουγγέρη αποδεικνύουν καθημερινά πως οι καλύτερες συνεργασίες είναι μεταξύ της οικογένειας ενώ όταν είσαι ζεστός και προσηνής άνθρωπος σε αγαπούν άπαντες είτε πρόκειται για θαυμαστές, είτε για συναδέλφους ή δημοσιογράφους. Η Μαίρη κάθε φορά που κάνουμε μια συνέντευξη είτε είναι για ένα έντυπο ή την τηλεόραση έχει πολλά ενδιαφέροντα να πει τα οποία τα λέει ακριβώς όπως τα νιώθει χωρίς να τα φιλτράρει. Ελπίζουμε και εσείς να βρείτε την κουβέντα μας ενδιαφέρουσα.
Μαίρη μίλησέ μας για «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» που φέρει την υπογραφή του Ιάκωβου Καμπανέλλη και ανεβαίνει στο θέατρο «Πρόβα». Γιατί επιλέξατε το εν λόγω έργο και τι πρέπει να περιμένει ο θεατής;
Για παρά πολλούς λόγους επιλέξαμε το συγκεκριμένο έργο. Το θέατρο «Πρόβα» έχει στο ενεργητικό του μακροχρόνια πορεία παρουσίασης ελληνικών θεατρικών έργων. Φέτος στρέφουμε και πάλι την προσοχή μας στη νεοελληνική δραματουργία και συγκεκριμένα σε ένα από τα πιο σημαντικά έργα της Ελληνικής μεταπολιτευτικής περιόδου. Πρόκειται για τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού που φέρει την υπογραφή του Πατριάρχη του ελληνικού θεάτρου Ιάκωβου Καμπανέλλη. Θέλουμε, καταρχάς να τιμήσουμε τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, συμμετέχοντας με αυτόν τον τρόπο στον εορτασμό του έτους Καμπανέλλη, 100 χρόνια από τη γέννησή του. Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού είναι ένα από τα σημαντικότερα και από τα πλέον διακεκριμένα έργα της Νεοελληνικής δραματουργίας. Το έργο παραμένει επίκαιρο, 43 χρόνια μετά τη γραφή του. Tο θέμα του είναι υπερτοπικό, υπέρ χρονικό, δηλαδή κλασικό. Διαπραγματεύεται την ακόρεστη και θηριώδη δίψα του ανθρώπου για εξουσία ,δύναμη, πλούτο έλεγχο και εκμετάλλευση. Τα τέσσερα πόδια ενός τραπεζιού δεν μπορούν να σταθούν όρθια αυτόνομα χωρίς το καπάκι του τραπεζιού γιατί θα πέσουν.
Με αφορμή τη διαμάχη για την κληρονομιά μιας μεγάλης βιομηχανικής επιχείρησης η οικογένεια που αποτελείται από επτά αδέρφια συντηρεί με κάθε τρόπο τον ημιθανή πατέρα τους στη ζωή γιατί χωρίς αυτόν θα πέσουν. Είναι η τάβλα του τραπεζιού. Με χιούμορ που καίει και με εσωτερική διάθεση μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις, ανελέητους καβγάδες, ραδιουργίες που γίνονται συνέχεια ανάμεσα στα επτά αδέρφια στο τέλος αποφασίζουν να συμφιλιωθούν για να συνεχίζουν να έχουν ακόμα τον μπαμπά τους.
Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου το συγκεκριμένο έργο πραγματεύεται την ακόρεστη και θηριώδη δίψα του ανθρώπου για εξουσία, δύναμη, πλούτο, έλεγχο και εκμετάλλευση κάτι άκρως επίκαιρο. Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να μετατρέπεται σε τέρας αντί να ημερεύει;
Δυστυχώς, γιατί είναι πιο εύκολο να γίνεσαι τέρας, πιο εύκολα θυμώνουμε, βρίζουμε ο ένας τον άλλον, ζηλεύουμε, σκοτώνουμε, τρωγόμαστε , κυριολεκτικά μεταξύ μας. Οι άνθρωποι είμαστε άπληστοι και ανικανοποίητοι. Ακόμα και ο Αδάμ με την Εύα που είχαν όλο τον παράδεισο επιθυμούσαν τον απαγορευμένο καρπό. Ο άνθρωπος θέλει πάντα το κάτι παραπάνω και στην προσπάθεια του να το αποκτήσει φέρεται χωρίς ηθική και αρχές. Όλα όμως μπορούν να ελεγχθούν, αν καλλιεργούμε τα ζωώδη ένστικτα με διάβασμα ,ποίηση και θέατρο. Ο πολιτισμός εν γένει βοηθά στην εξημέρωση του ανθρώπου.
