Η Κοραλία Τσόγκα είναι η κόρη της Μαίρη Ραζή και του Σωτήρη Τσόγκα. Την γνωρίσαμε από πολύ μικρή μέσω της συμμετοχής της στην τηλεόραση, ενώ έκτισε το όνομά της στηριζόμενη στις δικές τις δυνάμεις, στην σκληρή της δουλειά και φυσικά στο ταλέντο της.
Της: Έπη Τρίμη
Είναι μια γυναίκα που θα την χαρακτήριζε ένας τρίτος ως ήρεμη δύναμη καθώς απασχολεί αποκλειστικά με τη δουλειά της και σε καμία περίπτωση με την προσωπική της ζωή. Επίσης, δεν διατυμπανίζει ποτέ τις επιτυχίες της. Στο μέλλον θα αναλάβει τα ηνία στο θέατρο Πρόβα και είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει με απόλυτη επιτυχία ακολουθώντας τα βήματα των γονέων της.
Κοραλία πόσο σε βοήθησαν οι διάσημοι γονείς σου επαγγελματικά και τι θαυμάζεις σε αυτούς ως κόρη αλλά και ως συνάδελφος;
Με βοήθησαν ώστε να μου δείξουν τον τρόπο ως γονείς και ως δάσκαλοι. Είναι δύο πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες και είναι άλλες οι ποιότητες που θαυμάζω στον καθένα.
Στα 8 σου χρόνια συμμετείχες στην τηλεοπτική σειρά «Και οι τέσσερις ήταν υπέροχες» του Γιώργου Κωνσταντίνου. Τι θυμάσαι από αυτήν την συνεργασία και γιατί έκτοτε προτιμάς το θέατρο και όχι την τηλεόραση;
Είναι μία πολύ εντυπωσιακή παιδική ανάμνηση. Στην ενήλικη πορεία μου έχω λάβει μέρος σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές απλώς πάντα σε λίγα επεισόδια. Η δουλειά μου είναι να υπηρετώ όλα τα μέσα που την αφορούν.
Στη συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου η μητέρα σου έχει κάνει πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές δουλειές. Εφόσον συνεργάζεσαι με τους γονείς σου στο θέατρο «Πρόβα» τι σε «εμπόδισε» να εργαστείς και μαζί της τηλεοπτικά;
Το ότι συνεργαζόμαστε δεν σημαίνει και ότι συμπορευόμαστε επαγγελματικά. Επίσης δεν καθορίζει εκείνη ποιοι παίζουν στην ελληνική τηλεόραση. Αντίστοιχα και ο πατέρας μου δεν εμφανίζεται τηλεοπτικά, όχι από προσωπικό καπρίτσιο αλλά γιατί δεν του γίνονται προτάσεις. Είχαμε αρκετά χρόνια να παίξουμε στο θέατρο μαζί και έχω χαρεί που από πέρσι βρεθήκαμε ξανά στη σκηνή.
Θα έβλεπες τον εαυτό σου σε μια σειρά μυθοπλασίας; Υπήρξε κάποιος ρόλος που ζήλεψες και είπες τον θέλω διακαώς»;
Χαίρομαι πολύ που βλέπω να γίνονται πιο προσεγμένες δουλειές στην ελληνική τηλεόραση. Ο ανταγωνισμός με τις πλατφόρμες διασκέδασης του εξωτερικού είναι μεγάλος και οι ελληνικές παραγωγές ακολουθούν το παράδειγμά τους. Το ζήτημα δεν είναι αν θα με έβλεπα εγώ σε κάποια σειρά αλλά κάποιος παράγοντας της τηλεόρασης.
Αγαπάς περισσότερο τη σκηνοθεσία, την υποκριτική ή την ενασχόληση με τα παιδιά;
Το καθένα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Άλλες καλλιτεχνικές ανησυχίες διοχετεύω στην κάθε δραστηριότητα. Η ενασχόληση με τα παιδιά, όμως, λειτουργεί πολύ διαφορετικά από τη σκηνοθεσία και την υποκριτική. Φαίνεται η χρηστικότητα του θεάτρου στην πράξη και δεν είναι τυχαίο που τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη να εκφραστούν και να εκτονωθούν.
