Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός με απειλή προστίμου για τους πολίτες άνω των 60 ετών, που ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δημιουργεί το ερώτημα αν είναι συνταγματικός ή όχι.
Τρεις γνωστοί συνταγματολόγοι παίρνουν θέση σχετικά με τη συνταγματικότητα ή μη του υποχρεωτικού εμβολιασμού, με τις απόψεις τους να είναι διαφορετικές.
Ο πρώην υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, Αντώνης Μανιτάκης, υπογράμμισε στον ΣΚΑΪ «χωρίς αμφιβολία, με βάση αυτά που έχει νομολογήσει το Συμβούλιο της Επικρατείας για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων για τους οποίους έχει γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμός, με βάση αυτά που έχουν νομολογήσει τα περισσότερα δικαστήρια της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η απάντησή μου είναι ότι δεν τίθεται θέμα συνταγματικότητας».
«Αντισυνταγματική» χαρακτηρίζει την επιβολή προστίμων στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών, οι οποίοι θα επιμείνουν να μην εμβολιαστούν, ο Ξενοφών Κοντιάδης.
Μάλιστα, σε ανάρτησή του, επισημαίνει «υποστηρίζω επίμονα, από την πρώτη στιγμή που διατέθηκαν τα εμβόλια, ότι πρέπει να υπάρξουν περιορισμοί, κυρώσεις και κίνητρα για να εμβολιαστούν όλοι. Και μάλιστα άσκησα κριτική στην Κυβέρνηση επειδή καθυστέρησε να επιβάλει περιορισμούς και κυρώσεις. Όμως η επιβολή προστίμων σε όσους δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν είναι κατά τη γνώμη μου αντισυνταγματική ως υπέρμετρος και απρόσφορος περιορισμός της αυτονομίας του προσώπου, όσο κι αν οργιζόμαστε από τη στάση τους. Ζητήματα εγείρουν επίσης η ηλικιακή διάκριση και η υποβόσκουσα κοινωνική διάκριση, δηλαδή το γεγονός ότι για κάποιους τα 100 ευρώ είναι πολύτιμα και για άλλους ένα απλό φιλοδώρημα».
Από την πλευρά του, ο Νίκος Αλιβιζάτος, σε παλαιότερη παρέμβασή του σχετικά με το αν είναι ή όχι συνταγματικός ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, σημείωσε «είναι δικαίωμα του καθενός να μην εμβολιαστεί εάν υπάρχουν λόγοι υγείας, ή εφόσον είναι αποφασισμένος να ζήσει στο σπίτι του, να μην βλέπει κανέναν, να αποκοπεί από το κοινωνικό περιβάλλον, να είναι ένας νέος Ροβινσώνας Κρούσος. Εφόσον αφορά μόνο τον εαυτό του και το σώμα του, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Δεν μπορείς να τον εξαναγκάσεις. Όπως και έναν καπνιστή, δεν μπορείς να του απαγορεύσεις να καπνίζει στο σπίτι του. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τρίτους. Εφόσον κάποιος εργάζεται, βλέπει κόσμο, κυκλοφορεί, παίρνει ταξί, χρησιμοποιεί το λεωφορείο ή το μετρό, δεν μιλάμε για τον εαυτό του, μιλάμε για τους άλλους».