Είδαμε να συμβαίνουν έκτροπα στον καλλιτεχνικό χώρο και να βρίσκονται στην φυλακή ο Λιγνάδης και ο Φιλιππίδης ενώ βγαίνουν στην επιφάνεια συνεχώς κακοποιητικές συμπεριφορές. Θέατρο σημαίνει φως και ημέρευση της ψυχής. Πώς είναι δυνατόν να κάνεις κατάθεση ψυχής επί σκηνής και να έχεις ανάλογες συμπεριφορές;
Είναι δυνατόν να κάνεις κατάθεση ψυχής ως καλλιτέχνης και από την άλλη σαν προσωπικότητα να έχεις ανασφάλειες, αδυναμίες και να θέλεις να επιβεβαιώνεσαι χρησιμοποιώντας τη δυνατότητα που σου δίνει η αναγνωρισιμότητα σου ή τα λεφτά σου ή τα πολυτελή ρούχα σου τα ακριβά αυτοκίνητα σου. Η σχέση δεν είναι αγοροπωλησία, ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο για να το αγοράσεις .Δεν είναι πράγμα, χωρίς την υλική δύναμη σου ή χωρίς το άλλοθι της διασημότητας σου. Είσαι ένα τίποτα ,το οποίο ψάχνει να εξαγοράσει με κάθε χυδαίο τρόπο την ψυχή και την ανάγκη ενός άλλου ανθρώπου. Ευτυχώς που το θέατρο άνοιξε το δρόμο των καταγγελιών και για τους υπόλοιπους χώρους. Δυστυχώς ,τέτοιες συμπεριφορές υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Ο δυνατός να θέλει να υπερτερεί του αδυνάτου με κάθε αδιανόητο άρρωστο τρόπο. Είναι πολύ λυπηρό όταν συμβαίνει στο δικό μας χώρο που προσπαθούμε να κρατάμε το φάρο του πολιτισμού αναμμένο και τέτοιες συμπεριφορές μόνο σκοτάδι έχουν μέσα τους και μπορούν να επιφέρουν. Είμαι χαρούμενη με το κίνημα του # me too που φαίνεται ότι έδωσε φωνή στα θύματα και ίσως έχει τη δύναμη να αποτρέψει μελλοντικές ανάλογες αισχρές συμπεριφορές.
Είσαι υπέρ της οριστικής διαγραφής από το ΣΕΗ των Πέτρου Φιλιππίδη, Παύλου Χαϊκάλη, και Γιώργου Κιμούλη;
Από τη στιγμή που οι υποθέσεις έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης , θεωρώ ότι οι πράξεις έχουν και συνέπειες. Θεωρώ ότι είναι ένα μέτρο δίκαιο προκειμένω να μην αισθανθεί ποτέ κανείς ηθοποιός καμία κακοποιητική συμπεριφορά.
Εσύ και η Κάρμεν Ρουγγέρη έχετε αποδείξει πως οι ωραιότερες συνεργασίες είναι με την αρωγή της οικογένειας. Ξέρω ότι είσαστε αγαπημένες φίλες. Θα θέλατε να συμμετάσχετε οικογενειακώς σε κάποιο σήριαλ;
Ναι, είμαστε πολύ φίλες με την Κάρμεν από τα πρώτα βήματά μας στο θέατρο, πριν παντρευτεί τον Κουλουμπή. Όταν μας δίνεται η ευκαιρία κάνουμε υπέροχες συνεργασίες. Ο καλλιτεχνικός κώδικας επικοινωνίας μας είναι εξαιρετικός, ταιριάζουμε πάρα πολύ. Μακάρι να μπορούσαμε να συμμετάσχουμε οικογενειακώς σε οποιοδήποτε σήριαλ η θεατρική παράσταση. Λατρεύω την κόρη της, τη Χριστίνα την αγαπώ σαν παιδί μου και η Κάρμεν αγαπάει και εκτιμάει πολύ το Σωτήρη. Με την Κοραλία έχουν δουλέψει σε πολλά έργα. Εκείνη την αγαπάει σαν να ήταν παιδί της.