Οι γονείς σου σού αφήνουν τον απαιτούμενο χώρο και αέρα να εκφράσεις τις ιδέες ή και τις αντιρρήσεις σου και πώς σε προετοιμάζουν να πάρεις μελλοντικά τα ηνία του θεάτρου και της σχολής σας;
Είναι δύσκολο να αλλάξει ο τρόπος που γίνονται τα πράγματα όταν γίνονται για χρόνια με ένα συγκεκριμένο σκεπτικό. Είναι εύκολο να εντοπίζεις κενά σε κάτι που δημιούργησαν άλλοι κι όχι εσύ. Οι γονείς μου βλέπουν μπροστά δέχονται την εξέλιξη όμως κι εγώ μαθαίνω από την εμπειρία τους. Ήδη έχω αναλάβει την διεύθυνση του θεατρικού εργαστηρίου για παιδιά και εφήβους και χαίρομαι πολύ για την μέχρι τώρα πορεία του.
Το βαρύ όνομα των γονέων σου σε βοήθησε να έχεις όσες ευκαιρίες θα ήθελες;
Δεν μου έχουν δοθεί ευκαιρίες χαριστικά, μόνο και μόνο επειδή οι γονείς μου είναι στο χώρο. Σίγουρα φέρω το όνομα και την πορεία των γονιών μου, όμως και οι ίδιοι δεν είναι δύο υπερβολικά προβεβλημένα πρόσωπα ούτε ασκούν επιρροή. Κάνουν τη δουλειά τους με εντιμότητα και συντηρούν έναν χώρο. Νομίζω πως στους ίδιους δόθηκαν πολύ λιγότερες ευκαιρίες από αυτές που τους αξίζουν.
Αυτήν την περίοδο στο θέατρο «Πρόβα» έχει ανέβει η παράσταση «Τα 4 πόδια του τραπεζιού». Μίλησέ μας για τον ρόλο σου και τις δυσκολίες που πιθανά αντιμετώπισες.
Ο ρόλος μου είναι η Μαίρη ένα από τα 7 παιδιά ενός κροίσου υπερήλικα πατέρα που είναι εφτάψυχος. Σκληρή και συνειδητοποιημένη η μόνη στην οικογένεια που αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που ο ίδιος ο πατέρας έχει δημιουργήσει στα παιδιά. Κυνική και χωρίς να βάζει φίλτρο σε όσα λέει έτοιμη να υπερασπιστεί όσα της αναλογούν και να διεκδικήσει περισσότερα.
Η παράσταση πραγματεύεται την απληστία των ανθρώπων και την ακόρεστη δίψα για εξουσία. Ήταν τυχαία αυτή η επιλογή ή θεωρείτε πως είναι πιο επίκαιρη από ποτέ;
Καθόλου τυχαία. Είναι συγκλονιστικό πως ενώ το έργο γράφτηκε 44 χρόνια πριν παραμένει επίκαιρο. Παρά την τεχνολογική και κοινωνική εξέλιξη το ανθρώπινο είδος δεν έχει πάψει να θέλει όλο και περισσότερα χωρίς να διστάσει να ποδοπατήσει τον διπλανό του, ενώ η ελληνική οικογένεια εξακολουθεί να είναι ανθρωποφαγική.
Τι έχει να κερδίσει ο θεατής ερχόμενος να δει την παράστασή σας και ποιο σχόλιο ήταν αυτό που σας συγκίνησε στην πρεμιέρα;
Ο θεατής θα γελάσει, γιατί θα αναγνωρίσει αντιδράσεις και συμπεριφορές οικείες που υπάρχουν σε κάθε οικογένεια ανεξαρτήτως οικονομικής και κοινωνικής τάξης. Έχει ενδιαφέρον και μόνο που πρόκειται για 7 αδέλφια και τις μεταξύ τους σχέσεις τα οποία υποδύονται ταλαντούχοι ηθοποιοί. Εδώ οικογένειες με λιγότερα μέλη και δεν μπορούν να βγάλουν άκρη. Το συγκινητικό στην πρεμιέρα ήταν το χειροκρότημα όσο κλισέ κι αν φαίνεται.
