Ο Issey Miyake, ο Ιάπωνας σχεδιαστής μόδας του οποίου οι διαχρονικές πτυχώσεις τον έκαναν αγαπημένο της βιομηχανίας, πέθανε σε ηλικία 84 ετών από καρκίνο στις 5 Αυγούστου.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει ήδη τελεστεί η νεκρώσιμη ακολουθία παρουσία της οικογένειάς του και των στενών του φίλων, ανέφερε το γραφείο του, προσθέτοντας ότι δεν θα πραγματοποιηθεί επίσημη τελετή σύμφωνα με τις επιθυμίες του σχεδιαστή.
Τα πολυτελή κομμάτια
Ο Miyake αναδείχθηκε διεθνώς τη δεκαετία του 1980 με πρωτοποριακά σχέδια που όσοι μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά τα πολυτελή κομμάτια του θεωρούσαν αμέσως συλλεκτικά αντικείμενα. Σήμερα, τα σχέδιά του διατηρούνται σε ιδρύματα όπως το Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου του Λονδίνου, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και το Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας.
Βρήκε επίσης έναν δια βίου πελάτη στον Steve Jobs, ο οποίος φορούσε τα μαύρα ζιβάγκο του σχεδόν αποκλειστικά από τη δεκαετία του 1980 και μετά.
Οι σπουδές γραφιστικής
Ο Miyake γεννήθηκε στην ιαπωνική πόλη Χιροσίμα το 1938. Η βόμβα που έπεσε στην πόλη το 1945 τον άφησε κουτσό ενώ η μητέρα του πέθανε τρία χρόνια αργότερα από έκθεση σε ακτινοβολία.
Αποφασισμένος να μην χαρακτηριστεί ως ο σχεδιαστής που γλίτωσε από την ατομική βόμβα, δεν ανέφερε την τραυματική παιδική του ηλικία μέχρι το 2009, όταν έγραψε για την εμπειρία σε ένα άρθρο γνώμης υπέρ του πυρηνικού αφοπλισμού, που δημοσιεύθηκε στους New York Times.
Ο Miyake σπούδασε γραφιστική στο Πανεπιστήμιο Tama Art του Τόκιο πριν μετακομίσει στο Παρίσι το 1965. Εκεί, γράφτηκε στη φημισμένη σχολή ραπτικής και ενδυμασίας École de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne.
Ο οίκος υψηλής ραπτικής
Ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, ο Miyake εργάστηκε για τον Guy Laroche και τον Hubert de Givenchy, δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της υψηλής ραπτικής, πριν μετακομίσει στη Νέα Υόρκη για να βοηθήσει τον Geoffrey Beene.
Το 1970 ίδρυσε το δικό του στούντιο σχεδιασμού στο Τόκιο. Τα πρώτα του σχέδια είχαν επιρροές από την Ανατολή και τη Δύση, τα οποία πάντρευε αρμονικά μεταξύ τους χρησιμοποιώντας ιαπωνικές τεχνικές κεντήματος και σχέδια τατουάζ.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 άρχισε να αναπτύσσει ένα νέο ύφασμα που θα μπορούσε να επεκταθεί κάθετα με εκατοντάδες μικροσκοπικές πτυχές. Άντλησε έμπνευση από τα πλισέ μεταξωτά φορέματα Delphos που σχεδίασαν η Henriette Negrin και ο σύζυγός της Mariano Fortuny στις αρχές του 1900.
Ο Miyake πήγε την ιδέα τους ένα βήμα μπροστά, συνδυάζοντας παραδοσιακές και πρόσφατα αναπτυγμένες τεχνικές για να δημιουργήσει μόνιμα πτυχωτά ρούχα που ήταν ταυτόχρονα πρωτοποριακά και άνετα, αρχιτεκτονικά και φυσικά.
Πώς το μαύρο ζιβάγκο έφτασε να αντιπροσωπεύει τη δημιουργική ιδιοφυΐα
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Miyake έκανε ένα βήμα πίσω από τον καθημερινό σχεδιασμό συλλογών με την ομώνυμη ετικέτα του, χρησιμοποιώντας τη βοήθεια άλλων δημιουργικών δυνητικών πελατών. Ο Satoshi Kondo είναι ο σημερινός επικεφαλής σχεδιαστής της μάρκας.
Δεν σταμάτησε ποτέ να καινοτομεί. Το 2007, ο Miyake ξεκίνησε το Reality Lab για να εξερευνήσει ανθεκτικά και περιβαλλοντικά βιώσιμα υλικά.
Εκτός από τα ρούχα του, ο Miyake ήταν επίσης γνωστός για τη σειρά αρωμάτων του. Το πρώτο, L’Eau d’Issey, κυκλοφόρησε το 1992 και έγινε διεθνές μπεστ σέλερ.
Οι βραβεύσεις
Ο Miyake έλαβε πολλά βραβεία για τη δουλειά του ως σχεδιαστής μόδας και ως καλλιτέχνης. Το 2005, η Ιαπωνική Ένωση Τεχνών του απένειμε ένα Praemium Imperiale για το εξαιρετικό του επίτευγμα στις τέχνες. Ένα χρόνο αργότερα έγινε ο πρώτος σχεδιαστής μόδας που έλαβε το Βραβείο Του Κιότο στις Τέχνες και τη Φιλοσοφία για επιτεύγματα ζωής.
Το 2016, η γαλλική κυβέρνηση απένειμε στον Miyake την περίφημη Λεγεώνα της Τιμής και το Εθνικό Κέντρο Τέχνης στο Τόκιο διοργάνωσε την πιο ολοκληρωμένη έκθεση της καριέρας του Miyake.
Μέχρι το τέλος, ο Miyake παρέμεινε πιστός στην τέχνη του couturier που είχε μάθει από το ξεκίνημά του.