Ως μητέρα αν είχες μπροστά σου τη Ρούλα Πισπιρίγκου τι θα της έλεγες;
Ως μητέρα αν είχα μπροστά μου αυτήν την ελεεινή Ρούλα ,θα ήθελα να της χώσω πατσαβούρα στη μούρη. Έχω χάσει τον ύπνο μου, παρακολουθώ κάθε μέρα τις εξελίξεις γύρω από αυτήν την υπόθεση. Νομίζω ότι είναι ένα τέρας ,ένα κτήνος, υποφέρω που ζει ακόμα, υποφέρω που παρά τις πράξεις της υπάρχουν γυναίκες ,που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, υιοθετούν, κάνουν εξωσωματικές και αυτή απέκτησε με ευκολία τρία για να τα σκοτώνει το ένα πίσω από το άλλο. Ελεεινή και αυτή και όλη η οικογένειά της .Και πιστεύω ότι είναι μία μικρή εταιρεία κακοποιών μαζί με τον άντρα της, το Μάνο. Πις, στα τουρκικά θα πει βρώμα. Πισπιριγκου ,δηλαδή, βρώμικο σπυρί, το επώνυμό της δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο!
Είχες παίξει την κόρη της αείμνηστης Βλαχοπούλου στην ταινία «Χαρτοπαίχτρα». Τι θυμάσαι από αυτήν τη συνεργασία και τι άνθρωπος ήταν η Ρένα;
Ναι έχω παίξει τη «χαρτοπαίχτρα» του Ψαθά στο δημοτικό θέατρο του Πειραιά. Έχω παίξει και σε μία ταινία με την Βλαχοπούλου ,« Ρένα ,να η ευκαιρία» όπου έλεγα εκείνο το περίφημα «σκάω», η ατάκα που με κυνηγάει μέχρι τώρα. Η Ρένα ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος, χαρούμενη γυναίκα, ταλαντούχα ,ακομπλεξάριστη με ένα πηγαίο ταλέντο, τραγούδαγε, χόρευε ,έπαιζε. Παρακολουθούσα από τις κουίντες, ήταν το πρότυπο μου. Επειδή τη μελετούσα, υπάρχουν κριτικές, εκείνης της εποχής, όταν έπαιζα στην επιθεώρηση, που με σύγκριναν με την Ρένα τη Βλαχοπούλου . Η Ρένα ήταν έξω καρδιά, με κοφτερό μυαλό, έξυπνη, ήξερε τι της γινότανε. Ήταν κομψή, όμορφη, λεπτή, γλυκός άνθρωπος ,δεν έβριζε ποτέ. Μίλαγε πολύ ευγενικά σε όλους τους συνεργάτες της . Ήταν σίγουρη για τον εαυτό της και χορτασμένος άνθρωπος.