Ως νέο κορίτσι έχεις ποτέ δεχτεί επίμονο φλερτ από κάποιο θαυμαστή; Και αν «ναι» πώς το διαχειρίστηκες;
Επίμονο φλερτ στο οποίο ανταποκρινόμουν γιατί γοητευόμουν, ναι. έχω δεχτεί. Αν και το φλερτ είναι η χειρότερη μου φάση σε μια σχέση. Αγχώνομαι υπερβολικά. Επίμονο που να με φέρει σε δύσκολη θέση, ευτυχώς όχι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος μπορεί να επιμείνει χωρίς ανταπόκριση, το φλερτ είναι παιχνίδι δύο ατόμων. Εάν δεν θέλουν και οι δύο τότε μιλάμε για παραβίαση ορίων.
Θα ήθελες να κάνεις οικογένεια και παιδιά;
Οικογένεια δεν σημαίνει αποκλειστικά συγγενείς, σύζυγος και παιδιά και Κυριακάτικα τραπέζια. Σε αντίθεση με τη Μαίρη που ερμηνεύω στην παράσταση η οποία έχει 6 αδέλφια εγώ μεγάλωσα χωρίς αδέλφια, ούτε καν πρώτα ξαδέλφια. Τη θέση αυτή πήραν δύο ακόμα μοναχοπαίδια και μοναχοκόρες με τις οι οποίες μας συνδέει μια σπάνια φιλία πάνω από 30 χρόνια. Αυτές είναι η πρώτη οικογένεια που δημιούργησα. Η επόμενη οικογένεια είναι αυτή που δημιούργησα με τον άντρα μου και τον γάτο μας.
Τι στόχους έχεις θέσει για τη ζωή σου και πόσο προσηλωμένη είσαι σε αυτούς;
Περνάω μια περίοδο επαναπροσδιορισμού των στόχων μου επαγγελματικά και προσωπικά. Η συνθήκη των 2 τελευταίων χρόνων με επηρέασε στον πυρήνα μου. Πάγωσε η ζωή μου, η καριέρα μου, τα πλάνα μου. Με το που μπήκε το 22 έκανα δραστικές κινήσεις ώστε να μην αφήνω τα «θέλω» μου και τις ανάγκες μου ανεκπλήρωτες κι ακόμα έχω πολύ δρόμο.
Θα ήθελες να υπηρετήσεις ένα άλλο είδος πχ κωμωδία ή να συμμετάσχεις σε κάτι πραγματικά ανατρεπτικό;
Έχω ήδη υπηρετήσει πολλά και διαφορετικά είδη θεάτρου από αρχαίο δράμα μέχρι μιούζικαλ. Επίσης ο όρος ανατρεπτικό πια έχει φθαρεί. Αυτό που ζηλεύω είναι οι υπερπαραγωγές του εξωτερικού. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω παραστάσεις στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη και έφυγα εκστασιασμένη.
Τι σε τρομάζει σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις και όσα συμβαίνουν τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς;
Με τρομάζει η αδιαφορία για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες όσων συμβαίνουν. Η αδιαφορία για τον κόσμο που περιμένουμε να σώσουν οι επόμενες γενιές.
Από πού αντλείς δύναμη και τι αντίβαρα έχεις;
Αντλώ δύναμη από τα κοντινά μου πρόσωπα αυτούς τους λίγους ανθρώπους που πορευόμαστε και εξελισσόμαστε μαζί. Από τα παιδιά και από το γάτο μου τον Τίγλυ.
Πώς θα ήθελες να κλείσουμε τη συνέντευξή μας;
Με ένα ευχαριστώ στον κόσμο που αγαπά το θέατρο, που τολμά και το στηρίζει. Θέατρο χωρίς κοινό δεν γίνεται. Με ένα μπράβο σε αυτούς που γενναία αποφασίζουν να σπουδάσουν την τέχνη του θεάτρου αψηφώντας τα πλήγματα που έχει δεχτεί!