Τον Σεπτέμβριο του 1955 πραγματοποιήθηκε μια από τις χειρότερες επιθέσεις των Τούρκων προς τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Οι Έλληνες της Πόλης μέσα σε λίγες ώρες έχασαν τις περιουσίες, έγιναν 200 βιασμοί και 16 ψυχές έχασαν τη ζωή τους. Στη συνέχεια το 1964 η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε να απελάσει τους Έλληνες υπηκόους που ζούσαν στην Τουρκία και είχαν δικαίωμα παραμονής χωρίς βίζα με αποτέλεσμα να γίνουν μαζικές μεταναστεύσεις. Σε όλες τις περιπτώσεις, τα εθνοτικού και εθνικιστικού χαρακτήρα ζητήματα, αποτελούν τον πυρήνα των προβλημάτων. Εσύ βλέπεις κάτι κοινό με Κύπρο και τον πόλεμο της Ουκρανίας;
Υπάρχει ένα καταπληκτικό βιβλίο του Βρυώνη που μιλάει για τα Σεπτεμβριανά του 1955 είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει για εκείνη την περίοδο. Το 1964, όταν η Τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε να απελάσει τους Έλληνες υπηκόους, θυμάμαι τον πατέρα μου που ήρθαν τον πήρανε Τούρκοι, ντυμένοι πολιτικά, και μετά από κάποιες ώρες ,γύρισε σπίτι με πρησμένο το μάγουλο του και μελανιασμένο. Όταν τον ρωτήσαμε: Μπαμπά τι έχεις; Μας είπε πονάει το δόντι μου, πρήστηκε. Εγώ βλέπω ότι το κοινό που υπάρχει στις μαζικές αναγκαστικές μεταναστεύσεις είναι ότι στα καλά καθούμενα ,σε διώχνουν από τον τόπο που γεννήθηκες ,σε διώχνουν και σου καταστρέφουν το σπίτι σου, την περιουσία σου. Σου ξεριζώνουν την ψυχή σου. Χάνεις τους φίλους σου τα βιώματα σου, τον οικογενειακό ιστό σου. Ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι ένας πόλεμος μεταξύ του ΝΑΤΟ της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Αμερικής από την μία μεριά και απέναντι έχουμε τη Ρωσία. Τα συμφέροντα είναι τεράστια και ο λαός πεθαίνει, καταστρέφεται για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.
Έχεις δηλώσει ότι εσύ και ο σύζυγός σου Σωτήρης Τσόγκας είστε κατά του γάμου. Όμως συνυπάρχετε τόσο στη ζωή όσο και καλλιτεχνικά. Προφανώς σας ενώνουν πολύ βαθιά συναισθήματα άρα ποιο είναι το μυστικό της δικής σας κοινής ζωής;
Έχω δηλώσει ότι και εγώ και ο σύζυγός μου είμαστε κατά του γάμου. Άλλωστε παντρευτήκαμε το 1984 με πολιτικό γάμο και είχαμε 8 καλεσμένους μόνον. Ήταν από τους πρώτους πολιτικούς γάμους αλλά βαφτίσαμε την Κοραλία σε εκκλησία. Εγώ, νομίζω, ότι αν δύο άνθρωποι θέλουν να μείνουν μαζί δεν υπάρχει μυστικό ή σμίγουν με οποιονδήποτε τρόπο δικό τους ή δεν αντέχει ο ένας τον άλλον. Η συμβίωση και η αντιμετώπιση της καθημερινότητας είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Δεν υπάρχουνε ιδανικές ωραιοποιημένες σχέσεις. Οι σχέσεις έχουν δυσκολία και ειδικά στην εποχή μας. Τι μυστικό να έχουμε; Οποιαδήποτε σχέση για να ανθίζει και να εξελίσσεται θέλει φροντίδα. Έλα να σου πω και κάτι άμα θέλει πολύ φροντίδα ,εμένα τέτοια σχέση δεν με ενδιαφέρει ,ή σου κάθεται η σχέση ή δεν σου κάθεται. Οι άνθρωποι μεγαλώνοντας αλλάζουν κιόλας. Μερικές φορές λέω ότι αυτός ο άντρας δεν είναι ο άντρας που γνώρισα πριν 35 χρόνια, είναι κάποιος άλλος, αλλά το ίδιο και εγώ ,δεν είμαι ίδια, αλλάζουν οι αντιλήψεις μου ,αλλάζουν οι γνώσεις μου .Παρόλα αυτά μπορεί να έχουμε παράλληλους δρόμους αλλά κάπου συναντιόμαστε με το Σωτήρη. Καταρχάς δεν έχουμε τσακωθεί σχεδόν ποτέ . Είμαστε ανεξάρτητοι και ελεύθεροι χαρακτήρες, έντονες προσωπικότητες. Σε σοβαρά ζητήματα είμαστε σαν μία γροθιά. Δουλεύουμε πολύ καλά μαζί. Ο Σωτήρης παρόλο που είναι ήρεμος και ευγενικός άνθρωπος έχει όλα τα ελαττώματα ενός μικρού κακομαθημένου, παραχαϊδευμένου παιδιού. Όλοι πιστεύουν ότι εγώ είμαι που διευθύνω τη σχέση, δηλαδή ότι είμαι η δυναμική της υποθέσεως, αλλά κατά βάθος υποχωρώ και δεν επιμένω σε οτιδήποτε δεν συμφωνεί ο Σωτήρης. Το ίδιο και εκείνος. Δεν μας ενδιαφέρει ποιος από τους δύο θα χειραγωγήσει τη σχέση μας. Κανένας από τους δύο. Αλλιώς θα χωρίζαμε.
Μετά τη συμμετοχή σου στον δεύτερο κύκλο του «Καφέ της Χαράς» υπήρξε κάποιο σήριαλ που θα ήθελες να συμμετέχεις;
Φυσικά και θα ήθελα να παίξω σε πολλά σίριαλ δεν ξεχωρίζω κανένα. Η φετινή σεζόν σκίζει τηλεοπτικά από τις καλές μυθοπλασίες. Επιτέλους, παίζουν και συνάδελφοι που σνόμπαραν την τηλεόραση και δούλευαν μόνο στο θέατρο. Αυτή ,η απόφασή τους, βοηθάει πολύ την τηλεοπτική παραγωγή. Δεν ξέρω γιατί δεν είχα κάποια πρόταση, ίσως επειδή τα περισσότερα σίριαλ είναι δραματικά και εμένα με έχουν συνδέσει με την κωμωδία. Ενώ ,εγώ στα 50 έργα που έπαιξα στο θέατρο, τα 30 ήταν μεγάλοι δραματικοί ρόλοι για τους οποίους έχω βραβευτεί. Δεν μπορούν οι σκηνοθέτες ,αν δεν με έχουν δει να παίζω δραματικά, να σκεφτούν ότι κάνω και για την κωμωδία και για το δράμα ,δηλαδή και για τα δύο είδη. Στην δραματική Σχολή «Πρόβα» που διευθύνω ,διδάσκω υποκριτική και προσπαθώ να παίζουν οι μαθητές όλα τα είδη.
Βλέπεις τηλεόραση και αν «ναι» τι σε ευχαριστεί;
Mου αρέσει η τηλεόραση, αλλά δεν βλέπω πολλές ώρες, δεν έχω χρόνο. Δουλεύω πολύ και όταν είμαι σπίτι , διαβάζω , μαγειρεύω και χαλαρώνω, κουτσομπολεύω με τις φίλες μου στο τηλέφωνο. Στην τηλεόραση μου αρέσουν οι εκπομπές γνώσεων, οι αυτοτελείς σειρές γιατί μία φορά που ξεκίνησα να δω μία σειρά και με ενδιέφερε να συνεχίσω να την βλέπω, ρώταγα τη μαμά μου να μου πει τι έγινε στο προηγούμενο επεισόδιο. Η μαμά μου η Σωτηρία είχε πολύ χιούμορ, μία μέρα λοιπόν μου λέει δεν με παρατάς που θέλεις να ακούς παραμύθια στην ηλικία σου. Μα αυτό με χαλάρωνε. Φυσικά ως γνωστόν είμαι θεατρόφιλη και παρακολουθώ μετά μανίας όλες τις παραστάσεις που γίνονται στην Επίδαυρο. Μου αρέσει πολύ αυτή η μαγεία της Επιδαύρου.
Πώς θα ήθελες να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;
Σε ευχαριστώ πολύ για το βήμα που μου δίνεις. Εύχομαι υγεία, ειρήνη και τύχη σε όλο τον κόσμο. Θα ήθελα έναν πολίτη πολύ πιο ενεργητικό, πιο διεκδικητικό, να σηκώνεται από τους καναπέδες και να βγαίνει στους δρόμους να διεκδικεί τα δικαιώματα του, να έχει άποψη για ότι του συμβαίνει . Ειδικά οι νέοι που αδιαφορούν για την πολιτική γιατί είναι απογοητευμένοι με αυτά που βλέπουν. Η ζωή όμως θέλει φαντασία, στόχους, όνειρα, έρωτα, χρώματα, τέχνη, μουσική, θέατρο, χορό, τραγούδι ,ευχάριστες ενασχολήσεις για να ξεφεύγει ο άνθρωπος από την σκληρή καθημερινότητά του.
